سه شنبه

از قدیم گریه در قبیله ی ما می گفتند
وقتی که باد قاصدک سیاهی را با خود بیاورد
گوشه ای از آینه آسمان می شکند
من همیشه از زنگهای ناغافل تلفن ترسیده ام
در عبور این همه زمستان زمهریر
حتی یک خبر از بیداری باغ تولد تابستان به من نرسید!
غزال پا در گریز گریه ها
پر!
بامداد نخستین و آخرین
پر!
اما کلاغ سیاه شب
از بام ما پر نمی زند....!