در اين يادداشت مي خواهم به معرفي انواع داده ها بپردازم. در Qbasic لزومي براي معرفي داده ها وجود ندارد ولي بهتر است در ابتداي برنامه آنها را معرفي كنيم .

انواع داده ها :

داده ها به طور كلي به دو نوع ثابت و متغير تقسيم مي شوند كه هركدام داراي دو دسته عددي و رشته اي هستند .

*داده ثابت :

داده اي كه در طول برنامه مقدار آن تغيير نمي كند . براي معرفي اين نوع داده از دستور CONST استفاده مي كنيم

مثال :

CONST pi=3.14

*داده متغير:

داده اي است كه مي تواند بر حسب منطق برنامه و در جايگاه هاي مختلف مقادير متفاوتي بپذيرد كه همانطور كه گفتم دو نوع دارد : متغير عددي و متغير رشته اي .

*متغير عددي :


متغير های عددی دارای ۴ نوع مختلف هستند :



نام
مخفف
حافظه اشغال كننده


علامت
نوع

عدد صحيح معمولی


INT
2 BYTE
%
INTEGER

عدد صحيح بلند


LNG
4 BYTE
&
LONG

عدد اعشاري با دقت معمولی


SNG
4 BYTE
!
SINGLE

عدد اعشاري با دقت مضاعف


DBL
8 BYTE
#
DOUBLE


اگر بخواهيم محاسبات برنامه با دقت بالايي انجام شود ، بايد متغيرها را از نوع مناسب (مثلا اعشاري با دقت مضاعف) در ابتداي برنامه به وسيله دستور DIM تعريف كنيم .

مثال : براي اين كه متغير A از نوع اعشاري با دقت معمولي باشد ، در ابتداي برنامه اين دستور را مي نويسيم :

DIM A AS SINGLE

راه دوم اين است که هرجا نياز به استفاده از A بود ، آن را به صورت A! به كار مي بريم .

*متغيرهاي رشته اي

همان طور كه از نام اين متغير مشخص است،براي نگهداري رشته اي از حروف به كار مي رود و دو نوع دارد :


نام


مخفف
علامت
نوع

متغير رشته اي با طول متغير


STR
$
STRING

متغير رشته اي با طول ثابت


STR
$
STRING*N%




فرض كنيد مي خواهيم متغير رشته اي به نام name و متغير رشته اي با طول 10 كاراكتر به نام family تعريف كنيم . مانند متغيرهاي عددي از دستور ِDIM استفاده مي كنيم :

DIM name AS STRING

DIM family AS STRING*10

حتما متوجه شده ايد كه N تعداد حروف متغير را بيان مي كند و طبيعتا از نوع % يعني عدد صحيح معمولي است .

اگر بدون معرفي متغير رشته اي را در برنامه استفاده كنيم ، Qbasic به طور خودكار آن را مساوي " " يعني يك رشته خالي قرار مي دهد و اگر متغير از نوع عددي باشد ، Qbasic به طور پيش فرض آن را مساوي صفر قرار مي دهد.