قدمت مردپكني 200 هزارسال بيشتراز حدسيات گذشته اعلام شد

قدمت استخوان‌هاي مرد پکني 200 هزار بيشتر از ميزاني است كه تاكنون دانشمندان تخمين زده‌اند. اين آثار طبق تخمين اوليه حدود نيم ميليون سال قدمت داشت اما تحقيقات اخير قدمت‌شان را 200 هزار سال بيشتر اعلام كرده‌اند.



جمجمه انسان پكن
طبق جديدترين بررسي‌هاي آزمايشگاهي، محققان چيني اعلام كردند استخوان‌هاي مرد پکني دويست هزار سال بيش از حدسيات گذشته قدمت دارد.
به گزارش رويترز؛ يک گروه تحقيقاتي متشکل از دانشمندان چيني و آمريکايي با استفاده از روش‌هاي جديد آزمايشگاهي توانستند بطور دقيق‌تر قدمت مرد پکني را تخمين بزنند.

بقاياي استخواني مردان راست‌اندام پكني که با نام مردان پکني شهرت دارند، در سال 1920 هنگام حفاري در يک غار آهكي واقع در کوهستان ژوکوديان در نزديکي پکن کشف شد.
اين آثار نخستين بار در سال 1928 ميلادي توسط کاوشگري چيني در غاري آهکي در كوهستان ياد شده واقع در 40 کيلومتري پكن كشف شد كه شامل يک جمجمه و بقاياي اسکلت انساني بود. تا سال 1940 ميلادي، بقاياي بيش از 40 اسکلت ديگر نيز کشف شد. استخوان هاي اين اجساد_ که به آنها مردان پکني مي گفتند_ طبق تخمين اوليه دانشمندان حدود نيم ميليون سال قدمت داشت. اما دانشمندان طبق تحقيقات اخير قدمت اين آثار را 200 هزار سال بيشتر اعلام كرده اند.

در اين تحقيقات كه با استفاده از فساد راديو اکتيو آلومينيوم و برليوم در دانه‌هاي کوارتز، صورت گرفته، دانشمندان توانسته‌اند عمر دقيق‌تر اين فسيل‌ها را محاسبه كنند كه بر اين اساس استخوان مرد پكني نه ششصد سال بلكه متعلق به هفتصد و هشتاد هزار سال پيش است.
به گفته محققان؛ اهميت اين يافته از آنجاست كه مي تواند مشخص کند مهاجرت انسان ها به آسيا در چه زماني اتفاق افتاده است. همچنين به کمک اين تحقيق؛ شرح دقيق‌تري از روند تکاملي انسان در شرق آسيا بدست خواهد آمد.
پيشتر تصور مي شد که مهاجرت به شرق آسيا از آفريقا آغاز شده و در ادامه اين مهاجرت، پس از عبور از شبه جزيره عربستان و شبه قاره هند، سرانجام به سواحل جنوب شرق آسيا انجاميده است.
به دنبال آن يک گروه از مهاجران با عبور از يخ هاي تشکيل شده در عصر يخبندان رهسپارزجاوا شده وزگروه ديگر نيز با حرکت به سمت شمال در اطراف پکن ساکن شدند.
اما يافته جديد و مطالعاتي که اخيرا صورت گرفته به اين مسئله اشاره مي کند که اين مهاجرت به صورت جداگانه صورت گرفته است. مبدا اين مهاجرت از گرجستان امروزي بوده و در مسير اوراسيا روي داد.
طبق تحقيقات دانشمندان بر روي آثار بدست آمده، مردان پکني به خوبي مي‌توانستند از آتش استفاده کنند. در غارهاي آهکي، استخوان هاي سوخته و زغال شده اي نيز به دست آمده است.
همچنين مردان پکني از ابزارهايي مانند کاردک، اسکنه و چاقو استفاده مي کردند. اين ابزارها از جنس کوارتز يا کوازتزيت بودند. بنابراين مردان پکني به شکار مي رفتند و احتمالا به صورت آئيني قرباني مي کردند و به مردگان خويش احترام مي گذاشتند.