اخرین خبرها و یافته های باستان شناسی

[Borna66]

طاق‌هاي حمام تاريخي خدري در بانه يک به يک فرو مي‌ريزند
به علت نبود حفاظت به موقع از حمام خدري بانه، در استان کردستان، طاق‌هاي اين اثر تاريخي که تنها اثر گنبدي شکل بانه محسوب مي‌شود درحال فرو ريختن هستند و تعداد زيادي از آن‌ها فرو ريخته است. اين حمام امروز به زباله‌داني تبديل شده است.

بخشي از طاق هاي فرو ريخته حمام خدري در بانه
خبرگزاري ميراث فرهنگي _ گروه ميراث فرهنگي _ عدم حفاظت به موقع از حمام خدري بانه در استان کردستان، باعث شده تا اين اثر تاريخي به مرور زمان تخريب شود و اکنون تنها خرابه‌اي از آن باقي‌مانده که در حال تبديل شده به زباله‌داني است.

به گزارش CHN، شهر بانه از اقليمي سرد و کوهستاني برخوردار است و ابنيه‌هاي آن عمدتا بامي مسطح دارند. اما حمام خدري تنها ابنيه طاق و گنبدي شهربانه محسوب مي‌شود که در حال تخريب کامل است.

به گفته باستان‌شناسان و کارشناسان استان کردستان حمام خدري از بينه و سربينه، حمام سرد، ميان در، حمام گرم، خزينه و آهک بري‌هايي برخوردار بوده که امروز ديگر اثري از آن‌ها باقي‌نمانده است.

اين حمام در سطحي پايين‌تر از کوچه ساخته شده که به علت عدم پژوهش‌هاي لازم هنوز علت اين کار در ساخت حمام مشخص نيست.

در حال حاضر بالار حمام و درست در عرصه اثر ساختماني ساخته شده است. از سوي ديگر بخش‌هاي زيادي از طاق‌ آن فرو ريخته و طاق‌هاي باقي‌مانده نيز در آستانه فرو ريختن است.

همچنين به علت مخروبه بودن بنا، معتادان و متکديان بانه شب را در اين اثر ملي سر مي‌کنند که به علت سرما و روشن کردن آتش در داخل بنا، بخش‌هاي ديگر آن نيز به‌شدت آسيب ديده است.

بخش‌هاي داخلي بنا نيز به شدت آسيب ديده و اکثر ديوارها فرو ريخته است. همچنين کف حمام که نيز محل تجمع زباله‌ها و نخاله‌هاي شهري شده است.

حمام خدري احتمالا به دوره قاجار تعلق دارد و هنوز اطلاعاتي در مورد ثبت اين اثر در فهرست ميراث ملي در دست نيست

[Borna66]

باستان شناسان هم از وضعيت کاخ‌هاي هخامنشي بوشهر نگران هستند
ميراث فرهنگي بوشهر در کنار استان خوزستان، اصفهان و برخي ديگر از مناطق کشور درمعرض آسيب جدي قرار دارد. اگرچه سازمان ميراث فرهنگي اين استان با تکذيب تمامي اخبار مرتبط با وضعيت نابهنجار آثار تاريخي بوشهر درصدد نشان دادن چهره اي مناسب از آنهاست اما واقعيت هاي موجود چيز ديگري مي گويد. محمدتقي عطايي نيز بر اين وخامت صحه گذاشته است.

کاخ سنگ سياه که امروز از ريشه کنده شده است
خبرگزاري ميراث فرهنگي_ گروه ميراث فرهنگي_ بوشهر يکي از مناطق مهم کشور است که ميراث فرهنگي آن در کنار استان خوزستان، اصفهان و برخي ديگر از مناطق کشور درمعرض آسيب جدي قرار دارد. انتشار اخبار مربوط به بي‌توجهي به وضع حفاظتي کاخ هاي هخامنشي بردک سياه و چرخاب، سازمان ميراث فرهنگي؛ صنايع دستي و گردشگري را بر آن داشت تا با ارائه جوابيه اي به خبرگزاري اخبار منتشره درباره وضعيت نامناسب اين آثار را تکذيب نمايد. حال آنکه انتظار مي رفت به جاي تکذيب در راستاي رسيدگي به وضع اين مجموعه برآيد. در اين راستا و براي کسب اطلاع دقيق و کارشناسانه از وضعيت آثار تاريخي و ميراث فرهنگي بوشهر گفت و گويي با محمدتقي عطايي؛ باستان شناس و متخصص مطالعات هخامنشي انجام داده ايم که در ادامه مي خوانيد:

* نظر شما دربارة وضع نامطلوب حفاظتي کاخ هاي هخامنشي بوشهر و اظهارات سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان بوشهر چيست؟
_ من به هيچ وجه در پي پاسخگويي به اظهارت سازمان ميراث فرهنگي استان بوشهر نيستم. اما حقيقت اين است که خواندن جوابيه سازمان ميراث فرهنگي استان بوشهر و به خصوص بندهاي 3 و 4 آن دور از انتظار است. بنابراين، نکاتي را متذکر مي­شوم تا علاقمندان ميراث فرهنگي کشورمان از کم و کيف رويدادها داده باخبر شوند و هم مسولان سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري چه در بوشهر و چه در تهران به فکر راه چاره باشند. واقعيت اين است که جوابية سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان بوشهر بسيار کلي است و شامل مباحث و موضوعات متفاوتي است که هرکدام بايد جداگانه بررسي و واشکافي شود. مثلاً در بند 1، از نبود رويش درختان گز (نخل) صحبت شده و در بند 2 از خريد زمين هاي پيرامون کاخ بردک سياه، عدم رويش درخت در اطراف کاخ و نادرستي خبر توقف 28 ساله کاوش­هاي باستان­شناسي «بردک سياه» سخن به ميان آمده است. در بند 3 به کاوش هاي باستان شناسي انجام شده در استان اشاره شده و در بند 4 از «اقدام به پيگيري و راه اندازي پايگاه باستان شناسي كاخ هاي هخامنشي شهرستان دشتستان» خبر داده شده و در بند 5 از «اقدامات حفاظتي درباره کاخ بردک سياه» سخن رفته و در بند 6 از «خريد زمين هاي کاخ بردک سياه و مهار آب هاي سطحي» باخبرمان کرده اند. در بند 7 هم خبر از «تعيين حريم کاخ بردک سياه و استفاده از روش ژئوفيزيک» داده شده است.
باتوجه به اين بيانيه مي توان اقدامات مطرح شده ازسوي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان بوشهر را در 3 موضوع خلاصه کرد: اول آنکه، موضوع رويش گياهان، مهار آب هاي سطحي، ايجاد پوشش همگي ذيل اقدامات حفاظتي و ساماندهي اين مجموعه طبقه بندي مي شود. باتوجه به بازديدم در سال گذشته، بايد گفت که وضع اين مجموعه تأسف انگيز بود و حتي اگر اين اظهارات صحت هم داشته باشد و در اين فاصله؛ کاري انجام شده باشد، بدون اطلاع متخصصان و خصوصاً کاوشگران بوده و در نتيجه جامع­نگر و کارشناسانه نبوده است. در سراسر جهان، رويکرد حفاظتي در يک محوطه باستان­شناختي در تعامل ميان باستان­شناس يا کاوشگر محوطه و گروه مرمت انتخاب شده و به اجرا در مي­آيد. اين امر حتي در کشورهايي همچون سوريه و اردن، امارات و... که براي ما کشورهاي مهم و صاحب دانشي محسوب نمي شوند به دقت رعايت مي شود. از طرف ديگر، در اين جوابيه نکات مبهم ديگري هم وجود دارد. مثلاً هيچ صحبتي از استحکام بخشي سنگهاي سفيد و سياه پايه ستونهاي کاخ بردک سياه نشده است. بايد بر اين نکته تاکيد کنم که تمام ماهيت و ارزش و اعتبار کنوني اين کاخ وابسته به همين چند پايه ستون برجاي مانده از آن است و اگر اقدام عاجلي درباره مرمت اصولي آنها صورت نگيرد، به زودي شاهد از هم پاشيده شدن اين چند پايه ستون برجاي مانده خواهيم بود. باتوجه به بازديدم در سال گذشته، تأکيد مي کنم که هم اکنون وضعيت هر دو نوع سنگ­هاي سياه و سفيد آن در حالت بسيار بدي قرار دارد. مضافاً براينکه نسبت به اين اظهارات خيلي خوشبين نيستم. زيرا چندي پيش هم از پوشش دار بودن محوطه کاخ خبر داده بوند که در پيگيري هاي بعدي خلاف آن ثابت شد.
دوم، موضوع تملک 7 هزار متر مربع زمين پيرامون کاخ و تعيين حريم اين محوطه است که اين اقدامات اساساً مفيد و مؤثر بوده و در جلوگيري از تخريب و دستکاري بيشتر محوطه توسط کشاورزان و قاچاقچيان اموال فرهنگي جلوگيري مي­کند و اقدام ارزشمند است.
نکتة سوم، موضوع اقدامات انجام گرفته در زمينة باستان­شناسي در استان بوشهر است که ضروري است نکاتي را يادآور مي شوم. در بند سوم جوابيه، درباره انجام برنامه هاي باستان شناسي مي خوانيم که شامل سه فصل بررسي و شناسايي آثار تاريخي شهرستان دشتستان، 6 فصل حفاري كاخ هخامنشي چرخاب [پيش و پس از انقلاب] و 2 فصل كاخ بردك سياه [پيش و پس از انقلاب]، يك فصل كاوش باستانشناسي محمدآباد، يك فصل محوطه سنگ سياه [پيش از انقلاب] و كاوش باستان شناسي تل شهيد بندآروز بوده است و در بند 4، عنوان شده که سازمان بوشهر «با توجه به آثار متعدد هخامنشي شهرستان دشتستان اقدام به پيگيري و راه اندازي پايگاه باستانشناسي كاخ هاي هخامنشي شهرستان دشتستان نموده است» که البته كه تجهيز اين پايگاه درحال انجام است. در اين زمينه، معضلات باستان شناسي استان بوشهر را مي توان در چند مقوله به بحث نشست. اول اينکه کاوش هاي انجام گرفته در استان بوشهر نشان مي­دهد که اين بخش از کشور ما در زمينه باستان شناسي قابليت ممتازي دارد، اما به هيچ وجه در اين زمينه کار قابل توجهي انجام نشده جامعه علمي و فرهنگي ما از اين قابليت ها بي خبر مانده است. نتايج اين همه کاوش و بررسي جزء در موارد انگشت­شمار منتشر نشده است. حال آنکه، مثلاً کتاب «کاوش هاي باستان شناسي بردک سياه» سالهاست که آماده است و در اثر عدم توجه سازمان ميراث فرهنگي بوشهر و سازمان مرکزي، اين کتاب تاکنون منتشر نشده است. اين درحالي است که انتشار مطالب علمي بايد از اولويت­هاي سازمان ميراث فرهنگي کشور باشد و نتايج کاوش ها و پژوهش ها بايد در اختيار جامعه قرار گيرد که متاسفانه چنين نشده. انتظار مي رود به جاي صدور بيانيه و جوابيه، عزيزان ميراث فرهنگي بوشهر به اقدامات عملي دست.
علاوه بر اين، بايد به اين موضوع نيز اشاره کرد که در چند سال گذشته و باتوجه به بودجه هاي تخصيصي، استان هاي زيادي اقدام به انجام بررسي هاي فراگير باستان شناسي نموده­اند که از اين ميان مي توان به عملکرد اصولي و برنامه­ريزي شده استانهاي لرستان، مازندران، خراسان شمالي، کهگيلويه و بوير احمد و... اشاره کرد که در ضمن بررسي کل استان، اقدام به تهيه پرونده ثبتي آثار نيز گرديد. بهتر است که سازمان ميراث فرهنگي بوشهر در زمينه شهرستانهاي بررسي شده استان و تعداد آثار ثبتي نيز اطلاع رساني نموده و اقدام به انتشار آن نمايد. در زمينه کاوش کاخ بردک سياه هم بايد گفت که جز کاوش هاي آغازين و گسترده در سال 1356 و يک فصل ناتمام در سال 1384، فعاليتي جدي انجام نگرفته است. اين امر درباره کاخ چرخاب هم صادق است. در آنجا هم حفاظت درستي انجام نشده و نتايج کاوشها هم منتشر نشده است.

* وضعيت ساير محوطه ها چگونه است؟
_ طبعاً فعاليت هايي صورت مي گيرد اما کافي نيست. ميراث فرهنگي امري بازگشت ناپذير و چيزي يگانه است. حفظ ميراث فرهنگي بايد به مهمترين مسأله زندگي ما بدل شود. در بوشهر هم در کنار خوزستان و اصفهان متأسفانه در اين سالها اتفاقات بد زيادي درباره ميراث فرهنگي روي داده است. اينکه اکنون مي شنويم به دليل بالا گرفتن انتقادات، سازمان ميراث فرهنگي بوشهر اقداماتي را درجهت حفاظت از کاخ بردک سياه کرده کافي به نظر نمي رسد. متاسفانه ميراث فرهنگي بوشهر در اين زمينه کارنامه بدي برجاي گذاشته است.
هنوز تخريب کتيبه خارک از يادها نرفته. همچنين بايد از تخريب و آسيب هاي طبيعي و انساني محوطه کاوش شده محمدآباد نام برد. از همه بدتر بايد به سرنوشت مصيبت بار «کاخ سنگ سياه» اشاره کرد که آن هم در سال 1356 شروع به کاوش شد اما در سالهاي دهه 60 مورد يکي از بدترين تجاوزها قرار گرفت و کل کاخ با بلدوزر تخريب شد و تا آنجا که مطلعم هيچ پيگيري درستي درباره مسببان اين امر صورت نگرفته است. اين امر در تاريخ حفاظت معماري بي سابقه است و از ديدگاه باستان شناسي(خصوصاً براي استان بوشهر) فاجعه محسوب مي شود. در چنين شرايطي به سختي مي توان به جوابيه سازمان ميراث فرهنگي بوشهر در مورد صحت و سلامت محوطه هاي اشاره شده اعتماد کرد و باور داشت که «پيگير روند حفاظت از اين كاخ است و مطمئناً با تلاشي كه سازمان در چند ساله اخير انجام داده هيچ گونه گزندي اين كاخ هخامنشي را تهديد نمي كند.»

* به نظر شما مردم منطقه علاقه و آشنايي با مواريث منطقه شان دارند؟
_ در ديداري که در سال گذشته از کاخ بردک سياه و چرخاب و ديگر محوطه هاي آن استان داشتم، ديدم که مردم بومي به اين گونه مباحث بسيار علاقمندند. به خصوص بايد از جوانان فرهيخته روستاي درودگاه ياد کنم که با وجود همه گونه کاستي و با سرمايه خودشان، چه سرسختانه در فکر حفظ بقاياي کاخ بردک سياه بودند. آنها با چاپ بروشور، درست کردن لوحه هاي گلي که روي آن را با خط ميخي نوشته بودند، با راهنمايي صميمانه مردم و با نصب تابلوهاي راهنما تا انجا که در توان داشتند خدمت مي کردند.

* آيا هنوز مي توان فکري به حال کاخ نابود شده سنگ سياه کرد؟
_ اين يک موضوع پيچيده و کاملاً تخصصي است. چون اين کاخ از بيخ کنده شده و مصالح پايدار آن ازجمله پايه ستون ها و کف فرش هاي سنگي آن چندين متر آن سوتر انباشته شده است. قطعاً در اين باره بايد نظر کاوشگر محوطه پرسيده شود و هيچ کس به اندازه کاوشگر يک محوطه صلاحيت داوري در باره چند و چون آثار را ندارد. خصوصاً که نتايج کاوش به طور کامل منتشر نشده است. تصور مي کنم در نتيجه کاوش حتماً پلان کاخ بيرون آمده و حتما نقشه­اي موجود است. بنابراين مي توان آن را از نو برپا کرد. همانگونه که در عکس مي بينيد قطعات سنگي ارزشمند اين کاخ هنوز سالم اند. پس مي توان با يک برنامه ترکيبي باستان شناسي-مرمتي اين کاخ را احيا نمود و اجزاي سنگي آن را به سر جاي نخستين شان بازگرداند.

* آيا چنين کاري در جهان سابقه داشته است؟
_ طبعاً بله. مثلا در همين مملکت خودمان حداقل مي توان به دو نمونه اشاره کرد. يکي مربوط به پاسارگاد است که ستون هاي سنگي کاخ بارعام کورش بزرگ را چند قرن پيش جابجا کرده و در اطراف آرامگاه کورش به شکل دايره چيده بودند. اين پايه ستون ها سپس در زمان مرمت پاسارگاد به سر جاي اصلي شان بازگردانده شد. همچنين مي توان از درگاهي کاخ تچر در تخت جمشيد نام برد که در زماني نامعلوم پس از سقوط هخامنشيان در محوطه موسوم به قصر ابونصر در نزديکي شهر شيراز منتقل شده بود که آن هم در زمان مرمت هاي تخت جمشيد به سر جاي اصلي اش بازگردانده شد. هر دو اين جابجايي ها پيش از انقلاب روي داده که طبيعتا مرمتگران از امکانات کمتري نسبت به امروز برخوردار بوده اند. با اين وصف، لازم است تأکيد کنم که اين کار را نمي توان چنانکه اين روزها مرسوم است صرفاً به مرمت گران واگذاشت. بدون حضور کاوشگر محوطه که از جزييات موضوع مطلع است، کاري عبث و از ديدگاه علمي فاقد ارزش خواهد بود.

* فکر مي کنيد اولويت­هاي فعاليت هاي باستان شناسي در استاني چون بوشهر چيست؟
_ دانسته هاي هرچند اندک کنوني ما از استان بوشهر مي گويد که اين استان از لحاظ باستان شناسي دوره عيلامي، هخامنشي و فراهخامنشي، ساساني و آغاز اسلامي بسيار غني است. با اين وصف هنوز برآورد درستي وجود ندارد و بايد براي اين امر فکر کرد و برنامه ريخت. از دوره عيلامي تاکنون چندين آجر نوشته به خط و زبان عيلامي کشف شده است و وجود محوطه هاي عظيم چون ريشهر، تل پي­تل و... حکايت از توجه بسيار زياد عيلاميان به اين منطقه داشته است. از دوره هخامنشي تاکنون آثار درخور توجهي کشف شده که نگاهي به فهرست آن مي تواند گوياي توجه ويژه هخامنشيان به اين منطقه مهم باشد: از کتيبه جزيره خارک بگيريد تا کاخ هاي سنگ سياه، بردک سياه، چرخاب، محوطه بزپر که آرامگاهي کوچکتر اما مشابه آرمگاه کورش هخامنشي در آن قرار دارد تا معدن سنگ دوره هخامنشي در پوزه پلنگي يا اثار يادماني ساسانيان و يادمانها و محوطه هاي دوره اسلامي. بنا براين، براي اطلاع دقيق تر ضروري است که نخست تمام استان مورد بررسي باستان شناسي قرار گيرد.

[Borna66]

موزه محوطه ميراث جهاني پاسارگاد با 7 هزار متر زيربنا ساخته مي‌شود
موزه محوطه ميراث جهاني پاسارگاد پس از 30 سال با 7 هزار متر زير بنا ساخته مي‌شود. پيش از اين ساختمان نيمه کاره موزه قرار بود در فضايي حدود 4900 متر ساخته شود. همچنين براي راه‌اندازي موزه و ساخت بناي نيمه کاره يک ميليارد و 200 ميليون تومان تامين اعتبار شده است.

ساختمان نيمه کاره موزه پاسارگاد
خبرگزاري ميراث فرهنگي_ گروه ميراث فرهنگي_ موزه محوطه باستاني و ميراث جهاني پاسارگاد پس از 30 سال راه‌اندازي مي‌شود. ساخت اين موزه پيش از انقلاب آغاز شد که پس از انقلاب تا امسال متوقف مانده بود.

«کاووس رئيسي»، فرماندار شهرستان پاسارگاد با اعلام اين خبر به CHN گفت:« راه‌اندازي موزه محوطه ميراث جهاني پاسارگاد ازجمله وعده‌هاي فرمانداري شهرستان در طي يک سال گذشته بود که بالاخره موفق شديم با کسب اعتبار قابل توجهي ساخت اين موزه و راه‌اندازي آن را پس از 30 سال از سر بگيريم.»

رئيسي درباره تامين اعتبارات راه‌اندازي موزه پاسارگاد گفت:« راه‌اندازي موزه که شامل ساخت بناي نيمه کاره و تجهيز آن است با بودجه‌اي حدود يک ميليارد و 200 ميليون تومان آغاز مي‌شود. 500 ميليون تومان از اين بودجه در سفر هيات دولت و رياست جمهور به شهرستان پاسارگاد مصوب شد و 700 ميليون باقي‌مانده‌ نيز پس از رايزني‌هاي متعدد با استانداري ازسوي استاندار فارس تامين شده است.»

رئيسي در پاسخ به اين سئوال که قرار بود بخشي از منابع مالي ساخت موزه پاسارگاد را سد سيوند تامين کند؛ گفت:« ما همچنان به رايزني‌هاي خود با مسئولان سد سيوند ادامه مي‌دهيم و طبق آخرين قولي که به ما دادند قرار است يک ميليارد تومان به ساخت موزه کمک کنند. به اين ترتيب اين موزه با هزينه‌اي بالغ بر دو ميليارد تومان به بهره‌برداري مي‌رسد.»

وي درباره بناي نيمه کاره موزه گفت:« ساخت بناي موزه پيش از انقلاب در مساحتي بالغ بر 4950 متر آغاز شد. اما موفق شديم متراژ اين بنا را تا 7000 متر افزايش دهيم که مي‌تواند در بهتر شدن فضاي موزه موثر باشد.»

فرماندار پاسارگاد درباره عملکرد موزه گفت:« برنامه‌اي که ميراث فرهنگي به ما داده شامل تجهيز موزه به وسيله اشياء باستاني منطقه، آثار بدست‌آمده از کاوش‌هاي باستان‌شناسي تنگه بلاغي و همچنين موزه مردم‌شناسي منطقه است.»

رئيسي درباره ديگر برنامه‌هاي عمراني پاسارگاد گفت:« قرار است چندين سرويس بهداشتي در پاسارگاد ساخته شود که در هفته دولت به همراه کلنگ ازسر گيري ساخت موزه افتتاح مي‌شود.»

همچنين وي شنيده‌هاي حاکي از وجود قاچاقچيان در منطقه و انجام کاوش‌هاي غيرمجاز را تکذيب کرد و گفت:« طي يک سال گذشته هيچ حفاري غيرمجازي در منطقه گزارش نشده و تمامي يگان پاسداران و نيروي انتظامي منطقه و حتي مردم مراقب آثار باستاني ميراث جهاني پاسارگاد هستند.

[Borna66]

تالار ستون‌دار قلعه زيويه همچنان درحال رانش است
مطالعات باستان شناسي قلعه زيويه در جهت انجام مرمت‌هاي اصولي آن طي يکي دو سال گذشته آغاز شد. طي اين مطالعات مشخص شد که تالار ستون‌دار اين دژ دوره تاريخي، دچار رانش شده و چند متر هم رانش کرده است. درحال حاضر پايه ستون‌ها از جاي خود حرکت کرده و چندين ترک نيز در کف تالار به وجود آمده است.

تالار ستون دار زيويه که بخشي از آن رانش کرده و از جاي خود حرکت کرده است
خبرگزاري ميراث فرهنگي_ گروه ميراث فرهنگي_ تالار ستون‌دار قلعه زيويه به علت تاخير در مرمت و آسيب از کاوش‌هاي سال‌هاي قبل در حال رانش است. در حال حاضر اين تالا چند متر از جاي اصلي خود حرکت کرده و در آستانه فرو ريختن قرار گرفته است.

به گزارش CHN، قلعه زيويه که از آن به عنوان مهمترين اثر پيش از هخامنشي در کردستان ياد مي‌شود، طي دو سال گذشته پس از مدت‌ها فراموشي مورد توجه سازمان ميراث فرهنگي قرار گرفت. اما ديري نپاييد که اين توجه‌ها به علت برخي مشکلات استاني دوباره ناديده گرفته شد و مرمت‌هاي اين قلعه باستاني که دوباره از سر گرفته شده بود به علت تغيير مديريتي به حالت تعطيلي درآمد.

«کاميار عبدي»، سرپرست هيات باستان‌شناسي قلعه زيويه درباره رانش تالار ستون‌دار گفت: «مطالعات باستان شناسي قلعه زيويه در جهت انجام مرمت‌هاي اصولي آن طي يکي دو سال گذشته آغاز شد. طي اين مطالعات مشخص شد که تالار ستون‌دار اين دژ دوره تاريخي، دچار رانش شده و چند متر هم رانش کرده است. به همين علت مطالعه و سپس مرمت قلعه را از اين بخش آغاز کرديم.»

وي در ادامه گفت:« ديوار شمالي اين تالار مدتي قبل ريخته بود و 4 تا 6 متر هم خاک روي آن را فرا گرفته بود. در کاوش‌هاي قبلي نيز کف تالار و داخل آن حفاري شده بود که همين امر باعث سست شدن تالار شده است. بر همين اساس رانش تالار شروع مي‌شود و طي پايه ستون‌ها از جاي خود حرکت کرده و چندين ترک نيز در کف تالار به وجود مي‌آيد.»

به گفته عبدي؛ هيات مرمت قلعه با جمع‌آوري خاک‌هاي دستي که هيچ استقامتي در مقابل رانش تالار نداشتند کار خود را آغاز کردند و قرار بود پس از برداشتن اين خاک‌هاي سست با استفاده از خشت و درست مطابق الگوي قلعه جلوي رانش تالار گرفته شود.

وي در اين‌باره افزود:« بر همين اساس حفاري به منظور شناسايي کف تالار و برداشتن خاک‌هاي اضافه را آغاز کرديم اما درست زماني که قرار بود به نتيجه اصلي برسيم، به علت برخي مشکلات مدير پايگاه زيويه عوض شد و کار ما نيز متوقف ماند.»

حفاري زير تالار ستون‌دار که سال‌ها قبل انجام شده بود به منظور شناسايي ادامه خشت‌هاي کف تالار بود. اما ترانشه 2 در 18 متري که به اين منظور باز شده بود و عدم مرمت به موقع آن باعث شد تا کف تالار سست شده و شروع به حرکت کند.

اين تالار اکنون در وضعيت اضطراري قرار گرفته و رانش آن همچنان ادامه دارد. از تالار ستون‌دار زيويه به عنوان يکي از مهمترين معماري‌هاي پيش از هخامنشي ياد مي‌شود.

زيويه در اطراف شهرستان سقز و در شمال روستايي به همين نام واقع شده است. گفته مي‌شود پيشينه‌ي اين دژ به پيش از ميلاد و دوران حضور اقوامي به نام مانايي‌ها باز مي‌گردد.

[Borna66]

بافت تاريخي رامهرمز در فهرست آثار ملي ثبت مي شود
بافت تاريخي رامهرمز به عنوان يكي از بافت هاي با ارزش تاريخي و فرهنگي استان خوزستان به زودي در فهرست آثار ملي ثبت مي شود.



خبرگزاري ميراث فرهنگي _ گروه ميراث فرهنگي _ بافت تاريخي رامهرمز به عنوان يكي از بافت هاي با ارزش تاريخي و فرهنگي استان خوزستان به زودي در فهرست آثار ملي ثبت مي شود.

به گزارش اداره كل روابط عمومي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گرشگري مراحل اوليه ثبت تاريخي رامهرمز شامل شناسايي و تنظيم ضوابط بافت تاريخي توسط سازمان ميراث فرهنگي استان خوزستان صورت گرفته و در آينده نزديك در قالب بافت هاي تاريخي استان در فهرست آثار ملي به ثبت خواهد رسيد.

بر اساس اين گزارش در حال حاضر اين سازمان با انتخاب مشاور ذيصلاح اقدامات متعددي در شناسايي عناصر واجد ارزش بافت هاي تاريخي استان در شهرهاي شوشتر، بهبهان ، دزفول و رامهرمز نموده است كه اين امر در نهايت به ثبت بافت هاي تاريخي در فهرست آثار ملي، ضوابط ساخت و ساز و حفاظت از بافت هاي تاريخي منجر خواهد شد.

گفتني است محوطه هاي باستاني شهرستان رامهرمز به طور شبانه روزي توسط نيروهاي گشت سيار پايگاه يگان حفاظت شهرستان مذكور مورد بازديد و حفاظت قرار مي گيرد.

بر اين اساس با عمليات حفاري هاي غير مجاز در بافت تاريخي مزبور برخورد شده و اخيراً نيز با مشاهده مرمت مغازه اي در اين بافت توسط مالك، سازمان ميراث فرهنگي خوزستان اقدام به شكايت و پيگيري قضايي موضوع نموده است.

[Borna66]

سازمان ميراث فرهنگي فارس: معدن گنداشلو تخريب نشده است
اداره کل روابط عمومي سازمان ميراث
فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري با نقل از روابط عمومي سازمان ميراث فرهنگي فارس جوابيه‌اي به انتشار خبر تخريب معدن گنداشلو ارسال کرده است.

بخشي از معدن گنداشلو که گفته شده بود تخريب شده است

خبرگزاري ميراث فرهنگي _ گروه ميراث فرهنگي _ اداره کل روابط عمومي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري با نقل از روابط عمومي سازمان ميراث فرهنگي فارس جوابيه‌اي به انتشار خبر تخريب معدن گنداشلو ارسال کرده که به اين شرح است:

احتراماً در پي درج مطلب مورخ 18/5/88 با عنوان "70 درصد معدن هخامنشي گنداشلو در فارس به طور كامل تخريب شد" خواهشمند است توضيحات ذيل جهت تنوير افكار عمومي در اسرع وقت انعكاس يابد.
به گزارش اداره كل روابط عمومي و به نقل از روابط عمومي سازمان ميراث فرهنگي استان فارس ضمن تكذيب خبر آن خبرگزاري در اين خصوص قابل ذكر است بنا بر بررسيهاي بعمل آمده و بازديد كارشناسان از معدن مورد نظر هيچ فعاليتي مبني بر برداشت از معدن هخامنشي صورت نگرفته است و از سويي در معادن مجاور نيز كه قدمت تاريخي نداشته و با مجوز از سوي اين سازمان و سازمان صنايع و معادن از حدود 4 سال پيش مشغول فعاليت بوده اند طبق سركشي هاي مرتب عوامل يگان حفاظت در جايي كه مشاهده شد برداشت كنندگان اين معادن به منظور دستيابي به محل مناسبتري جهت برداشت سنگ از محدوده تأييد شده در حال پيشروي بوده و امكان نزديك شدن به معدن هخامنشي را داشته اند از فعاليت آنها جلوگيري به عمل آمده و عمليات برداشت سنگ توسط اين افراد از 6 ماه پيش متوقف گرديده است. احتمالاً معدن مورد نظر كارشناس باستانشناسي كه در اين خصوص با خبرگزاري ميراث فرهنگي (CHN) مصاحبه نموده همين معدن بوده كه در 2 كيلومتري روستاي گنداشلو قرار دارد و فاقد ارزش تاريخي است و همانطور كه گفته شد فعاليت آن از سوي اين سازمان متوقف گرديده است .
گفتني است با توجه به تعامل و هماهنگي بسيار خوب سازمان صنايع معادن فارس، آن سازمان قبل از صدور هر گونه مجوز برداشت از معادن از سازمان ميراث فرهنگي استعلام مي نمايد و در نهايت اجازه برداشت از معادن صرفاً‌ با تأييد كارشناسان و باستانشناسان ميراث فرهنگي در مكان هايي كه فاقد ارزش تاريخي هستند از سوي اين دو سازمان صادر مي شود.

[Borna66]

کشف محوطه‌هاي باستاني از 5400 سال قبل تا دوره اسلامي در رامهرمز

پس از 40 سال با از سرگيري مطالعات بررسي و شناسايي در دشت رامهرمز و همچنين سواحل شرقي رود اعلا، باستان‌شناسان موفق به کشف محوطه‌هاي باستاني از 5400 سال قبل تا دوره اسلامي شدند. شخم عميق زمين، سدسازي، احداث كانال‌ها، راه سازي، توسعه شهرنشيني و ديگر فعاليتهاي کشاورزي و آباداني اين محوطه‌ها را تهديد مي‌کند.'

خبرگزاري ميراث فرهنگي_ گروه ميراث فرهنگي_ هياتي متشکل از باستان‌شناسان جوان براي نخستين بار پس از بررسي و شناسايي ساحل شرقي رود اعلا در رامهرمز موفق به کشف تعداد زيادي محوطه باستاني از 5400 سال قبل تا دوره اسلامي شدند.

«لقمان احمد‌زاده شوهاني»، سرپرست هيات بررسي و شناسايي رامهرمز با اعلام اين خبر به chn گفت:« بررسي‌هاي انجام گرفته در ساحل شرقي رود اعلا منجر به کشف محوطه‌هاي باستاني شد که پيش از اين ناشناخته مانده بود.»

وي در ادامه گفت:« محوطه‌هاي شناسايي شده به دوره‌هاي باستاني از قبيل شوشان ميانه متأخر(4800- 5400 پ.م)، شوشان جديد1(4500- 4800 پ.م)، شوشان جديد2(4000- 4500پ.م)، آغاز ايلامي(2600- 3000پ.م)، ايلامي ميانه(1000- 1500پ.م)، ايلامي جديد(500- 1000 پ.م)، هخامنشي(331-550 پ.م)، پارتي(224م. - 250پ.م )، ساساني(652 - 224م.) و اسلامي مربوط مي‌شود.»

به گفته وي نخستين فصل بررسي دشت رامهرمز از اين روي مهم بود که پس از گذشت 40 سال فعاليت جدي باستان‌ شناسي در رامهرمز آغاز شده است. گرچه براي انجام بررسي‌هاي باستان‌شناسي اقدامي ديرهنگام بوده است.

احمدزاده درباره اين بررسي و شناسايي گفت:« هدف اصلي ما در اين فصل، بررسي ساحل شرقي رود اعلا بود. زيرا اين بخش تاکنون بررسي نشده بود و اطلاعات استقراري و زيست محيطي آن در تفسير سازمان استقراري دشت رامهرمز بسيار مهم است. به همين دليل ما بيشترين زمان خود را به بررسي اين بخش اختصاص داديم.»

وي افزود:« يکي ديگر از بخشهاي رامهرمز که تا­کنون بررسي نشده ارتفاعات بخش شرقي دشت رامهرمز است. بيشتر اين منطقه ناشناخته به طور سنتي بخشي از قلمرو و چراگاه زمستاني کوچ نشين بَهمئي به شمار مي‌آيند.»

بررسي اين منطقه به منزله پي بردن به پراکندگي مکان هاي باستاني در مناطق دور افتاده کوهپايه اي شرق دشت رامهرمز بود.

احمدزاده گفت: «چون کوچ نشينان هنوز از اين منطقه استفاده مي‌کنند، درصدد پي بردن به ماهيت محوطه هاي باستاني و ارتباط مکاني آنها با يکديگر و منابع طبيعي بوديم. همچنين در اين بخش مايل بوديم به پراکندگي جغرافيايي سفال آغاز عيلامي پي ببريم. به همين دليل، محدوده‌هاي مشخصي در امتداد رود فصلي سور، بررسي و چندين مکان باستاني شناسايي شد. بدون شک ماهيت اين مکان هاي باستاني شباهت روشني با شماري از استقرارهاي عشايري کوچ نشين امروزي اين منطقه دارد.

وي در ادامه گفت: «با بررسي اين منطقه براي نخستين بار مجموعه شواهد باستان شناختي متقاعد کننده درباره وجود جنبه‌هاي مختلفي از جوامع کوچ نشين با اسکان موقت در دوران‌هاي آغاز ايلامي(2600- 3000 پ.م) و هخامنشي(330-550 پ.م) در ارتفاعات بخش شرقي دشت رامهرمز به دست آمد. به اين ترتيب مشاهدات ما فرضيه‌هاي موجود در ارتباط با توسعه کوچ نشيني در طي اين زمانها را تقويت کرد. افزون بر اين در اين محدوده بقاياي گورستان کوچکي را کشف کرديم که احتمالاً مرتبط با عشاير کوچ نشين باستاني است.»

سرپرست هيات بررسي و شناسايي همچنين درباره ادامه اين مطالعات گفت: «يکي ديگر از بخشهاي رامهرمز که بيشترين زمان بررسي را به آن اختصاص داديم بخش غربي دشت رامهرمز بود. بررسي غرب دشت رامهرمز لزوماً به دنبال کشف مکان­هاي باستاني نبود، زيرا اين امر توسط دونالد مک کاون(1948)، اليزابت کارتر و هنري رايت(1968) و عباس عليزاده(2006) در گذشته صورت گرفته بود. در واقع قصد ما آن بود که در فرصت کوتاه باقيمانده علاوه بر ثبت موقعيت جغرافيايي محوطه‌هاي شناسايي شده توسط رايت و کارتر با استفاده از gps، آنها را مورد بازبيني قرار دهيم.»

به گفته وي از 42 محوطه‌اي که توسط رايت و کارتر فهرست و تاريخگذاري شده‌اند، به استثناي 3 محوطه کوچک که ظاهراً با گسترش شهر امروزي رامهرمز تخريب شده‌اند، تنها 8 محوطه بازبيني نشده است.

بخش ديگر اين بررسي شناخت پس کرانه زيست محيطي و فرهنگي رود شور بود. اين بررسي تنها منجر به کشف دو مکان باستاني از دوره شوشان ميانه متأخر(4800- 5400 پ.م) و شوشان جديد1(4500- 4800 پ.م) شد.

از مهمترين برآمدهاي اين بررسي را مي توان شواهد باستان شناختيِ قوي مبني بر گروههاي کوچ نشينيِ باستاني در دشت رامهرمز دانست.
تهيه نقشه باستان شناختي دشت رامهرمز، تأسيس بانک اطلاعاتي و سيستم اطلاعات جغرافيايي و پردازش اطلاعات، ايجاد بانک سفال و به منظور معرفي و تحليل داده‌هاي باستان‌شناختي حاصل بررسي از مهمترين اهداف و اولويت‌هاي گروه باستان‌شناسي دشت رامهرمز است.

احمدزاده درباره وضعيت حفاظتي آثار و محوطه‌هايي که شناسايي و کشف شده‌اند، گفت: «تخريب مكان‌هاي باستاني اين دشت در دهه اخير، افزايش يافته است. شخم عميق زمين، برنامه كنترل آب ازجمله سد سازي، احداث كانالها، راه سازي، توسعه شهرنشيني و ديگر فعاليتهاي کشاورزي و آباداني منجر به ويران شدن هميشگي آثار و مدارك باستاني در اين دشت خواهد شد. در بسياري از مناطق، ميزان و شدت بحران حتي به مرحله اي خارج از تصور رسيده است. به اين موارد مي توان هجوم غارتگران و عتيقه جويان به آثار باستاني با استفاره از وسايل جديد فلزيابي را اضافه نمود كه با توجه به كشف گنجينه جوبجي و گسترش تب گنج يابي در بين اهالي و هجوم قاچاقچيان اشياي عتيقه به تپه ها و محوطه هاي مهم اين دشت وضعيت ناگواري را بوجود آورده كه موجب نگراني هاي فراواني شده است.»

احمدزاده درباره تداوم اين مطالعات گفت: «درحقيقت ما فصل نخست بررسي يعني زمستان 1387 را مقدمه‌اي براي به دست‌آوردن تصوير به نسبت قابل قبولي از تحولات اين منطقه بينابيني فارس و خوزستان در نظر گرفتيم، فصلي که تجربه حاصل از آن چگونگي کار در آينده را نشان مي دهد. در حال حاضر در صدد آماده سازي طرح پژوهشي و ارائه آن به پژوهشکده باستان شناسي براي آغاز فصل دوم بررسي دشت رامهرمز هستيم.»

بررسي‌ها و کاوش‌هاي باستان‌شناسي در دشت رامهرمز نشان داده که قديميترين استقرار آن تنها در يک محوطه به نام اِسوِده و در مرحله شوشان عتيق پا گرفته است. به دليل شناخته شدن محوطه هاي همزمان با اين محوطه در دشت شوشان و کوهپايه هاي فارس و موقعيت بينابيني اين محوطه، کاوش لايه نگاري در اين محوطه مي تواند تأثيرات متقايل فرهنگي بويژه سفالگري اواخر دوره شوشان عتيق اوايل دوره شوشان قديم را آشکار کند. با توجه به روند تخريب‌هاي صورت گرفته و کاوش‌هاي غير مجاز در اين محوطه، در صورت انجام نشدن کاوش، شواهد باستان شناختي مربوط به اين دوره‌ها از دسترس باستان‌شناسان به دور خواهد ماند.

احمدزاده در پايان گفت: «کاوش چنين محوطه هايي به منظور مطالعه دوران‌هاي گذار از شوشان ميانه به شوشان جديد 1و 2 اهميت دارد. از آنجايي که باستان‌شناسي روز به روز به مشکل‌هاي انسان و تعامل آن با محيط زيست و بازسازي جوامع انساني از اين ديدگاه گرايش پيدا مي‌کند، با کاوش‌هاي گسترده و مستمر در برخي از محوطه‌هاي پيش از تاريخ رامهرمز مي‌توان تعامل انسان با محيط زيست را مورد مطالعه قرار داد. اين ديدگاهي است که در آن مواد پيش پا افتاده مانند استخوان، گرده گل، دانه هاي گياهي، ميزان رطوبت هوا، ظرفيت هاي زيست محيطي و غيره براي هيأت‌هاي باستان‌شناسي نقش عمده در بازسازي جوامع باستاني ايفا مي‌کند.»

[Borna66]

محوطه دوره پارينه سنگي در تخت جمشيد خشت و گل کشف شد
7 محوطه دوره زيرين پارينه سنگي درحالي، در کوه خواجه سيستان و بلوچستان کشف شده که اين محوطه باستاني ششمين محوطه داراي اين دوره باستاني است.

نمايي از کوه خواجه
خبرگزاري ميراث فرهنگي _ گروه ميراث فرهنگي _ بررسي باستان‌شناسي در کوه خواجه سيستان و بلوچستان، منجر به کشف 7 محوطه دوره زيرين پارينه سنگي جديد در اين کوه باستاني شد. کوه خواجه در ميان باستان‌شناسان به تخت جمشيد خشت و گل شهرت دارد.

«کوروش محمدخاني»، سرپرست هيات باستان‌شناسي کوه خواجه دراين‌باره به CHN گفت: «در بررسي­هاي باستان‌شناختي کوه خواجه سيستان، براي اولين بار 7 محوطه دوره زيرين پارينه سنگي جديد کشف شد.»

وي در ادامه گفت: « پيش از اين از دوره زيرين پارينه سنگي تنها در محوطه‌هاي کاگيا در کرمانشاه، کشف رود در بستر باستاني کشف رود در خراسان نزديک روستاي بقبقو، لاديز، درمنطقه لاديز بلوچستان درحدود 65 کيلومتري جنوب زاهدان و در مثلث زاهدان، خاش و ميرجاوه(نزديک مرز ايران پاکستان). مثلث تبريز_ميانه_مراغه: در منطقه واقع در مثلث ميانه_تبريز_مراغه و گنج پر:لايه تحتاني تپه جلاليه در دره کلورز گيلان، شناسايي و کشف شده است.»

به گفته وي با شناسايي اين محوطه­ها، کوه خواجه ششمين مکان در ايران محسوب مي‌شود که داراي آثاري از اين دوره است.

تاکنون قديمي­ترين آثار شناسايي شده در کوه خواجه مربوط به قطعات سفالي از دوره هخامنشي بوده است. همچنين در اين بررسي، يک غار نيز شناسايي شده است.

كوه خواجه گدازه بازالتي ذوزنقه‌اي شكلي است كهدر حدود 20 كيلومتري جنوب غربي زابل قرار دارد، اين کوه تنها عارضه طبيعي دشت سيستان است كه در هنگام پرآبي درياچه، جزيره كوچكي را در ميان درياچه هامونشكل مي‌دهد.

كوه خواجه بزرگترين معماري خشتي بر جاي مانده از دوره "پارتيان" در منطقه سيستان و يكي از مهمترين آثار دوره‌هاي اشكاني،ساساني- اسلامي است.

كوه خواجه براي نخستين بار در سال 1916 توسط "اورل اشتين" باستان‌شناسانگليسي شناسايي و كشف شد .بدنبال آن پروفسور "هرتسفلد" طي سالهاي 1925-1929 ميلادي به جستجو در آثار كوه خواجه پرداخت. در سال 1961 "گوئليني" باستانشناس و معمار ايتاليايي كاوش‌هايمحدودي در آثار كوه خواجه انجام داد. از ديگر کاوشگران محوطه مي‌توان از محمود موسوي و سيد منصور سيد سجادي نام برد. آخرين بررسي در اين محوطه توسط سرور غنيمتي از دانشگاه برکلي انجام شده است.

[Borna66]

احتمال برخورد دستگاه حفار تونل متروي اصفهان با پي سي و سه پل
دستگاه حفار تونل متروي اصفهان يا TBM با انحراف از مسير اصلي خود در تونل شرقي خط "شمال-جنوب" متروي اصفهان، به احتمال زياد با پي رمپ جنوبي سي و سه پل برخورد کرده است.

سي و سه پل
خبرگزاري ميراث فرهنگي_ گروه ميراث فرهنگي_ يک منبع آگاه در سازمان قطار شهري اصفهان با اعلام خبر انحراف تونل متروي اين شهر به خبرنگار CHN گفت:« تونل شرقي خط "شمال- جنوب" پروژه متروي اصفهان، پس از گذشتن از زير زاينده رود با انحراف از DTA يا مسير خود، درکنار سي و سه پل در حدود 30 رينگ (طولي برابر با 40 متر) به اشتباه حفاري کرده است.»
وي افزود:« اين در حالي است که تونل غربي در اين خط براساس DTA خود حرکت کرده و در اين مسير تاکنون مشکلي وجود نداشته است.»
اين منبع که نخواست نامش فاش شود درخصوص ويژگي هاي دستگاه مورد استفاده در پروژه متروي اصفهان اظهار داشت:« دستگاه TBM مورد استفاده در حفاري تونل متروي اصفهان، از نوع EPB بوده که جهت حفاري خاک هاي نرم طراحي و ساخته شده است. اين دستگاه در هر عمليات حفاري، به طول يک و نيم متر متوقف مي شود تا کار رينگ گذاري انجام و سپس حفاري دوباره آغاز مي شود.»
وي گفت:« تا پيش از رويارويي با اين مساله، کمترين زمان حفاري در اين پروژه 15 دقيقه و بيشترين زمان حفاري در حدود 2 ساعت بوده است ولي تاکنون هيچگاه اين زمان 24 ساعت به درازا نکشيده بود. وقتي يک حفاري توسط EPB، 24 ساعت به طول انجامد بيانگر آن است که دستگاه با مصالح غيرعادي روبرو شده است.»
وي افزود:« در واگن هاي حمل خاک هاي حفاري شده، مصالح غيرمعمول مشاهده شده که به قسمتي از پي يک سازه شباهت دارد و اين احتمال مي رود که دستگاه حفار تونل شرقي، حين گذر از زير زاينده رود و در هنگام انحراف از مسير، با رمپ جنوبي سي و سه پل برخورد کرده و اين مصالح غيرعادي قسمتي از پي سي و سه پل باشد که درصورت صحت اين مساله و آسيب وارد آمدن به پي اين پل تاريخي، احتمال نشست آن در زمان جاري شدن مجدد آب در رودخانه زاينده رود وجود دارد. هرچند تاييد قطعيت اين احتمال نيازمند بررسي هاي بيشتر است.»
اين کارشناس سازمان قطار شهري اصفهان به حضور کارشناسان آلماني شرکت نقشه بردار اين پروژه براي بررسي موضوع و ارايه راهکار در اصفهان اشاره کرد و خاطر نشان ساخت:« کارشناسان شرکت آلماني VMT GmbH که نقشه برداري اين پروژه را برعهده داشته است به دعوت سازمان قطار شهري اصفهان به اين شهر آمده و پس از بررسي هاي لازم در نامه اي سه گزينه را پيشنهاد داده اند که اجراي هرکدام از اين سه گزينه مستلزم تغييراتي بنيادين در مسير و يا جابجايي برخي ايستگاه هايي است که تا به امروز با صرف هزينه هاي زيادي ايجاد شده اند.»
وي اضافه کرد:« همچنين در بخشي از اين نامه، کليه ايرادات پيمانکار که شرکت الموت است به وي تذکر داده شده و تمامي مسئوليت اين مشکل و حل آن را با استناداتي از خود ساقط مي کند.»
اين کارشناس با اشاره به دو گزينه که هم اکنون پيش روي سازمان قطار شهري اصفهان و پيمانکار آن وجود دارد، گفت:« يا بايد محل ايستگاهي که هم اکنون در ابتداي خيابان چهارباغ بالا وجود دارد را 170 متر به سمت جنوب انتقال دهيم که درنتيجه فاصله آن تا ايستگاه بعدي به شدت کم و غيرمعقول خواهد شد و يا شفتي عمودي در مقابل دستگاه حفار زده شود تا بازوي کاتر هدر(Cutter header) آسيب ديده آن را تعمير و يا دستگاه را از مسير منحرف شده به مسير اصلي بازگردانيم. ايجاد اين شفت عمودي حدفاصل سي و سه پل و هتل سوئيت (در ابتداي خيابان چهارباغ بالا) باتوجه به توقف دستگاه در نزديکي رمپ جنوبي سي و سه پل، به احتمال زياد با مخالفت سازمان ميراث فرهنگي مواجه خواهد شد.»

[Borna66]

ارگ بلقیس صفوی است؟
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده باستان شناسی، گمانه زنی در شهر تاریخی بلقیس به منظور مستندنگاری و بازشناسی سیر تدارج تاریخی ساختمان ارگ و تکمیل مطالعات پیشین در محدوده شارستان، واقع در شهرستان اسفراین، استان خراسان شمالی، به سرپرستی علی اکبر وحدتی و احمد نیک رفتار، آغاز شد.
به گفته وحدتی، شهر تاریخی بلقیس از بخش های مختلفی همچون ارگ، شارستان و محوطه پیرامونی تشکیل شده است.
وی در ادامه افزود ارگ شهر بلقیس دارای المان های معماری است که ترجیحاً می توان آن را به دوره صفوی نسبت داد. از برج و باروی این قلعه خشت و گلی و شهر اسفراین در سفرنامه ها و نوشته های تاریخی نام برده شده است.
وحدتی گفت سوال اینجاست که آیا ارگ در قرن چهارم و ششم نیز وجود داشته و در دوره صفویه فقط تعمیر و مورد استفاده مجدد قرار گرفته است یا صفویان آن را بنا کردند؟
به گفته سرپرست هیئت، آثاری از قرن دوم هجری تا دوره صفوی در این محوطه یافت می شود و در این فصل گاهنگاری ارگ انجام خواهد شد و پی بنا و طرح مرمتی آن مورد مطالعه قرار خواهد گرفت.

ارسال مطلب:روابط عمومی پژوهشکده باستان شناسی
تنظیم و درج در سایت: واحد رایانه پژوهشکده