شینتو (انگلیسی:Shinto ژاپنی:神道) یعنی طریقه خدایان، آئین باستانی ژاپن است . این آئین الهه خورشید به نام اماتراسو (天照) را نگهبان سرزمین اجدادی می‌داند و خاندان سلطنتی را از نسل این خدا و تجسم وی می‌شمارد.
یک توری در معبد ایزوکوشیما
تاریخچه
آئین مهایانای بودایی در حدود سال ۵۵۲ میلادی به ژاپن وارد شد و پس از برخورد با شینتو، سرانجام بسیاری از عناصر بودایی را به مذهب شینتو منتقل کرد. پرستش خدایان ملی و امپراتور، کرنش و قربانی برای مردگان و وطن پرستی از آداب این آئین است. نوعی فتوت به نام بوشیدو (武士道) به معنی
طریقه دلاوران که تا اندازه‌ای از آئین ذن الهام می‌گرفت، جوانمردی و مقاومت برای شرف را الزام می‌کرد. آئین شینتو نیز بارها نوسازی شده‌است و پرستش امپراتور از سال ۱۹۴۶ توسط خود وی منسوخ گردیده‌است. اکنون در ژاپن این آئین در کنار آئین بودا به حیات خود ادامه می‌دهد.
کتاب ها
در آیین شینتو کتاب‌هایی یافت می‌شود که آداب و سنن گذشتگان را در بر دارد. این کتاب‌ها در زمان‌های مختلف تهیه شده و یکی از آنها که در سال ۸۰۶ (میلادی) نوشته شده، داستان‌های کهن را در دفاع از طبقه روحانیون نقل می‌کند. کتاب دیگری از قرن ۱۰ است که فهرستی از عبادات و مناسک و رسوم شینتو، بویژه آداب پرستش امپراتور را شرح می‌دهد.
دین
یک معبد جدید شینتو
ریوبو
آئین بودا در ژاپن در قرن ۸ میلادی کاملاً رواج یافت و به طور رسمی پذیرفته شد. در آن زمان لازم شد که میان آئین بومی و قدیم
شینتو از یک سو و آئین بیگانه و نورسیده بودایی از سوی دیگر تلفیقی صورت گیرد. در آن هنگام برخی از روحانیون بودایی اعلام کردند در مکاشفات خود دانسته‌اند که خدایان باستانی ژاپن در حقیقت هر کدام بودی ستو بوده‌اند و آنجا ظهور کرده‌اند. همچنین گفتند اماتراسو یعنی خدای خورشید همان ظهور کامل بودا در کشور ژاپن بوده‌است. این مکتب را
ریوبو، یعنی
شینتوی ترکیبی نامیدند و به تبلیغ آن پرداختند. بدین شیوه آئین شینتو نوسازی شد و احیا گردید.
شینتو
پاسخ با نقل قول
