تاریخ ، بزرگ ترین دانشگاه انسان هاست.
هر ملتی در هر دورهای ، از شناخت تاریخ و فرهنگ خود بینیاز نیست و بیگمان ملتی که از دانشگاه بزرگ تاریخ خود درس میگیرد کمتر دچار تکرار اشتباهات آن میشود. اما گویی که مردمان این سرزمین کهن ، سال هاست که حافظه تاریخی خود را از دست دادهاند و به رویاهای بی خبری خویش دل خوش داشتهاند.
فاجعه از آن زمان آغاز شد که سرمست از اندیشههای مهاجم با متجاوزین به سرزمین پدری خویش هم آواز شدیم و کتابهای تاریخی و کهن خویش را سوزاندیم و جایگاه بس رفیع نیاکانمان را ارج ننهادیم و نشستیم تا هرودتها پدر تاریخ شوند و برای ما کتاب تاریخ بنویسند و راست و دروغ را در هم بیامیزند و معجونی تلخ و شیرین را به نام تاریخ جهان به خورد ما دهند و انتقام شکستهای تاریخی خود در میدان های نبرد را روی کاغذ از ما بگیرند و در میدانهای نبرد تخیلی خویش ما را شکست داده و تحقیر کنند و بعد هم نوادگان آن ها ، آن تخیلات را به اسم فیلمهای تاریخی به ما بفروشند. اما چه سود که هنوز نیز به کژراهه می رویم. گاه دست و دلمان به سوی فراوردههای تولیدی استودیوهای بزرگ هالیوودی است و گاه به بازیچه هایی که فرهنگ مهاجم جاهلی در دامان ما گذاشته است ، دل باخته ایم .
به راستی چه زمانی تاریخ درخشان و پر فراز و نشیب این سرزمین کهنسال جایگاه راستین خود را در ذهن و دل ایرانیان باز خواهد یافت و ردی واقعی از خود در سینمای ایران بر جای خواهد گذاشت. چگونه است که ما با تمدنی چندین هزار ساله به چهرههای تاریخی و قهرمانان ملی خویش بی مهری می ورزیم و پیشینه با ارزش خویش را به هیچ میانگاریم ولی هالیوود در کشور نوپای ایالات متحده آمریکا ، چنین گسترده تاریخ جوان خویش را بر روی پردههای بزرگ سینما به رخ همگان می کشاند و بزرگ ترین نمایشگر تاریخ جهان به جهانیان است. ما نیز همچون بسیاری از میلیاردها ساکنین شرق ، قهرمانان تاریخی و استورهای خودمان را رد شده از صافی ذهن و دوربینهای غربی ها دیدهایم و در این میان هالیوود هر چه خواسته به آدمها و وقایع تاریخی شرقیها افزوده و یا از آن کاسته است و در این راه بسیار موفق بوده است. چرا هندیها گاندی را در اثر « ریچارد اتنبرو » می بینند و حالا پاکستانیها و ترکها و ایرانیها منتظرند تا زندگی « محمد علی جناح » و « آتاتورک » « رضا شاه بزرگ » و « دکتر محمد مصدق » را غربیها برای آن ها به تصویر بکشند. پیروز این میدان شرکت های بزرگ تولید فیلم هستند. ما آدمهای تاریخی را به آن ها میفروشیم و چون کالایی گران بها دوباره آن ها را می خریم و بهایی که برای این داد و ستد می دهیم ، « تحریف تاریخ » است.فیلم های تاریخی که آن ها به ما می فروشند در حکم همان اسب تروا هستند که به آرامی وارد خانه های ما می شوند.
ردپای تاریخ و تحريف آن در سینمای ایران
پاسخ با نقل قول
