زبان,هویت,و تابعیت
مطلبي را كه در حال نگارش آن هستم مقوله اي است بسياري حياتي در مواردي كه هيچ توجهي به آنها نمي شود اما داراي بالاترين تاثير گذاري در روابط بين فردي ماست.من يك ناسيوناليست نيستم اما تعهدي دوگانه دارم.يكي تعهدي به جايي كه در آن متولد شده ام و در آن رشد دروني و بيروني يافته ام و ديگري تعهدم بخاطر رشته ي تحصيلي ام،يعني روزنامه نگاري.اين روزها به آدم هايي بر مي خوريم كه دايم از هويت و فرهنگ حرف مي زنند بي آنكه بدانند اين مقوله ها به چه معناست و هويت و فرهنگ ملي چه معنايي مي دهد.برخي آن را به پوشاك نسبت مي دهند كه تابع تغييرات بيروني است و گذرا.البته اين سطحي ترين ديدگاه ها ست.چون مد چيزي نيست كه تا ابد ثابت بماند و فرهنگ بومي نمي تواند هيچ قومي را ارتقا ببخشد .هيچ ابر قدرتي در تاريخ بوجود نيامد مگر با آميزش با ديگر اقوام،(البته با حفظ ( ساختار يكپارچه ي خويش
هويت چيز ملموسي نيست كه بشود براي آن تعريف مشخصي درنظر گرفت.هويت نتيجه اي است كه از حضور يك فرد يا حتا پديده در ذهن ناظر شكل مي گيرد.در عصر كنوني، كه فرهنگ ها در هم ادغام مي شوند و تشكيل فرهنگ ها ي مدرن تر و بزرگتر را مي دهند ،تعريف هويت تغيير كرده و با معناي تابعيت عجين شده است.منظور من ا ز اين گفته اين است كه هر كشور پيشرفته اي بجاي چسبيدن به سنت هاي كهنه ي پيشين،براي تابعيت خود شرايطي را روشن ساخته كه عموما در كشور هاي غربي شبيه هم است،بوسيله ي اين تابعيت،هر فرد يا گروهي كه توانايي بدست آوردن تابعيت اين كشورها را از طريق تولد،يا پذيرفتن ارزش ها و مهاجرت،به دست بياورد تابعه ي آن كشور شده و هويت آن كشور را مي سازد.اين مفهوم بسيار مهمي است و همين اصل ساده اين كشور ها را از نياز به برگشت به عقب (رجعت به سنت ها)و دچار ارتجاع شدن باز مي دارد
امروزه 5 سال زندگي در خاك يك كشور مدرن+پذيرفتن فرهنگ و بويژه مساله ي مهم تر يعني زبان ملي -يعني داشتن هويت و تابعيت آن كشور.حال شما از هر جاي كره خاكي كه مي خواهيد باشيد .در جامعه شرقي بر عكس عمل مي شود وآن قدر در مورد هويت مانور شده است كه خود شرقي ها هم دقيقا نمي دانند هويت واقعا يعني چه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
شرقي ها در تخمين واقعي دلايل عقب ماندگي خود دچار انحراف چشم گيري شده اند.آن ها مي انديشند كه دلايل عقب ماندگي اشان سرعت پايين در توسعه ي علوم زياضي يا تجربي بوده است و يا اين كه ايشان سخت افزار هاي مناسب توسعه را نداشته اند،اما آنها بدلايل اساسي از جمله تعصب و ترس از اعتراف به شكست،نتوانسته اند ببينند كه دليل اصلي واپس ماندگي هايشان،عدم توسعه ي علوم انساني بوده است.و اصلي ترين و پايه ي ارتباطات انساني،در ايشان بطور اساسي مورد غفلت واقع شده است:يعني زبان واحد.كشور هاي شرقي به تكثر زباني (و قومي)خود مي بالند (و عده اي هم نا آگاهانه و تحت تاثير تبليغات قوم پرستانه به آن با افتخار؟؟!!دامن مي زنند)غافل از آن كه همين مساله به معني نداشتن نخستين وسيله ي ارتباطي موثر براي توسعه مندي.
ايالات متحده با وجود پراكندگي اقوام و سرزمين،به لطف زبان واحد،يعني انگليسي تبديل به ابر قدرت قرن گذشته و حال شد.در حالي كه اروپا درگير جداسازي ها بود،علوم انساني در سايه ي زبان واحد در آمريكا توسعه يافت و فصل درخشاني را در ساير علوم،اختراعات،هنر و زمينه هاي سازنده ي توسعه رقم زد.غرب علت عقب ماندگي خود از آمريكا را دو جنگ جهاني و شرق علت را استعمار(علت خارجي)به حساب مي آورند اما هيچ كس اين عامل هاي مهم را نديد و لحاظ نكرد.زبان واحد،نوعي هدف واحد بوجود مي آورد و خطر تكثر را به چند فرهنگي يگانه بدل مي سازد.امري كه ار ژاپن و كره ي جنوبي قدرت هاي بعدي را خواهد ساخت و امري كه زير ساخت همه ي تمدن هاي برتر كل تاريخ بوده است.براستي چرا ما اين قدر اصل را رها كرده و به فرع چسبيده ايم؟؟؟؟؟اگر فرهنگي اين قدر قوي و گيرا باشد كه هر فردي را از هر جاي كره ي خاكي بخود جذب كند،اين اصالت دارد يا فرهنگي كه به گذشته ي مبهم ونامشخص خود در غبار تاريخ چسبيده؟؟آن هم تاريخي اين چنان دستخوش تحريف.ما به كجا مي رويم؟؟همان مسيري كه دلخواه ماسون هاست؟؟؟؟؟اين گفته ها وظيفه ي من نيست كه بگويم،اما وقتي مي بينم كه آموزش علوم انساني ما و از همه مهم تر زبان واحد ما،اين طورپريشان و مبهم،بدون هيچ دستور درست و آكادميك،پيش مي رود و عده اي بنام هويت و فرهنگ،دست به ضد فرهنگ مي زنند،حالم بد مي شود.براي من نگارش اين مطلب انجام وظيفه ام بود،اما اگر شما مسيوليت پذيري را فراتر از من درك مي كنيد،كمي روي اين مسايل فكر كنيد.باور كنيد حداقل ارزش وقت گذاشتن را دارد بسيارند زمان هايي كه ما بيهوده هدر مي كنيم،اي كاش زمان هايي هم براي انديشه به اين زمينه ها مي گذاشتيم ،حداقل ديگر گله اي از اين كه ديگران چه كردند باقي نمي ماند.ما خود چه مي كنيم؟؟؟
سربلند و آزاد باشيد