سپاهي كه هرگز به ايران برنگشت _ معمايي در كل تاريخ باستان
تحقيقات اخير باستان شناسان حاكي از اين است كه سپاهي كه در 325 كيلومتري شهر الخارجه در زير شنهاي كوير يافت شده است همان سپاه ايران است كه 2535 سال ناپديد شده است.
تصويري از يك معبد در شهر الخارجه( گفته ميشود اين همان معبد داريوش در اين شهر است)
اوايل تابستان 525 پيش از ميلاد يك سپاه چهل هزار نفري از سوي كمبوجيه پادشاه وقت ايران پس از از اينكه ايران مصر را تسخير كرده و فرعون وقت آن يعني پسامتيك سوم را مورد عفو قرار ميدهند براي شناسايي و تصرف ليبي كنوني به سمت اين كشور روانه ميشود . هرودوت و ساير تاريخ نگاران داستان هاي متفاوتي از اين سفر نقل ميكنند ولي انچه همه بر ان اتفاق نظر دارند سرنوشت اين سپاه است كه بدون هيچ گونه درگيري در صحرا ناپديد ميشوند و تا اواخر جنگ جهاني دوم هيچ اثري از ان به دست نيامد.
تاريخ نگاران عنوان داشته اند پس از 37 روز سفر در كوير و طي 385 كيلومتر ( به علت وضعيت گرما سپاه كند حركت ميكرد) در يك صبح ارتش گرفتار طوفان شن ميگردد. همه سپاهيان ايران در اين طوفان زير خروارها شن بيابان مدفون ميگردند.
داريوش بزرگ پس از ساليان كه براي افتتاح ابريز درياي سرخ به رود نيل به مصر رفته بود شخصا براي يافتن و برگرداندن اجساد ايرانيان به منطقه رفت ولي دست خالي برگشت.
در برگشت از منطقه داريوش در شهر الخارجه كه اكنون 60000 نفر جمعيت دارند معبدي را احداث ميكند كه نشان دهنده الحاق مصر به ايران است و همه ساله هزاران گردشگر را به خود جلب ميكند.
در دوران جنگ جهاني دوم گروهي از تانكهاي نيروهاي درگير در جنگ در منطقه اي عبور ميكنند كه با ريزش ماسه و نمايان شدن سپر و لوازم جنگي سپاهي بزرگ همراه بود. به علت دوران دشوار جنگ اين مسله مسكوت ميماند تا اينكه در دهه نود دوباره باستان شناسان براي تحقيق و كشف حقيقت به منطقه ميروند. نتايج ازمايشات ژنتيك نشان از اين دارد كه اين همان ارتش ناپديد شده ايران است .
حضور دانشمندان باستان شناس ايران و تلاش براي برگرداندن باقيمانده ارتش ايران وظيفه اي است كه بر گردن مسئولين نهاده شده است.