اوستا نسک کهن ایرانیان

[Borna66]

هوم یشت


درود به هُوم
هوم نیک ، هوم خوب ، هوم راست
آن درمان بخش ، آن کامروا
آن هُوم زرین با شاخه های تُرد
که شاخه هایش خوبترین شادی بخش ترین نوشیدنی ها ست


ای هوم ، ای گریزاننده ی مرگ
این نخستین را خواهانم از تو :
ببخش به پاکان ، بهترین زند گی ، آرامش ، روشنایی
ای هوم
این دومین را خواهانم از تو :
ببخش تندرستی
ای هوم
این سومین را خواهانم از تو :
ببخش دور زیوی
ای هوم
این چهارمین را خواهانم از تو :
ببخش مرا دلاوری و کامروایی در این زمین
تا نابود کنم جنگ را
دور کنم دروغ را ...

هوم ، دلاوران اسب تاز را توانایی می بخشد
هوم زنان را پسرانی بزرگوار و فرزندانی پاک می بخشد
هوم آموزندگان را فرزانگی می بخشد
هوم دوشیزگان داماد نا گزیده را
دامادی بخشد خوش پیمان


ای هوم
چه خوش است نیرومندی شهریاری تو
چه خوش است دانسته های راست تو ...


ای هوم
ما را از آسیب ستمگران نگاه دار
جنگ خواهان را از ما دور ساز
آسیب رسانان به این خانه ، به این روستا ، به این شهر ، به این کشور را پریشان کن
بگیر توان پاهای او را
بگیر شنوایی گوش های او را

ستایش بر ابرها و باران
رویاننده ی اندام تو بر کوه ها
ستایش بر کوه ها
آنجا که تو بر آن می رویی
ستایش بر زمین بهره ور و پهناور
آن در بر گیرنده ی تو
ستایش بر سرزمینی که تو بر آن رویانی
چون خوشبو گیاهان و چون نیک گیاهان
ای هوم
رویان باش بر کوه ها ، بالنده باش در همه جا
تویی سر چشمه ی راستی

به پنج چیز نزدیکم ، از پنج چیز دورم :
نزدیک می شوم به اندیشه ی نیک ، دور می شوم از اندیشه ی بد
نزدیک می شوم به گفتار نیک ، دور می شوم از گفتار بد
نزدیک می شوم به کردار نیک ، دور می شوم از کردار بد
نزدیک می شوم به پیمان بندی ، دور می شوم از ناپیمانی
نزدیک می شوم به راستی ، دور می شوم از دروغ


...درود به هوم
می ستاییم همه ی هوم ها را
آنان را که رویانند بر فراز کوه ها
آنان را که رویانند در دره ها ، در لب رود ها
آن هوم ها که در گنجه ی زنانند
می ریزمت از ساغری سیمین به ساغری زرین
نمی ریزمت بر زمین
تویی شکوهمند ، تویی فرهمند


توانایی باد بر جهان
درود بر جهان
بادا آکنده از گفتار آرام ، جهان را
با دا کامروایی بر جهان
بادا فراوانی بر جهان
بادا آبادانی بر جهان
بکوشید برای جهان ، بپایید آن را
ببریدش به سوی روشنایی


می ستاییم هوم زرین شاخه را ...
می ستاییم همه ی هوم ها را