شعرهایی در مورد امام حسین (ع)

[NIMA.N]

چون بيكسان آل نبي دربدر شدند -در شهر كوفه ناله كنان نوحه‌گر شدند
سرهاي سروان همه بر نيزه و سنان - در پيش روي اهل حرم جلوه‌گر شدند
از ناله‌هاي پردگيان ساكنان عرش - جمع از پي نظاره به هر رهگذر شدند
بي‌شرم امتي كه نترسيد از خدا - بر عترت پيمبر پيمبر خود پرده در شدند
دست از جفا نداشته بر زخم اهلبيت - هر دم نمك فشان به جفاي دگر شدند

[NIMA.N]

من به عشق روی تو جان می سپارم یا حسین
بهتر از جان در رهت چیزی ندارم یا حسین

بر وصالت عاشقی دیوانه ام رحمی نما
طاقت هجران ندارم بی قرارم یا حسین

سالها با یاد رویت شهریارا دلخوشم
من غلام جان نثارم خاکسارم یا حسین

آرزو دارم سر کویت بمیرم جان دهم
تا که در محشر به یادت سر بر آرم یا حسین

روز محشر هر کسی دارد امیدی بر کسی
من به لطف تو بسی امیدوارم یا حسین

وقت مردن آرزو دارم به بالینم رسی
حق زهرا مادرت چشم انتظارم یا حسین

در شب تاریک قبر و پای میزان حساب
چشم امید و شفاعت بر تو دارم یا حسین

[NIMA.N]

در صحنش معروفه به درگه فضل
دلای زمین رو میکنه پر از فضل

به کوری هر چی دشمن رذل
سر در حرم نوشته، خدا با پر فرشته

السلام علیک یا ابالفضل

خدا با شهپره پر فرشته
روی درب حرم حسین نوشته

این در اول و آخر بهشته

حرف قلب خسته من
پر و بال خسته من

خدا عشق تو رو با گلم سرشته

اون خیابون که بهشت عالمینه
آره معروف به بینالحرمینه

حرمستون اباالفضل و حسینه

اون که شیر نیرینه
یل فاتح و حنینه

اون ابوفاضل علمدار حسینه

یه طرف گنبد زیبای ثارالله
کرده سقایی اباالفضل پیش این شاه

حرم اون معروفه به حرم الله

سر در حرم رو بنگر
که خود خدا نوشته

السلام علیک یا اباعبدالله

[NIMA.N]

حسين من ، محبتت ، توي دلم خيمه زده
به عشق تو توي چشام ، ابراي غم خيمه زده

بچه بودم که با غم و مهر شما بزرگ شدم
مثل تموم عاشقا ، تو هيئت ها بزرگ شدم
يادم مياد که مادرم ، اسم تو رو يادم ميداد
لباس سياه تنم ميکرد ، دلم رو دست غم ميداد

دلم ميسوخت و آب ميشد ، با شمع سقاخونه ها
وقتي که سيراب ميشدم ، سلام ميدادم به شما

با دسته ها راهي شدم ، پا به پاي عزا دارا
علم به دوش ، هزار دفعه ، از ته دل زدم صدا

رنگ شب قدر خداست ، لباس مشکي عزات
دلش سپيد و روشنه ، هر کي سياه پوش برات

تا بوي سيب ميپيچه تو، بهشت کربلاي تو
گل ميکنه ، تو سينه هر آدمي هواي تو

سعي تو بين الحرمين ، حسرت مروه و صفا است
بين دو تا بهشت بودن ، چه با صفا است

وقتي خونت قلب منه ، سينه زدن، در زدنه
وقتي خونت قلب منه ، سينه زدن، در زدنه

[NIMA.N]

وداع حضرت زينب کبري(سلام الله عليها) با سيد الشهدا (عليه السلام)

چه دشوار است پيمودن، به هجران تو منزلها
به يادت آنچنان گريم ، که مان ناقه در دلها

به خون دل کنم رنگين،به راه عشق ،محملها
به يادت اي گل عطشان ، شرار افتاده در دلها

الا يا ايها الساقي ، ادر کاسا و ناولها
که عشق اول نمود آسان ،ولي افتاد مشکلها

حسين

برادر بي تو در چشمم ، چو زندان است و اين حالم
در اين کوتاه فرصتها ، بگويم از کدام اينقدر

نشد در قتل گه بر پا ، نمايم خيمه ي ماتم
به ضرب تازيانه ، جمع ما پاشيده از هم

مرا در منزل جانان،چه امن عيش چون هر دم
جرس فرياد ميدارد ، که بر بنديد محملها

حسين

نميدانستم اين هرگز ، سرت بر نيزه ها بايد
به ديدار غم ديگر ، به غمهاي من افزايد

به هر جا ميروي از پي ، دلم چون سايه مي آيد
که لب بگشائي و با ما ، بگويي يک سخن شايد

به بوي نافه اي کاخر، صبا زانطره بگشايد
ز تاب جعد مشکينش ، چه خون افتاده در دلها

حسين

به جاي بوسه ي احمد ، سرت ،لب نيزه ي قاتل
پس از تو زنگي بر من ، برادر جان بود مشکل

تو بودي حاصل عمرم ، چه سود از عمر بي حاصل
خدايا نيست همرازي جدارم ، عقده ها در دل

شب تاريک و بيم موج و گردابي چنين هايل
کجا دانند حال ما، سبکباران ساحلها

حسين

به اميد تو اين طفل سه ساله را نميگويند
به هر جا بوي گيسويت ، ز کوي تا دشت مي جويد

نگاه مات او هر دم ، رخ بابا همي جويد
من از خون چهره رنگين کردم ، او با اشک ميشويد

که سالک بي خبر نبود ز راه و رسم منزلها

[NIMA.N]

خاک حرمت ، مهر نماز است حسین (ع)
راه تو ، همیشه چاره.ساز است حسین (ع)

ای خون تو دشنه بر گلوگاه ستم
از خون تو شیعه ، سرافزار است حسین(ع)

* * *

مه بارقه.ای است در شبستان حسین (ع)
شب ، حادثه.ای ز درد پنهان حسین (ع)

هر صبح ، ز دامن افق ، خون آلود
خورشید بر آید از گریبان حسین (ع)

(مشفق کاشانی )

* * *

او روز شهود خویش را می.دانست
گودال فرود خویش را می.دانست

چون شاعر چیره.ای از آغاز سخن
پایان سرود خویش را می.دانست

(محمدرضا محمدی نیکو )

* * *

ازبهر ستیز و مرگ ، آماده شوید
در محضر عشق دوست ، افتاده شوید

از خون حسین بشنوید این پیغام
در طول زمان همیشه آزاده شوید

(سید هاشم نبی زاده )

* * *

بر نیزه ، سری به نینوا مانده هنوز
خورشید ، فرا ز نیزه.ها مانده هنوز

در باغ سپیده ، بوته بوته گل خون
از رونق دشت کربلا مانده هنوز

(محمد پیله ور )

* * *

یک قافله غم ، زکربلا آوردم
صد شور و نوا ، زنینوا آوردم

بر روشنی تیره دلان کوفه
یک ماه ، به روی نیزه.ها آوردم

(محمود تاری )

* * *

همواره تجّسم قیام است حسین (ع)
در سینة عاشقان ، پیام است حسین (ع)

در دفتر شعر ما ، ردیف است هنوز
دل چسب.ترین شعر کلام است حسین (ع)

(معصومه جمهوری )


در باور شب ، شهاب بودن ، عشق است
هم صحبت آفتاب بودن ، عشق است

در کرب و بلا به روی لب.های حسین (ع)
یک جرعه زلال آب بودن ، عشق است

(مژگان دستوری )

* * *

عالم ، همه خاک کربلا بایدمان
پیوسته به لب ، خدا خدا بایدمان

تا پاک شود ، زمین ز ابنای یزید
همواره حسین ، مقتدا بایدمان

(زنده یاد سید حسن حسینی )

* * *

از خون تو شمشیر ، وضو بگرفته است
مرگ از تو هزار آبرو بگرفته است

زان بادة خونین که تو بر لب زده.ای
آتش به دل جام و سبو بگرفته است

(سید هاشم نبی زاده )

* * *

تیغ از رخ او ز ترس ، گریان گردید
مرگ از نگهش به خویش لرزان گردید

آوخ ، چه سیه کاری و ننگی ابدی
از مرگ حسین (ع) ، سهم انسان گردید

(سید هاشم نبی زاده )

* * *

گر بر ستم قرون ، بر آشفت حسین (ع)
بیداری ما خواست ، به خون خفت حسین (ع)

آنجا که زمان ، محرم اسرار نبود
با لهجة خون ، سرّ گلو گفت حسین (ع)

(زنده یاد سید حسن حسینی )

* * *

الحق که به ما درس وفا داد حسین (ع)
هر چیز که داشت بی.ریا داد حسین (ع)

یعنی که تأملی کنید ای یاران !
آن هستی خود زکف چرا داد حسین (ع)؟

(سید هاشم نبی زاده )

* * *

آن روز که آهنگ سفر داشت حسین (ع)
از راز شهادتش خبر داشت حسین (ع)

از بهر سرودن یکی قطعة سرخ

(زنده یاد سید حسن حسینی )

هفتاد و دو واژه در نظر داشت حسین (ع)

هم «حیّ علی الفّلاح » او خونین بود
هم سجده بی سلاح او خونین بود

افسوس که چند ساعتی بعد نماز
پیشانی ذوالجناح او خونین بود

(علیرضا دهقانیان )

* * *

در دشت عطش ، لاله صفت سوخت حسین (ع)
تا مشعل آزادگی افروخت حسین (ع)

بر لوح فلق ، تا به قیامت ، نقش است
درسی که زخون ، به خلق آموخت حسین (ع)

(احمد ده بزرگی )

* * *

عشق است که سوی کربلا می.آید
با پرچم خون و بانگ «لا » می.آید

تا نقش کند، ستارة صبح سپید
بر قامت نیزه ، سر جدا می.آید

(یونس رنجکش )

* * *

ما حلقه به گوش عشق روح افزاییم
سرمست زشور جام عاشوراییم

گشتیم چو قطره ، محو در عشق حسین (ع)
اکنون به طفیل عشق او دریاییم

(محمود شاهرخی )

* * *

هر چند که مضمون غریبت تنهاست
نام تو سرِود موج موج دریاست

بالی ز علی (ع) است با تو ، بالی زحسین (ع)
پرواز تو از غدیر تا عاشوراست

(مصطفی محدثی خراسانی )

* * *

هفتاد و دو سینه سرخ هجرت کردند
با سرورِ آفتاب بیعت کردند

رفتند و به دریای ابد پیوستند
چون رود ، به اصل خویش رجعت کردند

(روزبه فروتن پی )

[NIMA.N]

خدا اراده کرده بود که عشقو نقاشی کنه - می خواست به زخم عاشقا بازم نمک پاشی کنه
برای بوم نقش خود کربو بلا رو آفرید- با قلموی قدرتش یه نقش دلربا کشید
اول نقاشی زدش نقشی به رنگ شور و شین - اول از همه کشید رو نیزه ها سر حسین
برا نماد دلبری صورت اکبرو کشید - نشون و اوج بی کسی گلوی اصغرو کشید
زد قلمو رو توی خون یه گوش پاره رو کشید - تو دست قاتل حسین یه گوشواره رو کشید
نقشی زدش به بوم خود ز اوج غربت نبی - به رنگ تیره غروب رنگ کبود زینبی
با چشمای ربابه گفت معنی اشک و گریه رو - صفحه آخرم کشید قد خم رقیه رو
خدا تو بوم نقاشی عطر گل یاسو کشید - برای امضا زدنش صورت عباسو کشید

[NIMA.N]

محبت در رگ و در پوست داریم – حسین بن علی را دوست داریم
قیامت بی حسین غوغا ندارد – شفاعت بی حسین معنا ندارد
سرش در روز محشر بی کلاه است – کسی که چون حسین مولا ندارد
حسینی باش تا در محشر نگویند – چرا پرونده ات امضا ندارد
اگر پرونده ای امضا ندارد – رضایت نامه از زهرا ندارد
اگر خورشید در مجلس نشیند – مپندارم که همتای تو باشد
دو عالم را به یک بار از دل خویش – برون کردیم که تا جای تو باشد
خوش است اندر سر شوریده سودا – به شرط آنکه سودای تو باشد
چو آهویی به دام تو اسیرم – بلایش را به جانم می پذیرم
به خاک پای او سر می گذارم – الهی در عزای او بمیرم

[NIMA.N]

الهی بهر قربانی بدرگاهت سر آوردم
نه تنها سر برایت ؛ بلکه از سر بهتر آوردم
پی ابقا قد قامت به ظهر عاشورا
برای گفتم الله اکبر ؛ اکبر آوردم
برای آزادی نسل جوان از بند استعمار
برادرزاده ای چون قاسم فرخ فر آوردم
برای اینکه قرآنت نگردد پایمال خصم
بزیر سم مرکبها ؛ الهی پیکر آوردم
اگر با کشتن من خدا ؛ دین تو جاوید می گردد
برای خنجر شمر ستمگر ؛ حنجر آوردم
علی را در غدیر خم نبی بگرفت روی دست
ولی من روی دست خود ، علی اصغر آوردم
علی انگشتر خود را به سائل داد ، اما من
برای ساربان انگشت با انگشتر آوردم
برای آنکه همدردی کنم با مادرم زهرا (س)
برای خوردن سیلی ؛ سه ساله دختر آوردم

[NIMA.N]

چرا رنگ از رخ زهرا پریده - مگر امشب هلال خون دمیده
محرم ماه اشک و ماه خون است - تمام دشت و صحرا لاله گون است
هم ارض و سما را غم گرفته - به یاد کربلا ماتم گرفته
الهی آسمان در خون نشیند - که زینب ماه ماتم را نبیند
متاب ای مه که از شمشیر و خنجر - شود زینب اسیر و بی برادر
متاب ای مه که می ترسم سکینه - ببیند داغ گلهای مدینه