دل نوشته ها

[sunyboy]

می کِشم سر انگشتانِ خود را
به دور میز
چشمانم را می بندم
و حس میکنم
آنچه را که همیشه ساده از آن میگذریم
این میز است
گوشه ها و کناره های میز
مرز بین هوا و جسم
پرتگاه سقوط

یا لبهء نجات از مرگ؟!
!مرگ
چه واژهء سیاهی

کِی واژه ها را رنگ کردیم؟

آه... رنگها را نیز رنگ کردیم...

[pnugirl]

مرا کم، اما برای همیشه دوست داشته باش
عشق های آتشین، گرمای بودن را نشانه می روند
و آنی همه ثانیه های شیرین را به آتش می کشند
آنانکه گرم عاشقند سرمای دوست داشتنمان را به سخره می گیرند
بی آنکه بدانند من از آن تو ام و او از آن من
و روزی با هم بودنمان نبودنشان را به لبخند خواهد نگریست
من از تو سوزانی عشق را نمی خواهم
من تو را برای همیشه می خواهم
و برای همیشه ماندن نیازمند پایداری است در دوست داشتن
پس مرا کم دوست داشته باش
اما برای همیشه
برای همه روزهایی که در کنارت خواهم بود

[فریبا]

دوشنبه 7 مرداد 1387


ساعت 5.30 عصر .


صدای موبایلم در اومد . مریم پشت خط بود .


-فری حالا که دیگه کلاسات تموم شد پایه ای عصر یه سر بریم بیرون یه هوایی بخوریم ؟


- آره چرا که نه .. اتفاقا خیلی هم خسته شدم یکمی هم دلشوره بیخودی دارم ..یه هوایی میخوریم ..




ساعت 7.30 عصر




خیابون خیلی شلوغه ..مردم یه جوری نگام میکنن .نمیفهمم چی میگن ..


-مری چرا شلوغه .. فکر کنم واسه روز پدر خرید میکنن


- خاک بر سرت روز پدر که 10 روز پیش بود .


- آخ ..راست میگی . آخه امسال من فقط تو خرید کادوی بقیه نظر دادم .. خودم هنوز نخریدم ..




نگام به آسمون میفته ..دلم بد جور میگیره




-مری یه اعترافی کنم پیشت ؟ من خیلی مامان بابامو اذیت میکنم .. تازه دارم به حرفای اون روزت میرسم که گفتی فرصت کوتاهی پیش اوناییم .. ارزش نداره اینقدر ناراحتشون کنیم .. راست می گی .. امیدوارم دیر نشده باشه .. خیلی دوسشون دارم .


- باز دم غروب شد دلت گرفت دیوونه شدی ... چرت و پرت نگو حوصله ندارم


اما من چرت و پرت نگفتم .


ساعت 9.30
اینترنتم ... تلفن زنگ خورد ردش کردم ..اما دوباره زنگ خورد ..یهو دلم ریخت ..سریع نت رو قطع کردم ..جواب دادم


-الو خانوم محمودی شمایی ؟


صدای دو.ست بابام بود صداش میلرزید .


-بفرمایین ؟


-به داداشات بگو سریع خودشون رو برسونن پمپ بنزین ..بابات اینجا حالش بد شده .


نفهمیدم چطوری پریدم پایین و خبر دادم ..


بیچاره مامانم ..فکر میکرد به خاطر دیابتش دوباره ضعف کرده ..


5 دقیقه بعد دوبار صدای تلفن ...


شماره ی بابام – یه مرد غریبه – یه جمله


-خانوم مسئله خیلی حاده .. خودتون رو برسونید بیمارستان ...


گوشی از دستم افتاد... بابا ... بیمارستان ....مسئله حاد .....


به مامانم گفتم دفترچه اش رو میخوان ...


چند تا خیابون رو دویدم ... نفهمویدم چجوری رسیدم ....


رسیدم ...رسیدم ..... بالای سر جسد مردی که بابام بود .....


هر چی داد زدم که این بابام نیست ..بابای من نمیمیمره ... هیشکی باور نکرد ...


بردنش ... با ملحفه ای سفید .. لباس احرام ...
.
.


و من هنوز تو فکر خرید روز پدرم ...