تاریخ چک یکی از مهم ترین مباحثی است که به دادسراها و دادگاه ها مربوط می شود و یکی از ویژگی ها و تفاوت هایی که با سند مادر آن ( برات ) دارد همین تاریخ است.
چک سندی است که به موجب آن صادرکننده وجوهی را که نزد بانک دارد یا خودش دریافت می کند یا به دیگری منتقل می کند.
عده ای عقيده دارندكه چک بدون تاريخ در حكم سندی عادی و فقط دال بر دين یا تضمین صادر كننده است ، ولی از اعتبار و امتيازات ويژه چک تجاری مانند لازم الاجرا بودن ، الزامی بودن صدور قرار تامين خواسته ، تصمينات كيفری و غيره برخوردار نيست.
گروهی كه اندكند عقيده دارند، چک بدون تاريخ نه تنها چک مندرج در قانون محسوب نمی شود، بكله اصولا سند دين هم به شمار نمی رود، زيرا برخلاف سندی كه در آن بدهكار تصريح برمديونيت خود كرده ، در برگه های چاپی چک چنين تصريحی وجود ندارد، بلكه طی آن صادر كننده به محال عليه دستور می دهد كه مقداری از وجه نقد موجود نزد وی به دارنده چک يا محال عليه پرداخت گردد واين موضوع فی نفسه به هيچ وجه بيانگر مديون بودن صادر كننده چک به دارنده آن نيست ، بلكه چه بسا وی می خواسته به دارنده چک ،مبلغی قرض دهد يا هبه ای نمايد و يا پول آن را نزدش امانت قرار دهد. لذا چک بدون تاريخ ، نه چک است ونه حتی سند عادی مديونيت صادر كننده آن ، وصول مطالبات این نوع چک ها و مهلت برگشت زدن چک به اطلاعات زیادی نیاز است .هيچ گاه ذكر نشده كه تاريخ چک حتمأ بايد در لحظه صدور چک درج شود ، بلكه می گويد كه در چک بايد تاريخ صدور ، قيد شده باشد ، حال اگر چكی در لحظه صدور واقعي فاقد تاريخ باشد ولی دارنده آن ، قبل از ارائه به بانک يا اقامه دعوا يا درخواست اجرائيه ثبتی ، در متن آن ، تاريخ را درج كند، در اين مورد صادر كننده با عدم ذكر تاريخ در متن چک به دارنده آن اختيار داده تا وی هر گاه كه صلاح بداند اقدام به درج تاريخ و وصول وجه چک نمايد همچنین اگر ثابت شود چكی در هنگام صدور ، فاقد تاريخ بوده و بعدأ تاريخ به آن الحاق شده ، باز هم لطمه ای به اعتبار تجاری آن وارد نخواهد بود
اصولأ بايد به شيوه ای عمل كرده اعمال مردم حتی المقدور صحيح دانسته شود