1- تبريد: مرحله ای است از رفع گرما از يک محيط يا يک جسم بمنظور کم کردن دمای آن و انتقال دادن گرمای فوق به فضا يا جسم ديگر. 2 - گرما : گرما شکلی از انرژی است، خاصيتی مشخص و قابل اندازه گيری از تمام ماده. کميت گرما مربوط است به کميت جسم و نوع جسم درگير. 3 - دما : دما مقياس شدت، يا سطح گرما است. 4 – واحد کمیت گرما : واحدی که با آن اندازه کميت گرما محاسبه می شود، واحد حرارتی بريتانيائی است، که اکثرا بوسيله تلخيص آن Btu شناخته می شود. 5 – بی تی یو (BTU) : مقدار انرژی حرارتی لازم برای بالابردن دمای يک پاوند آب، به مقدار يک درجه فارنهايت. 6 – گرمای ویژه : مقدار حرارت لازم برای بالا بردن دمای يک پاوند از همان جسم به مقدار يک درجه فارنهايت. 7 – گرمای مخصوص : گرمايی است که، به يک جسم افزوده شده يا از آن رفع شده و می توان آنرا بوسيله تغيير در دمای جسم مذکور اندازه گيری نمود. 8 – گرمای نهان : گرمايی است که به يک جسم اضافه شده يا از آن رفع می شود تا تغييری در حالت آن ايجاد نمايد، بدون اينکه تغييری در دمای آن حاصل شود. 9 – انرژی : انرژی همان قابليت انجام کار بشمار می رود و ممکن است به فرم های گوناگون وجود داشته باشد. مثال: انرژی گرمائی ، انرژی مکانيکی. 10 – تن سرمایی : عبارت است از ميزان سرمايی که يک تن يخ صفر درجه يا مقدار سرمای نهانی که 2000 پوند يخ صفر درجه در مدت 24ساعت از دست می دهد تا به آب صفر درجه تبديل شود. 11 - درجه حرارت خشک هوا : همان درجه حرارتی است که با يک ترمومتر معمولی نشان داده می شود. 12 – حرارت مرطوب : اگر هوايی را آنقدر خنک کنيم که به حالت اشباع برسد، اين کيفيت هوا و نظير آن را درجه حرارت مرطوب گويند. 13 - درجه حرارت شبنم هوا: درجه حرارتی است که هوا با مقداری بخار آب معين به حالت اشباع برسد و رطوبت موجود در آن شروع به تقطير شدن نموده و به حالت شبنم درآيد. 14 - رطوبت مطلق: مقدار وزن بخار آبی است که در واحد وزن هوا وجود دارد. 15 - رطوبت نسبی: عبارت است از نسبت فشار آب هوای مورد نظر به فشار بخار آب هوای اشباع شده در همان درجه حرارت. جهت کسب اطلاعات به سایت بوتان مراجعه نمایید.