وضعیت تالابهای شور گل، یادگارلو و درگه‌سنگی، گرده قیط و میمند، قره قشلاق، دریاچه گپی و سد نوروزلو كه محل زیست بسیاری از پرندگان مهاجر است، به دلیل خشكسالیهای پی در پی، تغییر كاربری و احداث سازه‌های آبی، بحرانی شده است.
پایین رفتن سطح آب و افزایش شوری آن در اثر برداشت بی‌رویه آب و خشكسالی دریاچه ارومیه، این تالاب بزرگ را در خطر جدی قرار داده است.
دریاچه ارومیه نمونه باشكوهی از یك دریاچه طبیعی آب شور است كه با وسعتی حدودپنج هزار كیلومتر مربع بزرگترین دریاچه نمك در ایران است و تالابهای شیرین واقع شده به صورت اقماری در اطراف دریاچه نامبرده، اهمیت تنوع زیستی این دریاچه را صد چندان كرده است.
این دریاچه كه یكی از مهمترین و باارزشترین تالاب های ایران است، در اوایل دهه ١٣٥٠، به عنوان پارك ملی و در سال ١٣٥٥ از سوی سازمان یونسكو ، به عنوان ذخیره‌گاه بیوسفر اعلام شده است. همچنین این دریاچه كه جزو تالابهای با اهمیت بین‌المللی محسوب می‌شود، در سال ١٣٥٤به كنوانسیون حفاظت از تالابها معرفی شده و جزو مناطق دارای اهمیت برای پرندگان است.
در حوزه دریاچه ارومیه، دریاچه گپی، شورگل، یادگارلو و درگه‌سنگی تا كنون به عنوان سایت رامسر تعیین شده‌اند و در خارج از حوزه اكولوژیكی، در حدود چهل كیلومتری شرق تبریز، سایت رامسر دیگری به نام قوری گل نیز وجود دارد. بنابراین حوضه آبریز دریاچه ارومیه شامل تالابهای مهم فراوانی است كه ٦مورد از آنها تحت ٤عنوان در كنوانسیون رامسر به ثبت رسیده‌اند.
مطالعات انجام شده نشان می‌دهد كه خطرهای جدی دریاچه را تهدید می‌كند و نشانه هایی مبنی بر كاهش كاركردهای اكولوژیكی آن به دلیل فعالیتهای انسانی مشاهده می‌شود. تنظیم و ذخیره آب رودخانه‌ها در پشت سدها و برداشت آب برای مقاصد كشاورزی و از رودخانه‌های دریاچه و كاهش آب ورودی به دریاچه، فاضلابهای صنعتی و شهری تصفیه نشده و یا نیمه‌تصفیه شده و نیز پساب حاصل از طرح‌های آبیاری بر كیفیت آب دریاچه و ایجاد بزرگراه شهید كلانتری كه تاثیر مهمی بر گردش آب و شوری و حیات آرتمیا داشته است، دریاچه را مورد تهدید جدی قرار داده است.