ارتباطات دیروز و امروز
جامعه مجازي، در ايـن عـصر جديد، يعني من از درون غار خودم با مخاطبينم در ارتباطم و مـي توانم با آنها حرف بزنم و نظراتم را به گوش آنها برسانم. مي توانم راي بـدهم و فردي را به نمايندگي از خودم انتخاب كنم، ميتوانم اعتراض كـنم و نـمايندگانم را بازخواست كنم. در حال حاضر، با توجه به فن آوري كـنوني، تـنها يك رايانه، يك كارت مودم و يك خط تلفن كافي است تا اين ارتباط برقرار شود. ( شایدهم باکلاس باشید خط ای دی ال اس داشته باشید من دارم!)
من الکترونیکی ، من برخط( آنلاین)
پـس از بـرقراري ارتـباط، رايـانه ي مـن، پـلي اسـت براي ارتباط من با سـايرين، افـرادي همچون «من» پشت رايانه هاي خود، با فضاهايي مجازي در ارتباط و تعاملند. شايد ما آنها را نشناسيم، شايد زبان مادري آنها را بخوبي ندانيم، شايد بعد و مسافت فكري و فيزيكي ما بسيار باشد، اما به هـر حـال اين ارتباط برقرار است و شما از اين لحظه روي خط يا on-line هستيد( مث این همکارمون یک هکر خوب که همیشه آنلاینه باور کنید چهارصبح هم برید آنلاینه مث اینکه آنلاین دنیا اومده)
ما الکترونیکی ، من برخط( آنلاین)
واكنشهاي ما، همچون خود ما روي خط است و شايد بسياري از افراد در جمع مجازي ما حضور داشته باشند. پس از برقراري ارتباط، ما، به كمك رايانه و كار مودمي كه در اختيار داريم، به مكاني متصل ميشويم كه ميتواند به عـنوان مـركزي، بـسياري از «مـا» را گـرد هـم آورده بـاشد.
بـا «پـست الـكترونيك» بـا آنـها در ارتباط هستيم و در كسري از ثانيه مي توانيم، پـيام خـود را بـراي آنها ارسـال كـنيم. مـمكن است با آنها در يك «اتاق گفتگو» سرگرم بحث درباره آخرين تغيير و تحولات فن آوري، يا آخرين ساخته يـك فيلمساز يا نويسنده باشيم. در هر حالتي كه باشيم، ما در «ارتباط» هـستيم و هـر آنـچه بـگوييم براي افرادي كه با ما «حضور» دارند ارسال مي شود. اين امر، در عين حال در اختيار ما است و با علم به اين است كه بـا آن افـراد كـه شـايد بـراي مـا افـرادي ناشناخته، گمنام باشند در ارتباطيم.
در ارتـباطات اجتماعي با حضور فيزيكي، رو در روي افراد مي ايستيم و با آنـها بـه گـفتگو و بـحث مـي پردازيم، شايد موافقت كنيم و شايد از خود مـخالفتي نـشان دهـيم. بـا آنها، دست در دست هم، مشكلي را از ميان بر مـي داريم و مـساله اي را حـل مـي كنيم.
ارتـباطات برخط و ارتباطات فیزیکی !
در ارتـباطات اجـتماعي( از نوع سنتی) ، دستي را مـيفشاريم تـا تاكيد كنيم هستيم و بر حرف خود استواريم و با يك اشاره از طرف مـقابل خـود مي خواهيم كه لحظه اي صبر كند و بعد با اشاره ديگري از او مـي خواهيم كـه حـرفش را ادامـه دهد. در ارتباطات اجتماعي، حضور فيزيكي ما تا زماني كه در محل باشيم، ادامه دارد، پس از اينكه آن محل را ترك كنيم، شخصيتي از ما در آن محل حضور ندارد كه بخواهد براي صاحب اصـلي خـود تـعيين تـكليف كند و سرنوشت او را به گونه ديگري رقم زند. امـا، بـا پيشرفت فن آوري نوين ارتباطات، اطلاعات، اطلاع رساني و رايانه، شـكل جديدي از ارتباط ميان انسانها متداول است كه از آن به حضور و ارتـباطات روي خـط يـاد مـيشود.
ارتـباطات روی خط
در ارتباطات روي خطي يا on-line اكثر مـواد و مـطالب ارتـباطي بـه صورت نوشته و مكتوب بين افراد، از جوامع بـشري مـختلف، بـا تمدن، زبان و فرهنگ هاي گوناگون رد و بدل مي شود. در ايـن نوع ارتباط، محدوديت قابل توجهي در ارتباطات رو در رو و چهره به چـهره وجـود دارد. حركات دست، سر و صورت افراد ديده نمي شود و يا ممكن است در شرايط ويدئو كنفرانسهاي از راه دور، به صورت ناقص انتقال داده شود. تحت شرايط اين نوع ارتباطات، بالا و پايين رفتن حالت صدا يا اصلاً وجود ندارد و يا اينكه محدوديتهايي در انتقال آن موجود است.
خصوصیات ارتباط مجازی در دنیای اینترنت( مدیروبلاگ!)
1-در ارتباطات مستقيم و يا on-line ابراز واكنشهاي احساسي يكي از مشكلات اسـاسي شـناخته شده است، چرا كه با توجه به محدوديتهايي كه در فنآوري كـنوني مـوچود است، بيشترين ابزار مورد استفاده جهت ارسال پيام، همان «مـتن» پـيام اسـت. در صـورتي كـه نويسنده «پيام» تبحر لازم در رساندن مـعنا، مفهوم و احساسات را داشته باشد، مي توان انتظار داشت كه «پيام» بـه درسـتي مـنتقل شـود اما درصـورتي كـه اگر فرد فاقد اين مهارت باشد، احتمال تبادل «پيام» به صورت ناقص افزايش مي يابد.
2- در دنـياي ارتباطات مستقيم و on-line هيچگاه نمي توانيد حرف خود را پس بـگيريد. اگـر مـطلبي را در انـجمني نـوشته ايد، ديگر آن را نوشته ايد. «پـيام» شـما تـا مـدت زمان معيني و شايد براي هميشه در آنجا خواهد ماند و شايد يك يا دو سال بعد افرادي نسبت به آن واكنش نشان دهند. آن وقـت است كه بايستي با اين موضوع كه حتي مي تواند اثري جبران ناپذير بر سرنوشت شما داشته باشد به نحوي كنار بياييد.
برخي از قواعد آداب معاشرت الكترونيكي:
#هيچگاه نبايد جوش بياوريد.
تـوجه داشـته بـاشيد كـه افراد مختلف، با زبان و فرهنگهاي مختلف وارد جـامعه مـجازي مي شوند. همه آنها، از اين امكان كه رايانه اي در اختيار داشـته بـاشند بـرخوردار بـوده اند كه توانسته اند وارد اين فضاي مجازي شـوند، امـا ايـن دلـيل بـر آن نميشود كه همه آنها شما را همانطور كه هـستيد بـبينند. شـما مـمكن اسـت خـود را درست معرفي كنيد، نام و نام خـانوادگي اصـلي خود را بدهيد، آنها ممكن است از پخش اطلاعات شخصي خود امتناع ورزند. ممكن است شما بخواهيد در ابتداي هر «پيام» خود به آنها سلام بدهيد، اما آنها مايل به ايجاد صميميت نباشند. به علاوه، هستند در ميان ساكنان اين جزيره مجازي افرادي كه فقط براي تفريح، وقت گذراندن، اذيـت و آزار ديـگران، «شـناسه» و «كـلمه عبوري» گـرفته اند. در مـقابل افرادي كه مخالف نظرات و عقايد شما مطلبي به يادگار نوشته اند، خونسرد بـاشيد و سـعي كـنيد تا آنجا كه ممكن است عصباني نشويد. عصبانيت شما، هـمان چـيزي اسـت كـه بـرخي از اين افراد از آن بسيار لذت مي برند. در ايـنترنت، ممكن است پيامهاي ناشايستي دريافت كنيد، ممكن است به پيامي كه يك سال پيش نوشته بوديد اعتراض شديدي دريافت كنيد. اينگونه پيامها را بـايستي نـاديده بـگيريد و اجـازه ندهيد كه آنها به قصد و نظر خود برسند.
#به دنبال راه حلهاي مناسب باشيد.
اگـر كـسي كـه با او در ارتباط هستيد، به نحوي بر سر موضوع و مساله اي عـصباني شده است، سعي كنيد راه حل مناسبي براي برخورد با آن فرد پيدا كنيد. عصباني شدن و مقابله به مثل راه حل مناسبي نيست. مقابله به مثل و عـصبانيت مـوجب طولاني تر و وخيم تر شدن روابط مي شود و هيچيك از طرفين بـه نـتيجه مـطلوب نـخواهند رسـيد. در مـحيط هاي مـجازي عـمومي، همچون انـجمنهاي هـمفكر، بـه يـاد داشـته بـاشيد كـه ابراز عصبانيت در ميان واژه ها، ممكن است تا مدتها در محيط انجمن باقي بماند و از نويسنده آن چـهره اي "هـميشه عـصبي" بسازد. اين چهره مسلماً چهره اي است مجازي اما اثـر آن، همچون شخصيت بد رمانها، اثري است كه تا مدتها بر ذهن خواننده آن باقي خواهد ماند.
#وقتي شك داريد، صبر كنيد.
در ايـنترنت مـمكن اسـت نـامه هايي دريافت كنيد كه به صورت «بدون نام» ارسـال شـده اند. امـا شـايد فـرد ارسـال كننده شما را بخوبي بشناسد و بـخواهد بـا شما شوخي كند. در هر حال شما ارسال كننده را نمي شناسيد و بـهتر است پيش از اقدام به نوشتن پاسخهاي انفعالي، كمي صبر كنيد. اگر حـدس شما درست باشد و فردي كه آن پيام «گمنام» را برايتان ارسال كرده است، دوست شما باشد، خودش حتماً به شما خبر مي دهد. اما اگر عجله كنيد و بـا فردي كه حدس مي زديد همان ارسال كننده «پيام» است مقابله به مثل كـنيد، وقـتي مـتوجه شـويد كه حتي روحش هم از ماجرا بي اطلاع بوده است حتماً پشيمان ميشويد( البته به او هرچه دروری دارید بگویید معذرت خواهی واسه این موقعه هاست مثل مدیروبلاگمون که میزنه مقالاته را کم می کنه بعد هم میگه جبران میشه !!!! )
#مهمان بايستي آرام باشد.
وقـتي بـه مـهماني ميرويد، سر و صدا راه مي اندازيد و خانه را به قولي روي سـر خـودتان مي گذاريد؟ مطمئناً چنين نيست. حال فرض كنيد كه سايتي شـما را به شركت در يك تله كنفرانس دعوت كرده باشد و يا اينكه به شما اجازه داده باشد كه به عنوان مهمان از امكانات آن سايت استفاده كنيد. تـحت ايـن شـرايط بـهتر اسـت، مـتين و مـوقر و آرام باشيد و از نوشتن پـيامهاي جـنجالي خودداري كنيد. يادتان باشد كه ميزبان شما، در شبكه، هيچگاه يكنفر نيست.)هان مثل این وبلاگ یزددانا نباشید که مطلب مده بعد خودشون با نام حمید و سعید و زهره هرچی می خواد نثار قربانی می کنند !!! یعنی چه که نظر بازدیدکننده محترمه!!)
#وقتي در مقابل «هيچ»، «چيزي» به شما داده اند.
سـايتها و شبكه هاي اطلاع رساني شيوه هاي مختلفي در ارائه خدمات دارند كه در ابتداي ورود لازم است به آنها توجه كنيد. اگر سايتي اجازه ميدهد تا بــه صـورت رايـگان از امـكاناتش اسـتفاده كـنيد، شـرط ادب در جـوامع الكترونيكي ايجاب ميكند كه شما نيز متقابلاً «چيزي» به آن شبكه بدهيد. گـاه ممكن است اين «چيز»، فقط يك پيام «تشكر» از مسوولان آن شبكه باشد و يا ارسال پيام و برنامه هايي به كتابخانه هاي فايل فعال در آن سايت ( اینم یزدیها سایت دار!! ای ول بابا لینکشون می ذاری کلی ایمیل و درخواست و خواهش که لینک ما هم بذارین یه گوشه یه روز به دردبخوره!! یا اصلا ندارن !! ویا خیلی که ندارن ومث شوق دات کام اول لینک می ذارن بعد برمی دارن و حالا ندارن)
#خودتان باشيد
در ارتـباطات مـستقيم روي خـط، هـيچ چـيزي بهتر از اين نيست كه خودتان باشد. درست است كه شما را نمي شناسند و نمي بينند. اما از روي نوشته ها، شـخصيت افراد قابل تشخيص است و نوشته ها مي توانند در حكم آينه اي باشند كه شخصيت واقعي شما را به آنسوي خط مي رسانند. خودتان باشيد. ساختن يك شـخصيت كـاذب دوامـي نـدارد و بـالاخره دسـت فردي كه تقلب كرده است رو مي شود. ( وبلاگ نویسهای یزدی مثل باران ، یزددانا، یزدان، مینو و .... بابا اونا که باید بدونن میدونن اونا هم می خوان بدونن می دونن!!! می مونه اونا که براشون مهم نیست که بدونند!!! ندونندوبدونند! بازم نمی دونند که شما واقعی کی هستید مثلا همین یزددانا بگه با من اینم آقای .... با.....)
در مورد آداب اجتماعی و معاشرت هاي الكترونيكي بدانیم
پاسخ با نقل قول
