محمدرضا گلزار
۳۹ ساله
طلوع (وقتی شناختیمش): ۱۳۷۹ (سام و نرگس)
اوج (وقتی ستاره شد): ۱۳۸۴ (آتش بس)
غروب (وقتی ستاره نیست): ۱۳۸۶ (توفیق اجباری)
خوشمان بیاید یا نه، تا همین چند سال پیش جزو پولسازترین ستاره های ستاره های سینمای ایران بود. «بازیگر»ی که ابتدا به ساکن به خاطر چهره جذاب و فیزیک مناسبش به انتخاب خدابیامرز ایرج قادری از عالم موسیقی وارد دنیای سینما شد و تا مدت ها بین اهل فن درباره «بازیگر بودن یا نبودنش» بحث های زیادی در جریان بود. هر چند ۵ سال بعد در اولین فیلم میلیاردی تاریخ سینمای ایران (آتش بس) نشان داد که اگر ابر و باد و مه و خورشیدو فلک دست به دست هم دهند، چیزهایی هم در چنته برای رو کردن دارد.
در یک دهه و اندی که از فعالیت سینمایی گلزار می گذرد، همیشه اخباری مبنی بر همکاری اش با کارگردان های بنامی مثل بهرام بیضایی یا مسعود کیمیایی شنیده می شده اما انتهای ماجرا هیچ وقت از حد گفته ها و شنیده ها پیش تر نرفت تا همچنان کیومرث پوراحمد، حمید نعمت الله و میلانی مشهورترین کارگردان هایی باشند که او جلوی دوربین شان حاضر شده است.
او در کنار اکبر عبدی، تنها «هنرپیشه»های سینمای بعد از انقلاب هستند که در فیلمی سینمایی با موضوع زندگی شخصی شان بازی کرده اند، با اینحال زندگی حرفه ای گلزار به شدت درگیر حاشیه ها شد که در نتیجه اش چند سالی از پرده سینماها دور ماند.
به دنیای مد و لباس روی آورد، مربی بدنساز باشگاه والیبال شد و بالاخره با ادعاهای فراوان بر سر توانایی اش در جذب مخاطب، با فیلم «شش و بش» به روی پرده برگشت؛ فیلمی که خودش مدعی بود انتهای صف هایش را باید از سر صف با دوربین شکاری دید، اما فروش چشمگیری نداشت و انگار خبر از افول ستاره بخت گلزار می داد.
گلزار امسال در «دلم می خواد» بهمن فرمان آرا، در کنار بازیگرانی مثل رضا کیانیان، مهناز افشار و رویا نونهالی به ایفای نقش پرداخته است. آیا شروع دوباره ای برای او در راه است؟