کافه شعر<<

[javad jan]

وقتي شبيه آينه ها مهربان شدي
من يك ستاره ماندم،تو كهكشان شدي
غمگين و دلشكسته به راهت نشسته ام
از آن شبي كه خاطره اي بي نشان شدي
با من سخن بگو كه منم آشناي تو
اي آشنا كه با دل من همزبان شدي
مي بينمت كه پشت تن بوته هاي ياس
پروانه خيال مرا آشيان شدي
وقتي نشست مهر نگاهت به جان من
چو عشق در خزان دلم جاودان شدي...

[javad jan]

سرنوشت شیشه ها شکستن است

بلوکهای ساکت کنار جاده را ببین
مرا که من اضافی ام میان مردم زمین
هنوز مثل شیشه سنگ قلبها شکستنی ست
وبوی زنگ می دهند عشقهای آهنین
تو بی گناهی وگناه ساده بودن من است
همیشه مار پرورانده ام درون آستین
مپاش دانه های بغض وکینه را درون آب
مخواه سبزه ی سیاه را به جای هفت سین
شتاب کن شتاب ای سکوت ناگزیر مرگ
تویی که پشت خنده های عشق می کنی کمین
همیشه سرنوشت شیشه ها شکستن است آه
ومن دلم شکسته مثل بغض کهنه ی زمین
من وتو شاعران آب وآتشیم نازنین
تورا غزل مرا که مرگ عشق را چه بود دین؟

[javad jan]

جانا، حدیث شوقت در داستان نگنجد
رمزی ز راز عشقت در صد بیان نگنجد

جولانگه جلالت در کوی دل نباشد
خلوتگه جمالت در جسم و جان نگنجد

سودای زلف و خالت جز در خیال ناید
اندیشهٔ وصالت جز در گمان نگنجد

در دل چو عشقت آید، سودای جان نماند
در جان چو مهرت افتد، عشق روان نگنجد

دل کز تو بوی یابد، در گلستان نپوید
جان کز تو رنگ بیند، اندر جهان نگنجد

پیغام خستگانت در کوی تو که آرد؟
کانجا ز عاشقانت باد وزان نگنجد

آن دم که عاشقان را نزد تو بار باشد
مسکین کسی که آنجا در آستان نگنجد

بخشای بر غریبی کز عشق تو بمیرد
وآنگه در آستانت خود یک زمان نگنجد

جان داد دل که روزی کوی تو جای یابد
نشناخت او که آخر جایی چنان نگنجد

آن دم که با خیالت دل راز عشق گوید
گر جان شود عراقی، اندر میان نگنجد

[javad jan]

من فقط عاشق اینم حرف قلبتو بدونم



الکی بگم جدا شیم تو بگی که نمی تونم




من فقط عاشق اینم بگی از همه بیزاری



دو سه روز پیدام نشه تا ببنیم چه حالی داری




من فقط عاشق اینم عمری از خدا بگیرم



اینقدر زنده بمونم تا به جای تو بمیرم




من فقط عاشق اینم روزایی که با تو تنهام



کار و بار زندگیمو بزارم برای فردام




من فقط عاشق اینم وقتی از همه کلافم



بشینم یه گوشه‌ی دنج موهای تو رو ببافم




عاشق اون لحظه ام که پشت پنجره بشینم



حواست به من نباشه دزدکی تو رو ببینم

[javad jan]

مردن و گم شدن از ماست نه از فاصله ها
دل از اینهاست که تنهاست نه از فاصله ها

گرچه دیگر همه جا پُر زجدایی شده است
مشکل از طاقت دل هاست نه از فاصله ها

نقش کم رنگ سرابی که گذر گاه من است
شاید از چشم تو پیداست نه از فاصله ها

همه درها شده بسته ز غم فاصله ها
زخم هر عشق ز در هاست نه از فاصله ها

گرچه دیگر همه کس سرد شده این یک بار
این همه درد نه از ماست نه از فاصله ها

[javad jan]

ناودانها شرشر باران بی صبری است
آسمان بی حوصله حجم هوا ابری است
کفشهایی منتظر در چارچوب در
کوله باری مختصر لبریز بی صبری است
پشت شیشه می تپد پیشانی یک مرد
در تب دردی که مثل زندگی جبری است
وسرانگشتی به روی شیشه های مات
بار دیگر می نویسد:(خانه ام ابری است)
قيصر امين پور

[javad jan]

مبادا آسمان بی بال و بی پر
مبادا در زمین دیوار بی در
مبادا هیچ سقفی بی پرستو
مبادا هیچ بامی بی کبوتر

[javad jan]

در طواف شـمع مي گفت اين سخـن پروانه اي
سوختم زيــن آشنــايــان اي خوشـا بيگا نه اي

بلبل از شــوق گل و پروانه از ســــوداي شمع
هر يكي ســـوزد به نـــوعي در غــم جانانه اي

گر اسيـــر خط و خـــالي شد دلم، عيـــبم مكن
مرغ جـــايي مي رود كآنجاست آب و دانه اي

پادشه را غـــرفه آبــادان و دل خرم ، چه باك
گر گدايي جـــان دهد در گــوشــه ويـــرانه اي

عاقلانش بـــاز زنجيــــري دگـــر بـر پـــا نهند
روزي ار زنجيــــر از هـــم بگســلد ديوانه اي

اين جنون تنها نه مجنون را مسلم شد، بهــار
بــاش كــز ما هم فتد اندر جهــان افســـانه اي

[javad jan]

گفتمش بی تو چه می باید کرد
عکس رخساره ی ماهش را داد
گفتمش همدم شبهایم کو
تاری از زلف سیاهش را داد
وقت رفتن همه را می بوسید
به من از دور نگاهش را داد
یادگاری به همه داد و به من
انتظار سر راهش را داد

[javad jan]

از پس پرده نگاه کن مثل شطرنجه زمونه

هر کسی مثل یه مهره توی این بازی میمونه

یکی مثل ما پیاده یکی صد ساله سواره

یک نفر خونه بدوشو یکی دوتا قلعه داره

یک طرف همه سیاهو یک طرف همه سپیدن

روبه روی هم یه عمره ما رو دارن بازی میدن

اونا که اول بازی توی خونه تو و من

پیش پای اسب دشمن مهره ها رو سر بریدن

ببین امروزه همشون میونه شاه و وزیرن

هنوزم بدون حرکت پشت ما سنگر میگیرن

تاجو تخت شاه دیروز دره قلعشون نمیشد

به خیالشون که این تاج سروشنه تا همیشه

یادشون رفته که اون شاه که به صد مهره نمیباخت

تاجو از سرش تو میدون لشکر پیدانه انداخت

اونکه مهره ها رو چیده اونکه ما رو بازی میده

اونکه نه شاهه نه سرباز نه سیاهه نه سپیده