+۱۸
سال هاست که بحث اجبار یا اختیار حجاب در میان اقشار مختلف کشور و در زمینه های متفاوت عقلی و نقلی مورد بحث و گفت وگو است نظرات متفاوت و متضادی در این مبحث و دیدگاه های متفاوت دولت و ملت متناسب با موقعیت و گستره ی زمانی همیشه جنجال برانگیز بوده است .
متاسفانه تقریرهای مختلف از بیانات بزرگان و تهاجم فرهنگی به سمت این موضوع باعث شده است، در قشرهای مذهبی نیز تفاسیر بعضا غیر معقول و ساده لوحانه شکل بگیرد. و تضاد های فکری، عملی را در این موضوع برای نسل چهارم بیشتر و بیشتر کند.برنامه ریزان فرهنگی کشور نیز بعضا در اعتقادات اولیه و انقلابی خود دچار مشکل شده و کار های نامعقولی را در دستور کار خود قرار می دهند .
با نگاهی سطحی به صدا وسیمای جمهوری اسلامی در مییابیم که در بسیاری از سریال ها زنان چادری سطحی انگار و عوام گرا نشان داده شده و زنان بد حجاب به عنوان الگو های برتر و متفکران نمایش داده می شوند .
مسئولان فرهنگی با بعضی شعار ها به عقب حرکت کرده و دست به کار های خطر ناک می زنند نمونه ی انرا می توان در جشنواره های حجاب و معرفی چادر ملی به عنوان الگوی حجاب برتر دانست که آغازی بر پایان حجاب برتر بود . هرچند با اجرای طرح های ضربتی در این موارد نمی توان موافقت کرد ولی باید دانست که صرف واژه ی کار فرهنگی برای تصحیح این امور نه تنها کار آمد نیست بلکه مضر وغیر قابل توجیه است .
دولت عدالت محور که با گفتمان سوم تیر روی کار آمد وتوانست نظر مردم را به خود جلب کند باید این نکته را بداند که با کم اهمیت جلوه دادن قوانین پوششی مانند گشت ارشاد ، کوچک و مکروه شمردن حجاب برتر ، سر دادن شعار های آزادی حجاب برای جمع کردن رای ، ویژه نامه ی خاتون ، مجوز دادن به ساخت و پخش فیلم گشت ارشاد و خصوصی نمی تواند برای پوشش اسلامی کار فرهنگی کرد .
برای اجرای فرامین امام و رهبری باید کاری انقلابی و برگرفته از آرمان های انقلاب انجام شود نه اینکه با زبان دیگر همان حرف های سال های پیشین را تکرار کرد .
اگر به دور های مختلف و دولت ها ی مختلف نگاه کنید در می یابید که ان فضای انقلابی اسلامی سال های اولیه به چه شکل تبدیل به فشناسیوم اخیر مبدل گشته است آن معترضان به حجاب اسلامی در ادارات امروزه به راحتی با هر پوششی که می خواهند در خیابان های پایتخت قدم می زنند و هیچ ارگانی حتی پلیس هم نمی تواند به انها تذکر دهد دیگر چه رسد به نهی از منکر حزب الله !
نمی خواهیم اعلام کنیم که تمام این بی بندو باری های تقصیر دولت است اما اگر مسئولان به جای تند دانستن گشت ارشاد و سخنرانی در تلویزیون و روزنامه ی ایران برای تکمیل و فرهنگی تر شدن آن قدم بر می داشتند و بعضی دیگر جلوی خانواده های خود را می گرفتند امروزه وضع بهت از آن بود که هست . . .