چكيده :

موفقیت در انتشار مقال ههای علمی و پژوهشی علاوه بر بهره مندی مؤلف آن از دانش تخصصی دربارۀ موضوع موردمطالعه و تسلط بر مبانی نگارش، مستلزم آگاهی از قواعدی است که آشنایی با این قواعد از طریق آموزش اصول مقاله نویسی و ممارست در امر نگارش حاصل می شود. نوشتۀ حاضر با معرفی مه مترین عناصر تشیکل دهندۀ مقالات علمی، به مؤلفه هایی اشاره میكند که در اغلب رشته ها و حوز ه های علمی عمومیت دارد و توجه به مجموع این عناصر به موفقیت مقالات کمک خواهد کرد. به رغم تفاو تهای موجود در رشته های مختلف می توان ساختاری مشترک برای مقاله های علمی ترسیم کرد که معمولاً در رشته های گوناگون به شکلی کم وبیش مشابه وجود دارد. نگاهی به مجله های علمی نشان م یدهد که اغلب مقاله های علمی و پژوهشی از ساختاری مشابه با طرح ارائه شده در جدول يك پیروی میکنند. این طرح از بیست مؤلفه تشیکل شده است، ولی بدیهی است که همۀ مقاله ها شامل تمام این بیست مؤلفه نبوده و ممکن است در بعضی از مقاله ها مواردی در هم ادغام شود. مثلاً میتوان بخشهای 11 )رو ش شناسی( و 12 )ابزار پژوهش( را در هم ادغام کرد. درضمن معرفی این بیست مؤلفه بدین معنا نیست که هر مقالۀ علمی باید به تفکیک شامل تمام این موارد باشد. بلکه فقط بدین معناست که بسته به نوع مقاله، این عناصر باید به نحوی در متن مقاله حضور داشته باشند. برای مثال، در بسیاری از موارد بیان مسئله، هدف و پرسش پژوهش می تواند در مقدمۀ مقاله مطرح شوند. همچنین، چگونگی تدوین و آرایش این مؤلفه ها براساس خط مشی هر مجله ممکن است متفاوت باشد