مطالعه موردي بررسي رابطه بين جو سازماني و ميزان اعتماد در محيط كار

مقدمه:
تحقيقات نشان داده است كه وقتي مدارس يا سازمان هاي آموزشي داراي جوّ باز باشند، مديران و كاركنان آموزشي به طور قابل اعتمادي عمل مي كنند؛ ولي هنگامي كه مدارس يا سازمان هاي آموزشي جوّ بسته داشته باشند، هر كس خود را با نظريه هاي تربيتي مشغول نشان مي دهد؛ بدون اين كه تعهدي نسبت به سازمان داشته باشد. به علاوه، خصوصيات عاطفي، نظير نگرش مثبت دانش آموزان به كاركنان آموزشي، به باز بودن جوّ ارتباط دارد. در يك مدرسة سالم،‌ كاركنان آموزشي خود را در قبال فرايند تدريس و يادگيري متعهد مي دانند؛ محيط يادگيري منظم و جدي است؛ معلمان توانايي دانش آموزان را براي موفقيت در يادگيري باور دارند؛ دانش آموزان نيز سخت كار مي كنند و به كساني كه از نظر عملي پيشرفت خوبي دارند، احترام مي گذارند؛ معلمان به يك ديگر علاقه مندند و به هم اعتماد و اطمينان دارند؛ به كار خود اشتياق فراواني نشان مي دهند؛ به مدرسة خود افتخار مي كنند؛ و براي معرفي خود از نام مدرسه بهره مي گيرند.
اعتماد مفهوم پيچيده اي است و به يك چهارچوب نظري و مفهومي نياز دارد تا تحقيقات ما را دربارة جنبه هاي خاص آن، مانند “اعتماد چيست و چگونه فزوني مي يابد” ، هدايت كند.
در اين تحقيق،‌ در صدد برآمديم با بررسي سؤالاتي، عوامل مؤثر در برقراري جو اعتماد در محيط كار آموزشي را مورد تجزيه و تحليل قرار دهيم:
سؤالات پژوهش

1- آيا هر چه رفتار معلمان حرفه اي «متعهدانه تر» باشد، ميزان اعتماد بين كاركنان در محيط كار افزايش مي يابد؟
2- آيا هر چه رفتار معلمان «صميمانه تر» باشد،‌ ميزان اعتماد بين كاركنان در محيط كار افزايش مي يابد؟
3- آيا هر چه رفتار بيگانة (غير متعهدانة) معلمان كمتر باشد، ميزان اعتماد بين كاركنان در محيط كار افزايش مي يابد؟‌
4- آيا هر چه رفتار حمايتي مدير بيشتر باشد، ميزان اعتماد بين كاركنان در محيط كار افزايش مي يابد؟
5- آيا هر چه رفتار مدير مدرسه كمتر هدايتي (دستوري) باشد،‌ ميزان اعتماد بين كاركنان در محيط كار افزايش مي يابد؟
6- آيا هر چه رفتار ممانعتي (بازدارنده) مدير كمتر باشد، ميزان اعتماد بين كاركنان در محيط كار افزايش مي يابد؟