|
|
|
| پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد ما واقعا بايد [عذاب را] بچشيم (۳۱) |
|
فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ ﴿۳۱﴾ |
| و شما را گمراه كرديم زيرا خودمان گمراه بوديم (۳۲) |
|
فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ ﴿۳۲﴾ |
| پس در حقيقت آنان در آن روز در عذاب شريك يكديگرند (۳۳) |
|
فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ ﴿۳۳﴾ |
| [آرى] ما با مجرمان چنين رفتار مىكنيم (۳۴) |
|
إِنَّا كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ ﴿۳۴﴾ |
| چرا كه آنان بودند كه وقتى به ايشان گفته مىشد خدايى جز خداى يگانه نيست تكبر مىورزيدند (۳۵) |
|
إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ ﴿۳۵﴾ |
| و مىگفتند آيا ما براى شاعرى ديوانه دست از خدايانمان برداريم (۳۶) |
|
وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ ﴿۳۶﴾ |
| ولى نه [او] حقيقت را آورده و فرستادگان را تصديق كرده است (۳۷) |
|
بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ ﴿۳۷﴾ |
| در واقع شما عذاب پر درد را خواهيد چشيد (۳۸) |
|
إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ ﴿۳۸﴾ |
| و جز آنچه مىكرديد جزا نمىيابيد (۳۹) |
|
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۳۹﴾ |
| مگر بندگان پاكدل خدا (۴۰) |
|
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ﴿۴۰﴾ |
