کافه شعر<<

[javad jan]

سهرابها به سوگ تهمتن نشسته اند
مانند بلبلان که به گلشن نشسته اند

رودابه های زخمی محبوس در تنم
آشفته موی و سلسله دامن نشسته اند

دهقان ! شتاب کن که ببینی مترسکان
در فکر شوم خوردن خرمن نشسته اند

دیدم ستاره ها به زمین پرت می شوند
گویی که در دهان فلاخن نشسته اند

بیچاره نوبهارنشینان طرف جوی
در انتظار ابر سترون نشسته اند

چون چشمهای پنجره رو به رو که باز
در چارچوب کوچک آهن نشسته اند

ته مانده های آینه های شبیه من
هر روز در محاق شکستن نشسته اند

چشم سیاه یار ! کجایی ؟ شرابها
در شیشه های کهنه به شیون نشسته اند

من کیستم ؟ که این همه هندوی ترک وش
در انتظار سوختن من نشسته اند!

[javad jan]

تقدير من اين است سفر تا نرسيدن
تا مرز جنون رفتن و اما نرسيدن

چون باد مسافر همه سر پای کشيدن
بر سيه صحرا و به دريا نرسيدن

سر تا سر عمر من سرگشته همين است
دل کندن از اينجا و به آنجا نرسيدن

از روز ازل در پی تو بوده ام ای دوست
اما چه کنم من چه کنم با نرسيدن

ای دوست تو اميد رسيدن مددی کن
خنجر زده بد جای دلم را نرسيدن...

[javad jan]

[javad jan]

[javad jan]

به آیین دل سر سپردم دمادم
که یک عمر بی وقفه در خون تپیدم

به هر کس که دل باختم ، داغ دیدم
به هر جا که گل کاشتم ، خار چیدم

من از خیر این ناخدایان گذشتم
خدایی برای خودم آفریدم

به چشمم بد ِ مردمان عین خوبی است
که من هر چه دیدم ، ز چشم تو دیدم

دهانم شد از بوی نام تو لبریز
به هر کس که گل گفتم و گل شنفتم

[javad jan]

اونی که می خواستم اونی که می خواستم اونی که می خواستم
منو تنها گذاشت رفت
اونی که می خواستم دلم و شکستو
به پاي يک عشق جديد نشستو
چشم روي آرزوم هميشه بستو
پشت مه پنجرمون رها شد
اونی که می خواستم مثل اشک چکيدو
تو طول راه باز یه کسی رو دیدو
به آرزوش انگار ديگه رسيدو
به خاطر هيچي ازم جدا شد
اونی که می خواستم اونی که می خواستم اونی که می خواستم
منو تنها گذاشت رفت
اونی که می خواستم دل ازم بریدو
بين گلها يه گل تازه چيدو
به اونی که دلش می خواست رسیدو
با غم و غصه منو آشنا کرد
اونی که می خواستم منو برد بهشتو
اسم منو رو سر درش نوشتو
بهونه کرد بازي سرنوشتو
تو شهر روياها منو رها کرد
اوني که خواستم منو برد از يادو
رفت پيش اون کس که دلش مي خوادو
زد زير عشقش که يادش نيادو
مثل همه آدما بي وفا شد
اونی که می خواستم چرا تنهام گذاشت رفت ؟؟؟

[javad jan]

عشق طرح ساده لبخند ماست......معنی لبخند ما پیوند ماست

عشق را با دست های مهربان......هر که قسمت می کند مانند ماست

عشق یعنی اینکه ما باور کنیم......یک دل دیگر ارادتمند ماست

دوستی همسایه ی نزدیک ما......مهربانی نیز خویشاوند ماست

شرح مبسوط زیان و سود عشق.......چشم غمگین و دل خرسند ماست

گرچه ما خود را نصیحت می کنیم.....عشق اما بی خیال پند ماست

دست خوبت را به دست من بده.....دستهای ما پل پیوند ماست

در همه قاموسهای معتبر.....عشق تنها واژه پسوند ماست

کیست عریان تر ز ما در متن عشق......ارتفاعات غزل الوند ماست

[javad jan]

دی در گذار بود ونظر سوی ما نکرد

بیچاره دل که هیچ ندید از گذار عمر

[javad jan]

با نگاهی که در آن شوق بر آرد فریاد
با سلامی که در آن نور ببارد لبخند
دست یکدیگر را
بفشاریم به مهر
جام دل هامان را
مالامال از یاری ، غمخواری
بسپاریم به هم
بسراییم به آواز بلند
- شادی روح تو !
ای دیده به دیدار تو شاد
باغ جانت همه وقت از اثر صحبت دوست
تازه ، عطر افشان
گلباران باد

[javad jan]