بهداشت ورزشی

[O M I D]

11. برای سریعتر دویدن دانش آموزان در مسابقات دو، کفش های خود را در می آورند، مربیان باید از عمل آنها بند کفشها باید کاملاً بسته باشد اگر بند کفش دانش آموزی باز شد مربی باید بازی را متوقف کند تا او بند کفشش را ببندد. کفش دانش آموز باید با ورزشی که انجام می دهد، مناسب باشد بعضی از دانش آموزان بشدت جلوگیری کند.

12. معاینات پزشکی باید پیشنیاز شرکت در کلاسهای تربیت بدنی و فوق برنامه باشد. هیچ دانش آموزی نباید در کلاسهای تربیت بدنی و ورزش شرکت کند، مگر اینکه وضع بدنی او اجازه دهد.

13. قلب از شروع فعالیت ورزشی در ابتدا کلیه مفاصل و عضلات را گرم نمود و دستگاه گردش خون و تنفس را آماده نمود، زیرا بسیاری از صدمات به علت گرم نبودن کافی بدن اتفاق می افتد.

14. برنامه آمادگی جسمانی مناسب باید قبل از سایر رشته های ورزشی در اول سال تحصیلی انجام پذیرد.

15. نوع تمرینات، مدت تمرین، شدت تمرینات و تعداد جلسات در هر هفته باید متناسب با سطح آمادگی جسمانی فرد تعیین گردد.

16. تمرینات باید به نحوی انجام شود تا موجب خستگی بیش از اندازه در بین دانش آموزان نشود.

17. از دویدن بر روی زمین های سفت و سخت و لغزنده و نا هموار باید اجتناب کرد.

18. بعد از هر تمرین باید مدتی را با راه رفتن ملایم و آهسته و انجام نرمشهای سبک به تدریج ضربان قلب را به حالت اولیه برگرداند.

19. دانش آموزان نباید از لباسهای ورزشی و یا حوله دیگر دوستان استفاده کنند.

20. در صورت امکان تمام دانش آموزان را باید تشویق کرد تا بعد از اتمام کلاس تربیت بدنی و تمرینات ورزشی دوش بگیرند.

21. دانش آموزان را باید تشویق کرد تا از انداختن آب دهان به زمین خود داری کنند.

22. برای دانش آموزانی که به عللی نمی توانند در کلاسهای عمومی و تربیت بدنی شرکت کنند باید برنامه ویژه ای پیش بینی و طرح ریزی شود. و این دانش آموزان را باید تشویق کرد تا در برنامه های جبرانی یا تعدیل شده شرکت کنند. زیرا شرکت آنها در کلاسهای تربیت بدنی بیشتر از دانش آموزان عادی لازم و ضروری است.

23. برنامه های ورزشی فوق برنامه و تمرینات تربیت بدنی باید بگونه ای باشد که دانش آموزان را با شکست های پی در پی مواجه نسازد. همچنین برنامه ها نباید طوری تنظیم شود که برای دانش آموزان خیلی آسان و بی اهمیت جلوه کند.

24. از وظائف معلم تربیت بدنی است که اجازه ندهد دانش آموزان از نظر روانی و شخصیتی دچار شکست شوند. او باید به دانش آموزان کمک کند تا آنها بتوانند به قدرت و محدودیت خود پی ببرند.همچنین معلم باید مواظب باشد که هیچ دانش آموزی از شرکت در فعالیتهای مختلف کناره گیری نکند.

25. برای شرکت کنندگان در ورزشهائی که امکان برخورد بین بازیکنان زیاد است باید وسایل حفاظتی مناسب پیش بینی شود.

26. مسابقات باید بین تیمهایی که از نظر توانائی، مهارت و قدرت جسمانی هم سطح هستند انجام گیرد بویژه در ورزشهایی که برخورد بدنی و صدمه خوردن به افراد زیادتر است.

27. لوازم و وسایل ورزشی باید در وضع خوبی نگهداری شوند و وسایل اضافی روی زمین باید جمع آوری شود و اگر وسایل ورزشی خراب شده اند خیلی زود باید تعمیر شوند تا موجب بروز خطرات بعدی نشوند.

28. داور باید خوب انتخاب شود، زیرا بیشتر متخصصان فن معتقدند که داوریهای ناروا و ناشایست یکی از مهم ترین عللهای صدمه خوردن ورزشکارن در مسابقات ورزشی است.

29. قبل از ترتیب دادن هر گونه مسابقات ورزشی، معلم و مربی مربوطه باید اهداف تربیتی این قبیل فعالیتها را برای دانش آموزان کاملاً روشن کند.

30. هرگونه مسابقات فوق برنامه ورزشی لازم است که در چهارچوب اهداف تربیت بدنی مطرح و بکار گرفته شود تا بتوان از آن برداشتهای تربیتی به عمل آورد.

31. اگر رهبری خوب و شایسته ای وجود داشته باشد، دانش آموزان علاوه بر اینکه در فعالیتهای ورزشی شرکت می کنند از شرکت در این فعالیتها لذت برده و در نهایت باعث تأمین سلامتی و تندرستی و افزایش سطح آمادگی جسمانی دانش آموزان خواهد شد.

32. باید مراقبتهای پزشکی کافی برای دانش آموزان و ورزشکارانی که در کلاسهای تربیت بدنی و ورزش صدمه می خورند، وجود داشته باشد حضور یک پزشک یا حداقل یک پزشکیار در کلاسهای تربیت بدنی و مسابقات ورزشی ضروری است. ضمناً شماره تلفن پزشک و مرکز اورژانس باید همیشه در دسترس مربی باشد.

33. ارائه گواهی پزشکی باید شرط شرکت مجدد دانش آموزان در فعالیت های بدنی و ورزشی بعد از بیماری باشد.

[O M I D]

• توجه به نکات بهداشتی زیر می تواند موجب تندرستی بیشتر شود:

1. به داشتن محیط زیست مناسب اهمیت دهید و در نگهداری و بهداشت آن برای خود و دیگران بکوشید.

2. چگونگی کنترل وزن بدن خود را بدانید و در صورت لزوم بدون اینکه سلامتی خود را در خطر اندازید با رژیم غذایی و انجام دادن فعالیت های بدنی مناسب آن را تنظیم کنید.

3. از مصرف مواد غذایی گوناگون لذت ببرید و بدانید چرا مصرف آنها برای بدن انسان مفید هستند و چه موقع و چقدر غذا باید خورده شود تا سلامتی انسان تضمین شود.

4. از تفریحات سالم، متنوع و مناسب، با توجه به زمان و مکان و امکانات موجود استفاده کنید.

5. باید از نیرو ، استقامت و انعطاف پذیری کافی و اندام مناسب برخوردار باشید و اصول و روش مناسب نگهداری آن را بخوبی بدانید که براحتی بدوید، بپرید، شنا کنید و نکات ایمنی را رعایت کنید.

6. نسبت به احتیاجات بهداشتی دیگران حساس باشید، بنابراین برنامه اش را بگونه ای تنظیم کنید که سلامتی دیگران را بخطر نیاندازید.

7. خودداری نمودن از مصرف دخانیات،الکل، مواد مخدر و انواع قرص ها برای رفع دردهای مختلف بدن.

8. مراحل مختلف بیماری خود و اطرافیان را تشخیص دهید و بدانید که مثلاً چه زمانی باید به دکتر متخصص یا به بیمارستان مناسبی مراجعه نماید.

9. نتیجه حاصله از آزمایشات عکس سینه، نوع بیماری و فشار خون و غیره را تشخیص دهید.

10. دربرابرامراض مسری مصونیت پیدا کنید،طبق مقررات و شرایط محلی که درآن زندگی می کنید مایه کوبی کنید.

11. در زندگی روز مره از فلسفه ای معقول و رضایت بخش پیروی کنید.

12. در زندگی خانوادگی باید از دانش کافی و تجربیات مفید برخوردار باشید.

13. از نظر روانی فرد استواری باشید و سعی کنید که مطابق دستورات مناسبی که در این موارد داده شده است عمل کنید. مثلاً به موقع خوابیدن و...

«تمرینات بدنی و ورزشی در سنین مختلف»

نوع رشته ورزشی نسبت به سن اشخاص فرق می کند. ورزش برای دانش آموزان 6تا9 ساله عبارت است از بازیهای دسته جمعی مانند دویدن و یا راه رفتن با خواندن سرودهای مختلف و یا انواع بازیهای مختلف برای آماده کردن بیشتر دانش اموزان برای شروع فعالیت های ورزشی آینده.

برای دانش آموزان 9تا13 ساله، علاوه بر بازیهای گروهی، ورزشهایی مانند شنا، والیبال، بسکتبال، بازیهای مختلف کوتاه مدت و آهسته برای ایجاد روحیه، اجتماعی شدن و رشد دستگاههای مختلف بدن مانند دستگاه گردش خون و تنفس توصیه شده است.

در سالهای بلوغ که در دختران 9 تا 13 سالگی و در پسران 13 تا 16 سالگی شروع به رشد سریع می کنند بدن نوجوانان بسیار حساس می باشد. در این دوران اعمال جذب و دفع بدن بطور سریع انجام می گیرد. استقامت بدنی کم است، بنابراین بدن را نباید زیاد خسته کرد زیرا موجب آسیب آن می شود. بهترین ورزش برای این دوره انواع ورزشها و بازیهای دسته جمعی ملایمی است که خسته کننده نباشد، تا بتدریج دستگاه تنفس و گردش خون نوجوانان تقویت شود.

در سنین 16 تا18 سالگی چون استخوانهای بدن دانش اموزان، محکمتر و عضلاتشان قویتر شده است،مشروط براینکه دانش آموزان سطح آمادگی جسمانی خودرا بتدریج افزایش دهند، می توانند یکی از رشته های ورزشی که برای نیرومند شدن و چابک کردن نوجوانان مفید است، انتخاب نمایند.

[O M I D]

عامل سن اصل بسیار موثر در انتخاب نوع فعالیت می باشد و هر برنامه ورزشی را باید اساس تحرک و طاقت فرد پایه گذاری کرد و از افراد تفریط پرهیز نمود و این تحمل و طاقت بر اساس سالهای مختلف زندگی متفاوت می باشد. اگر بدین گونه بشکل اصولی از ورزش بهره گرفته شود در خدمت زندگی و انسان قرار می گیرد و قادر خواهد بود تا در برآوردن حوائج و خواسته های روزمره و نهایتاً در تمام عمر بصورت ابزار مفیدی به حساب می آیند.

منظور نهایی از ورزش که قالب بهداشتی می گیرد این است که بدن هر فرد بقدر ی مقاوم و قوی گردد تا سالهای متوالی از نعمت سلامت برخوردار باشد و در انجام وظائف روزمره فرد محتاج دیگران نباشدو ورزش نیز با ماهیت ویژه اش می تواند در خدمت به تمام سنین باشد، زن و مرد، کودک و جوان به فراخور حال خود از آن بهره جویند. اگر پایه های مستحکم کسب قدرت را در سالهای اول زندگی و جوانی قرار دهیم و روند آن را در سنین بالا حفظ نمائیم، بدن شک سالهای متوالی از زندگی را بدون احساس ضعف و عدم توانایی طی خواهیم کرد همانگونه که اگر زیر بنای یک ساختمان محکم پی ریزی شود در مقابل حوادث و مرور زمان دوام بیشتری خواهد یافت. ساختمان بدن انسان نیز اگر محکم پایه گذاری شود افسردگی ویژه و پژمردگی و پیری زود رس دیرتر به سراغ او خواهد آمد.

« ورزشهای رقابتی و دوران رشد»

یکی از خطراتی که با توجه به عدم رعایت میزان و شدت تمرینات و سن پیش می آید بیماری استئوآرتیت می باشد. این بیماری به موقع تحمل تمرینات شدید و مکرر در دوران جوانی و میانسالی ممکن است بروز کند، مخصوصاً آنکه این تمرینات در رابطه با جراحات مزمن و شدت و نوع آنان باشد به عبارت دیگر، هرگاه تمرینات بدون توجه به ضایعات قبلی بدن و عدم توانایی قسمتی از بدن اعمال گردد، باعث بروز مجدد بیماری گذشته می گردد. در کودکی و نوجوانی نیز تمرینات شدید خطرات دراز مدت استئوآرتیت را بهمراه می آورد و یک تهدید جدی برای این سنین محسوب می گردد. همچنان که سفت شدن سریع صفحات رشد را به دنبال دارد.

در طول سالیان متمادی مطالب فراوانی بر له یا علیه تأثیر ورزشهای رقابتی و قهرمانی بر رشد و توسعه طبیعی بدن کودکان نوشته شده است . تا کنون خلاصه تحقیقات انجام شده روی حیوان وانسان در ارتباط با تأثیر فعالیت های بدنی منتشر شده است که نتایج حاصله از وضوع حاکی از این است که ورزش نه فقط به رسد طبیعی استخوانها و بافت عضلانی کمک می کند، بلکه به عنوان محرکی در جهت گسترش قلب، ریه ها و سایر اندامهای حیاتی درونی عمل می کند. متخصان رشد انسان اذعان می دارند که ورزش یا فعالیت بدنی فقط زمانی تأثیر منفی بر رشد استخوانها را بدنبال خواهد داشت که یا از نوع شدید یا تکراری باشد که مزمن را موجب می شود و یا به اندازه های با فشار همراه باشد که موجب ضایعه در بخش خاصی از بدن شود . متخصصان در این زمینه توصیه می کنند که که ارزشیابی نه تنها بر اساس بر آورد دراز مدت بلکه با توجه به عواملی چون نوع ورزش، شدت و مدت برنامه تمرینی، ماهیت و دفعات تکرار فعالیتهای ورزشی، تعداد سالهای شرکت در فعالیت و سنی که در آن فعالیت ورزشی شروع شده است، صورت بگیرید.

در حالی که نگرانی هایی توسط والدین و سایر گروههای علاقمند ابراز شده است که کودکان در سنین قبل از بلوغ از لحاظ فیزیکی و عاطفی دارای رشد کافی برای روبرو شدن با فشار فیزیولوژیکی و روانی ناشی از ورزشهای رقابتی نیستند، اما صاحبنظران توافق دارند که توجه بیشتری باید به جلوگیری از صدمات بدنی در اینگونه رقابتها معطوف شوند. در حقیقت بعضی از متخصصان احساس می کنند صدمات بدنی بخصوص در رشته هایی که مستلزم تماس بدنی و برخورد می باشد مانند کشتی، فوتبال بزرگترین خطر ورزشهای رقابتی برای نوجوانان در سنین قبل از بلوغ بشمار می آید. یکی از بزرگترین نگرانی های حرفه پزشکی در رابطه با رشد بدنی خردسالان شرکت کننده در رقابتهای ورزشی می باشد که مسئله وارد آمدن صدمات اپی فیز در کودکان مورد بررسی قرار گرفته است. در سال 1952 کمیته رقابتهای ورزش کودکان مدارس ابتدایی و راهنمایی، یک رأی گیری از جراحان ارتوپد بعمل آورد در مورد اینکه آنها چه نوع رقابت ورزشی را برای نوجوانان در سنین بین 12 تا 15 سال را مناسب می داند کمیته گزارش کرد که 70% از جراحان توصیه کرده اند که باید توجه خاصی به خطر بعضی از فعالیتها در رابطه با احتمال صدمه به ناحیه اپی فیز استخوانهای بلند معطوف شود. نتایج یک تحقیق پرتو نگاری که در آن مفصل آرنج دست پرتاب کننده 162 بازیکن بیسبال در سنین 9تا14 ساله مورد مطالعه قرار گرفت، توصیه جراحان را تأیید می کند. از 80 نفر بازیکن پرتاب کننده که مورد مطالعه قرار گرفتند 76 نفر مبتلا به درجات مختلف تورم غضروف و استخوان یا رشد در تسریع در بخش سطحی استخوان بوده اند و این در حالی است که از 47 نوجوانی که در مسابقات شرکت نداشته اند فقط 7 نفر نتایج مشابه ای نشان داده اند.