غرور




اميرالمومنين علي عليه السلام مي فرمايند :

.......... و فرمود : « بر آدم سجده کنيد پس فرشتگان همه سجده کردند جز شيطان » غرور و خود بزرگ بيني او را گرفت و شقاوت و بدي بر او غلبه کرد ، و به آفرينش خود ازآتش افتخار نمود ، و آفرينش انسان از خاک را پست شمرد. خداوند براي سزاوار بودن شيطان به خشم الهي ، و براي کامل شدن آزمايش ، و تحقق وعده ها ، به او مهلت داد و فرمود : « تا رو زرستاخيز مهلت داده شدي » .[1]

و در جايي ديگر مي فرمايند :

پس در عزت و ناز دنيا بر يکديگر پيشي نگيريد ، و فريب زينت ها و نعمت ها را نخوريد و مغرور نشويد و از رنج و سختي آن نناليد و ناشکيبا نباشيد ، زيرا عزت و افتخارات دنيا پايان مي پذيرد ، و زينت و نعمت هايش نابود مي گردد ، و رنج و سختي آن تمام مي شود ، و هر مدت و مهلتي در آن به پايان مي رسد و هر موجود زنده اي به سوي مرگ مي رود .[2]

و در جايي ديگر مي فرمايند :

خداوند اگر اراده مي کرد ، آدم عليه السلام را از نوري که چشم ها را خيره مي کند ، و زيباييش عقل ها را مبهوت مي سازد ، و عطر و پاکيزگي اش حس بويايي را تسخير مي کرد ، مي آفريد ، که اگر چنين مي کرد ، گردن ها در برابر آدم فروتني مي کردند ، و آزمايش فرشتگان براي سجده آدم عليه السلام آسان بود ، اما خداوند مخلوقات خود را با اموري که گآگاهي ندارند آزمايش مي کند ، تا بد و خوب تميز داده شود ، و تکبر و خود پسندي را از آنها بزدايد و خود بزرگ بيني را از آنها دور کند .


[1] نهج البلاغه مرحوم دشتي خ 1/31

[2] نهج البلاغه مرحوم دشتي خ 99/5