بوی عذار خاک را می دهد این باران
بوی پرواز بوی عشق
بوی دمیدن سپیده در سبزه زار
صدای نفسهای توسن سرنوشت
که بر جاده ی عشق می تازد
و نهیب شاهزاده ی عاشق
که سرود یار را فریاد می کند
و دریای نگاه تو مظهر ارامش من
که در وسعت سکوت ان
خروش هزاران طغیان نهفته است
و لوح دلم هنوز در زیر باران کلام تو
شسته می شود.