صدا، ابتدایی‏ترین وسیله برای برقراری ارتباط با دیگران است.


تاكنون به لحن صدای خود توجه كرده‏اید؟
صدای شما از دید دیگران چگونه است؟


وقتی با دیگران به‏طور حضوری و یا پای تلفن صحبت می‏كنید و یا حتی هنگامی كه در یك نشست گروهی حضور دارید، یاد بگیرید از صدایتان به عنوان وسیله‏ای غنی و پُر طنین استفاده نمایید. همچنین بیاموزید تا با صدایتان توجه آنها را جلب كنید و نگذارید، صدایتان سدی بر اعمالتان شود. صدای شما اصلی‏ترین وسیله برای ارسال پیام شما به حساب می‏آید و مانند وسیله ی نقلیه عمل می‏كند.


تحقیقات نشان داده است، هنگامی كه دیده نمی‏شوید، مثلاً وقتی با تلفن صحبت می‏كنید، 84 درصد از اعتباری كه شما در گفتگو كسب می‏كنید، ناشی از تُن صدا، زیر و بم صدا و طنین صداست. ظرفیت انتقالی صدا خیلی بیش از آنچه كه می‏پنداریم است. ما از تُن صدای افرادی كه از پشت تلفن می‏شنویم، در همان چند لحظه ی اوّل، می‏توانیم مسائل زیادی را استخراج كنیم.


به افرادی كه خوب آنها را می‏شناسید، تلفن زده، به طرز اَلو گفتن آنها توجه كنید. به احتمال قوی، با شنیدن همان یك كلمه می‏توانید حالت‏های آنها را حدس بزنید.


چهار بخش اصلی صدا عبارت‏اند از: آرامش، تنفّس، بلندی و طنین صدا.


هر یك از این اجزا را می‏توان به ‏وسیله ی تمرین به گونه‏ای تغییر داد كه بر اثر بخشی صدا افزوده شود. توجه داشته باشید كه همه ی این اصول با یكدیگر در رابطه هستند، تا به صدا ویژگی خاصی بدهند.
تنوّع صوتی، روش مؤثّری برای علاقه‏مند كردن و درگیر شدن مخاطب به حساب می‏آید.


صدای شما، باید بسته به نوع كلامی كه می‏خواهید استفاده كنید، آهنگ مخصوص خود را داشته باشد. اگر تاكنون به سخنرانی‏های بزرگ توجه كرده باشید، می‏بینید كه آهنگ صدا و كلام، بسته به موضوع سخنی كه گفته می‏شود تغییر می‏كند. مثلاً در یك سخنرانی، كلمات، محكم، قاطع و بلند اَدا می‏شوند؛ چرا كه مثلاً می‏خواهد تا تأثیر شعاری كه داده می‏شود به خوبی نمایان باشد. از سویی دیگر، نمی‏توان یك شعر یا قطعه ی لطیف ادبی را با همان لحن سخن قرائت نمود؛ چرا كه آرامش در ادای كلمات را می‏طلبد.


كلمات را درست ادا كنید !


فارسی، زبان شیرینی است كه تلفظ كلمات آن، چندان مشكل نیست. این موضوع را به خاطر بسپارید كه هر كلمه، ارزش خاص خود را دارد؛ پس سعی كنید تمامی آنها را درست ادا كنید. تلفظ اشتباه یك كلمه در جمع، ممكن است اسباب استهزا و ناراحتی شما را فراهم كند.


نیمه بُریده و تند، صحبت نكنید !


تند صحبت كردن، اثر كلام شما را از بین می‏برد. كسی به دنبال شما نیست. با آرامش تمام، آنچه را كه می‏خواهید، به مخاطب انتقال دهید؛ حتی اگر كمبود وقت داشته باشد. اَدای پنج كلمه تأثیرگذار، بهتر از پانزده كلمه ی بدون تأثیر است (البته تند صحبت نكردن، به معنای كُند صحبت كردن، تا جایی كه حوصله ی مخاطب را سر ببرید نیست.)


به هر كلام، آهنگ مخصوص خود را ببخشید .


تصوّر كنید قاضی یك دادگاه هستید و باید حكمی را قرائت كنید. حكم این است: «اعدام لازم نیست. بخشش» نوع آهنگی كه شما به این جمله می‏بخشید، می‏تواند در پیام، تغییری اساسی ایجاد كند. اگر شما كلمه ی «اعدام» را محكم تلفظ كنید و پس از آن مكث كوتاهی كنید، حاصل جمله این خواهد شد «اعدام، لازم نیست بخشش» و با این احتساب متهم بخت برگشته را به پای چوبه ی اعدام خواهید كشاند؛ امّا اگر اعدام را آهسته تلفظ كنید و پس از «نیست» مكث كنید و «بخشش» را محكم ادا كنید «اعدام لازم نیست، بخشش»، به متهّم، حیات دوباره بخشیده‏اید.


كلمات، روحی دارند كه نوع بیان شما، آنها را آزاد می‏كند. الفاظ، شكل ظاهری این كلمات‏اند؛ پس سعی كنید تا به روح كلمات نیز توجه شود.