پژوهشگران موسسه فناوری و استاندارد با همکاری همتایان خود در دانشگاه ویرجینیا کومون‌ولث وکالج ویتون اخیرا مقاله‌ای تحت عنوان "Temperature Sculpting in Yoctoliter Volumes" به چاپ رسانده‌اند. اگر یافته‌های این گروه تحقیقاتی اثربخشی خود را به اثبات برساند آنگاه محفظه‌های زیست مولکولی موسوم به نانوحفره می‌تواند برای تشخیص بیماری‌های مورد استفاده قرار گیرد. البته نتایج این پژوهش هنوز نیاز به تحقیقات بیشتر دارد اما روزی می‌تواند به پزشکان کمک کند تا با تست خون بیماری‌های مختلف را شناسایی کنند.

در این پروژه محققان از نانوحفره استفاده می‌کنند حفره‌هایی که ابعاد آن در حد روزنه‌های غشاء سلولی است. این نانوحفره‌ها قادرند تا مولکول‌های مختلف از جمله دی‌ان‌ای را به‌دام بی‌اندازند. کانال‌های یونی در سلول به‌صورت دروازه‌ای عمل می‌کنند به‌طوری که برخی سلول‌ها توسط این روزنه‌ها پذیرفته شده و برخی دیگر طرد می‌شوند. کانال‌های یونی به‌قدری کوچک هستند که تنها یک مولکول قادر است به‌درون آن وارد شود.

پیش از این محققان نانوحفره را به یک غشاء سلولی مصنوعی وارد می‌کردند این غشاء میان دو الکترود قرار گرفته بود. با این چیدمان دانشمندان می‌توانند مولکول‌ها را از میان نانوحفره عبور داده و برای مدت بسیار کوتاهی (چند میلی ثانیه) آن را درون نانوحفره نگه دارند با این کار می‌توان برخی خواص فیزیکی آن مولکول را مورد مطالعه قرار داد.


زمانی که یک مولکول وارد نانوحفره می‌شود موجب تغییر جریان الکتریکی عبوری از سیستم می‌شود با داشتن این تغییر جریان می‌توان جرم مولکولی و بار الکتریکی این ماده با دقت بالا اندازه‌گیری کرد. با چنین ابزاری می‌توان تفاوت میان مولکول‌های مختلف را با دقت بالا تشخیص داد. در کلینیک‌ها پزشکان به‌دنبال ابزار پیشرفته‌تری هستند. آنها مایل‌ هستند نه تنها چند مولکول بلکه هزاران پروتئین و ماده زیستی را در جریان خون ما تشخیص دهند برای مثال کاهش سطح یک نوع پروتئین می‌تواند نشان از بروز یک بیماری باشد اما در خون مولکول‌های مشابه زیادی وجود دارد که نباید در شناسایی آنها هیچ گونه اشتباهی رخ دهد.


در این پژوهش محققان نانوذرات طلا را به نانوحفره‌های متصل کردند با این کار می‌توان از طریق کنترل دما تفاوت میان مولکول‌های مختلف را تشخیص داد. اتصال نانوذرات به نانوحفره از طریق رشته‌های دی‌ان‌ای انجام می‌شود. نانوذرات به سرعت نور را جذب کرده و آن را به گرما تبدیل می‌کنند. این گرما به نانوحفره منتقل می‌شود. تغییر دمای نانوحفره موجب می‌شود تا بتوان نرخ واکنش انجام شده در نانوحفره را اندازه گیری کرد چیزی که پیش از این امکان پذیر نبوده است.