شعر

[javad jan]

شبیه برگ پاییزی پس از تو قسمت بادم / خداحافظ ولی هرگز نخواهی رفت از یادمخداحافظ و این یعنی در اندوه تو میمیرم/در این تنهایی مطلق که می بندد به زنجیرمو بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمیارد/و برف نا امیدی بر سرم یکریز میباردچگونه بگذرم از عشق و از دلبستگی هایم؟/چگونه می روی با این که می دانی چه تنهایم؟خداحافظ تو ای همپای شبهای غزل خوانی/خداحافظ به پایان آمد این دیدار پنهانیخداحافظ بدون تو گمان کردی که می مانم؟/خداحافظ بدون من یقین دارم که می مانی.

[javad jan]

وای باران باران
هر نفس، بوی تو آید اینجا
هر نفس، نام تو را گویم من
یاد تو خاطرم آید هر جا
وای باران باران
گرچه تنهایم و از تو دورم
لیک، سرشارم از خاطر تو
لیک، با شادی تو مسرورم
وای باران باران
گرچه یک لحظه نبودم با تو
بودم اما شب و روز
شاد با خاطر زیبای تو
وای باران باران
مهربانی و سراسر خوبی
خوب و زیبا
تو چقدر خوشرویی
وای باران باران
نفسم، بازدمم، یاد منی منم وتنهایی تو همیشه ز فریاد منی
وای باران باران بهتر از رویایی
سبزتر از مهر وبهار تو چقدر زیبایی

[javad jan]

نسبت آب ونژادت باران
نامت آرامش ویادت بارن
همه دریای تورامی جویند
رودکانون وستادت باران
ابررحمت متراکم شدوخوب
آسمان یک شبه زادت باران
عشق آموخت توراعلم سما
علم توعشق وسوادت باران
بی گمان حنجره ای طوفانی
می کندسرخوش وشادت باران
هم زمین قاب گرفته ست تورا
هم زمان نام نهادت باران
ازسربندگی ومهرووفا
ادب و عرض ارادت باران

[javad jan]

دل میزند ز شوق نوای وصـــــال دوست
به به عجب خدنگ نماید، کــــمال دوستاین نور عرش باشد و یا قــــرص آفتاب
یا آنکه بر فـروغ نشسته جــمال دوست
گویی که بازفصل بهاران رسیــــده است
کز هرطرف چـو باد وزیده شمال دوست
بر عاشقان و خــســـته دلان از وفا بگو
تا با سرور و شـوق نماید سؤال دوست
ای پیر میکده! چـکـــــنم جام آتشین؟
زیرا که نوش کـــرده ام آب زلال دوست
با شوق وبانشاط وشعف «سائس» اینچنین
گوید خدای را کـه: مبادا زوال دوسـت

[javad jan]

این روزا عمر عاشقی دوروزه
ایشالا پیر عاشقی بسوزه
بلا به دور از این دلای عاشق
که جمعه عاشقند و شنبه فارغ!
گذاشته روی میز من ، یه پوشه
که اسم عشق‌های بنده توشه
زری، پری،‌سکینه، زهره، سارا
وجیهه و ملیحه و ثریا
نگین و نازی و شهین و نسرین
مهین و مهری و پرند و پروین
چهارده فرشته و سه اختر
دولیلی و سه اشرف و دو آذر
سفید و سبزه ، گندمی و زاغی
بلوند و قهوه‌ای و پرکلاغی …
هزار خانمند توی این لیست
با عده‌ای که اسم‌شون یادم نیست!
گذشت دوره‌ای که ما یکی بود
خدا و عشق آدما یکی بود
نامه مجنون به حضور لیلی
می‌رسه اینترنتی و ایمیلی!
شیرین می‌ره می‌شینه پیش فرهاد
روی چمن تو پارک بهجت ‌آباد
زلفای رودابه دیگه بلند نیست
پله که هس ، نیازی به کمند نیست
تو کوچه ، ‌غوغا می‌کنند و دعوا
چهار تا یوسف سر یک زلیخا!
نگاه عاشقانه بی‌فروغه
اگر می‌گن: «عاشقتم» دروغه
تو کوچه‌های غربی صناعت
عشقو گرفتن از شما جماعت
کجا شد اون ظرافت و کرشمه
نگاه دزدکی کنار چشمه؟
کجا شد اون به شونه تکیه کردن
کنار جوب آب ، گریه کردن
دلای بی‌افاده یادش به خیر
دخترکای ساده یادش به خیر
من از رکود عشق در خروشم
اگر دروغ می‌گم ، بزن تو گوشم
تو قلب هیشکی عشق بی‌ریا نیست
حجب و حیا تو چشم آدما نیست
کشته دلبرند و ارتباطش
فقط برای برخی از نکاتش!
پرنده پر ، کلاغه پر ، صفا پر
صداقت از وجود آدما ، پر
دلا! قسم بخور ، اگر که مردی
که دیگه گرد عاشقی نگردی
ما توی صحبت رک و راستیم داداش
عشق اگه اینه ، ما نخواستیم

[javad jan]

اهای تو که عشق منی به فکر من باش یه کمی
به فکر من که عاشقم ولی تو بی خیالمی
به فکر من که بعد تو خسته و بی طاقت شدم
اهای به فکرتم هنوز به فکر من باش یه کمیاهای تمومه زندگیم بی تمومه زندگیم
اهای تمومه زندگیم رو به غروبه زندگیم
اهای تمومه دلخوشیم داری تو غصه می کشی

[javad jan]

دلم می‌گیره از هوای ابری ، می‌آم می‌شینم بغل یه قبری!
یهو دلم از همه‌چی سیر می‌شه ، اشکام از این چشا سرازیر می‌شه!
نه می‌تونم مرگتو باور کنم ، نه می‌تونم دوریتو از بر کنم!
دست خودم نیست غم خزونه ، می‌خوام که لااقل دلت بدونه!

[javad jan]

خداحافظ گل همواره در یادم،خداحافظ
نگار خوش خط و خالم،پریزادم،خداحافظ
من و تو راهمان از هم جدا تقدیرمان این است
تو چون شیرین و من از نسل فرهادم،خداحافظ
اگرچه حتم دارم که مرا از یاد خواهی برد
ولی هرگز نخواهی رفت از یادم،خداحافظ…
تو را با لحظه های سبز و شیرینت رها کردم
و خود چون برگ پاییزی که افتادم ،خداحافظ…
و کاش آن لحظه را هرگز به چشمانم نمیدیدم
نگاهت را پس از آنکه ندا دادم خداحافظ!

[javad jan]

دوستان شرح پریشانی من گوش کنید
داستان غم پنهانی من گوش کنید
قصه بی سروسامانی من گوش کنید
شرح این آتش جانسوز نگفتن تا کی
سوختم سوختم این راز نهفتن تا کی؟
روزگاری من و دل ساکن کویی بودیم
ساکن کوی بت عربده جویی بودیم
کس در آن سلسله غیر از منو دل بند نبود
یک گرفتار از این جمله که هستن نبود
اول آنکس که گرفتار شدش من بودم
باعث گرمی بازار شدش من بودم
عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او
دادرسوایی من شهرت زیبایی او
بس که دادم همه جا شرح دلارایی او
شهر پر گشت ز غوغای تماشایی او
این زمان عاشق سر گشته فراوان دارد
کی سر برگ من بی سر و سامان دارد

[javad jan]

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی / عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی
دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم/ باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی؟
شمع را باید از این خانه به در بردن و کشتن /تا به همسایه نگوید که تو در خانه ی مایی
پرده بردار که بیگانه خود این روی نبیند / تو بزرگی و در آیینه ی کوچک ننمایی
عشق و درویشی و انگشت نمایی و ملامت / همه سهل است،تحمل نکنم بار جدایی
خلق گویند برو دل به هوای دگری دم / نکنم خاصه در ایام اتابک،دو هوایی.