گلچین ترانه های بیاد ماندنی

[یکی مثل خودت]

کبوتر



آسمون بغضشو خالی می‌كنه
آدمو حالی به حالی می‌كنه
كوچه‌ها رنگ زمستون میگیرن
شیشه‌ها بخار و بارون میگیرن
آدما چتراشونو وامیكنن
گریه ابرو تماشا میكنن
نمی‌خوان مثل درختا تر بشن
از دل قطره‌ها با خبر بشن
نمی‌خوان بی‌هوا خیس آب بشن
زیر بارون بمونن خراب بشن
اما تو چترتو بستی كبوتر
زیر بارونا نشستی كبوتر
رفتی و سنگا شكستن بالتو
اومدی هیچكی نپرسید حالتو

بعضی‌ها دشمنای خونی شدن
بعضی‌ها غول بیابونی شدن
بعضی‌ها میگن كه بارون كدومه
بوی نم شرشر ناودون كدومه
دیدی آسمون خراب شد سر ما
غصه شد وصله بال و پر ما
حالا تو سایه نشینی مثل من...مثل من...
حالا تو سایه نشینی مثل من
خوابهای ابری می‌بینی مثل من
چقدر اینجا می‌خوری خون جگر
كبوتر عصاتو بنداز و بپر
كبوتر عصاتو بنداز و بپر

فریدون آسرایی

ترانه : عبدالجبار کاکایی

[یکی مثل خودت]

نمیدونن



وای از اون شبی که صبح نمیشه از اون غمی که میمونه همیشه
وای از اونکه خیلی دوسش داری اما نمیتونی به روش بیاری
وای از اینکه قدرتو ندونن بیان بگن میمونن و نمونن
وای از اونکه خیلی دوست داره اما باید بره تنهات بذاره
حال و هواتو نه نه تنهاییاتو نه نه درد و غماتو نه نمیدون
غم صداتو نه نه تنهاییاتو حال و هواتو نه نمیدونن
وای از اون روزی که میدونی و میخوای بری اما نمیتونی و
دیر شده بسته تموم راه ها خسته شدی از خودت و نگاه ها
وای از آدما و قصه هاشون وای از عمری که سوزوندی پاشون
عادتشونه که تو رو برونن وقت خوشی تو رو خودی ندونن

مسعود امامی

[یکی مثل خودت]

گریه نمیکنم



گريه نميكنم نه اينكه سنگم

گريه غرورمو بهم مي زنه

مرد براي هضم دلتنگياش

گريه نميكنه قدم ميزنه...

گريه نميكنم نه اينكه خوبم

نه اينكه دردي نيست

نه اينكه شادم

يه اتفاق نصفه نيمه ام كه

يهو ميون زندگي افتادم...

يه ماجراي تلخ ناگزيرم

يه كهكشونم ولي بي ستاره

يه قهوه كه هر چي شكر بريزي

بازم همون تلخيه ناب و داره!

اگه يكي باشه منو بفهمه

براش غرورمو بهم ميزنم

گريه كه سهله زير چتر شونش

تا اخر دنيا قدم ميزنم...

گريه نميكنم نه اينكه سنگم

گريه غرورمو بهم ميزنه

مرد براي هضم دلتنگياش

گريه نميكنه قدم ميزنه...

گريه نميكنم...

احسان خواجه امیری

[یکی مثل خودت]

سیب گلاب



دخترا سیب گلابن مثل برفن مثل آبن
برف جاده گل و خاکه آب چشمه اما پاکه
دخترا شاخ نباتن چشمه ی آب حیاتن
اجر حافظ که میگن شمس حقه، شاخ نباته
چشمه ی آب حیات تو کوچه نیست تو ظلماته
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــ
ظلمات طرح یه پرده است مثل پرچین مثل نرده است
آب که بی پرده میشه دریای شوره
آب روشن توی چشمه است توی یک تنگ بلوره
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــ
یه روزی یکی میاد که مرکبش اسب سپیده
رو لباش سرخی شرمه تو چشاش برق امیده
زین اسبش نقره کوبه چکمه هاش رنگ غروبه
ساده و سبک حنونه سر گرونه
عاشق دختر شاه پریونه
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــ
عاشق دختر شاه پریون که تو سیبه
مثل دریا بی قراره مثل صحرا بی نصیبه
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــ
جماعت یه دل دارم قصر طلا خونه ی شهرش
صد باغ توی ده مهر و وفا نیمه ی مهرش
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــ
جماعت یه سیب می خوام جهیزیش زلف کمندش
مکنتش دامن پاکش ثروتش بخت بلندش
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــ
سیب گندیده نمی خوام ده نمی خوام صد نمی خوام
جماعت یه دونه می خوام اما سیب بد نمی خوام.

مجید اخشابی

[یکی مثل خودت]

منو ببخش





اگر راهم این روزا از تو یکم دوره ببخش
توی زندگی ، ادم یه وقتا مجبوره ببخش


بگذر از من اگه صبر و طاقتم کافی نبود
عکس من تو قاب رویایی که می بافی نبود


بگذر از من اگه جمعه بود و باز دیر اومدم
شب واسه گفتن قصه هام به تاخیر اومدم


گل یکدونه گلدون بلور زندگی
چی دارم واست بگم بجز یه عالمه شرمندگی


آرزوم همیشه این بوده که تو کسی بشی
سایه بون دل بی پناه کسی بشی


ببخش اگه میونمون فاصله هست
جای نفس تو سینه هامون گله هست


ببخش اگه غربت چشمهای من
فقط واسه نداشتن حوصله هست


حالا که گذشته از من تو باید صاف بمونی
مثل ایینه شمعدونای نقره ای شفاف بمونی


یک سبد دعا و خوشبختی یه فردا مال تو
دست من بود که همه مال دنیا مال تو


برو زندگی رو با مهربونی رنگ بزن
همه رو با هر چی دوست داری رنگ بزن


دوریمونو باز می ذاریم به حساب سرنوشت
اونقدر خوبی که اخر می دونم میری بهشت


ببخش اگه میونمون فاصله هست
جای نفس تو سینه هامون گله هست

ترانه :مریم حیدرزاده
مجتبی کبیری

[یکی مثل خودت]

بانوی بی قرار




بانوی بی قرار من یاغی قصه ها نشو
کنار دست حادثه میون باد رها نشو

ساده بشو ساده بشو گوش فلک رو کر نکن
به شهر قصه ها نرو شباتو در به در نکن

بانوی بی قرار من تو ای عزیز بی پناه
بمون درون قاب من تو این دریچه ی نگاه

تو شب یلدای سکوت شبی شبیه شب پره
دلت رو باز رها نکن از تو هیاهو بگذره

نشکون سکوت و با گریز نرو به دره ی سقوط
بمون و فریادی بزن اگر چه تلخه این سکوت

مجتبی کبیری

[یکی مثل خودت]

مسافر
(خطاب به امام زمان عج)




با رفتنت مسافر جاده رو تشنه کردی
جاده نفس نداره اگه تو برنگردی

شب دراز قصه خمیازه ی زمینه
فاصله ی نفسهات فقط یه نقطه چینه

توی رگبار مصیبت من دلخوش بهارم
تو اوج خستگی هام خیالی از تو دارم

میگیره انتظارت تلخی لحظه هامو
نیاز ساده ی من جاده و بارون و تو

خاموشی شب سرد تاوان خستگیمه
نگاه تو همیشه امید زندگیمه

شعر تلخ کنایه برام طعمی نداره
حقیقت پیش رومه دور دلم حصاره

مجتبی کبیری

[یکی مثل خودت]

یه وقتایی


یه وقتایی چه خوشحالی ، یه وقتایی دلت تنگه

یکی حرفاتو میفهمه ، یکی انگار از سنگه

چه آسون بهترین میشی ، چه آسون تر یه بیهوده

چرا سردرگمی امروز ، تا بوده همین بوده


واسه دلتنگیایه تو ، یکی با گریه بیداره

یکی چشماشو میبنده ، میره و تنهات میزاره

با اینکه خسته ای شاید ، از این دنیایه پر از سختی

یه احساسی بهت میگه ، چه بی اندازه خوشبختی


واسه دلتنگیایه تو ، یکی با گریه بیداره

یکی چشماشو میبنده ، میره و تنهات میزاره

با اینکه خسته ای شاید ، از این دنیایه پر از سختی

یه احساسی بهت میگه ، چه بی اندازه خوشبختی

سیروان خسروی