ادب کارنامه کامیابی و موفقیت است که انسان را به اوج سربلندی و بلندای مجد و سعادت سوق می‌دهد.
می‌شود هزاران سخن زیبا در مورد ادب نوشت و با آب و تاب زیادی این موضوع را بیان کرد. ادب را جایگاه رفیعی در قاموس انسانیت است که حکایت از اهمیت بسیار آن در راستای ساختار ابعاد درونی و بیداری روحی انسان دارد. ادب در حقیقت رشد و شکوفایی شخصیت یک فرد است.

هرکس که بر مدارج کمال و کامیابی گام نهاده است، سرمنشأ آن رعایت ادب بوده و هرکس از مرتبه‌ای سقوط کرده است. یقینا درنتیجه اساء ادب بوده است...





ما انسان‌ها از کجا به کسی می‌گوییم که فلانی بی‌ادب است؛ چون رفتارهایی دارد که از ادب به دور است و این رفتار از گذشته‌گان برای ما به اثبات رسیده است و در کشاکش روزگار ادب‌های جدیدی اختراع شده است. اما یکی از شرط‌های لازم برای انسانیت، ادب است.
اینجاست که اقبال می‌گوید:

دین سراپا سوختن اندر طلب
انـتهـایــش عشـــق آغــازش ادب
آدمـیت احـــترام آدمی‌
باخــبر شـــو از مـقام آدمــی
ادب چیزی نیست که با رعایت آن ضرری بکنیم، بلکه این بی‌ادبی است که برای ما ضرر دارد. پس اگر من ادب را رعایت می‌کنم، ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین توجیه، خوب بودن آن برای خودم است.

منبع:ویستا