1- عملكرد هر معلم را در فواصل زمانی معین و به طور مستمر مورد بررسی قرار دهید.
فشار فعالیت های روزانه و حجم و تراكم كاری در مدرسه، غالباً باعث می شود كه اجرای برنامه بررسی عملكرد سالانه در نظر بسیاری از مدیران با اولویت كم جلوه كند، در صورتی كه ارزشیابی عملكرد یكی از وظایف اصلی مدیران است. اگر كار ارزشیابی به صورت مستمر و در فواصل زمانی معین انجام نگردد، ممكن است بسیاری از فعالیت های چشمگیر معلمان ناشناخته باقی مانده یا فراموش شود. هر مدیر موظف است بازخورد مستمر نتایج فعالیت ها را به معلمانش منعكس كند.

۲- برای هر معلم جلسه انفرادی بگذارید.
با مراجعه به تقویم و با یك برنامه ریزی دقیق (بدون اضطراب های كاری مطالعه نامه ها و دفاتر اداری، صدای زنگ تلفن و مكالمات تلفنی، ارباب رجوع و مزاحمت هایی از این قبیل) به منظور اجرای بررسی عملكرد معلمان وقت تعیین كنید. سعی كنید با كمك معاونین و مشاورین، وقت تعیین شده برای هر معلم، حتی المقدور در ساعت اداری و وقت موظف معلمان تنظیم شود.

۳- بحث با معلمین را روی اهداف و نتایج متمركز كنید.
برای شروع، این گونه آغاز كنید اینها اهدافی است كه دستگاه (نظام آموزشی) به طور بلندمدت یا كوتاه مدت مشخص كرده (و با گریزی به طبقه بندی اهداف كلی در حیطه های دانشی، مهارتی و نگرشی اشاره ای كلی به اهداف داشته باشید) به نظر شما، فعالیت های آموزشی و پرورشی كه توسط شما در كلاس اجرا شده، تا چه حد به اهداف نزدیك بوده است. آیا نتیجه كار را مطلوب ارزیابی می كنید؟

۴- بیشتر گوش كنید و كمتر صحبت كنید.
نباید مكالمه یك طرفه ای را شروع كنیم و به سخنرانی بپردازیم. در این صورت استقلال و خلاقیت معلم (طرف ارزیابی) را از بین می بریم و احتمالاً بخش عمده جلسه بررسی عملكرد را از دست خواهیم داد. كانون بحث در جلسات بررسی عملكرد معلم است. مدیر باید فعالانه گوش كند و كاملاً به معلم توجه نماید.

۵- طی جلسه یادداشت بردارید.
از آنجا كه حافظه خیلی قابل اطمینان نیست، بهتر است در حین صحبت با معلمین یادداشت برداری كنید. نكات برجسته مباحث را بنویسید و در نهایت جمع بندی كنید.

۶- سؤال هایی كه طرح می كنید، بیشتر جنبه حمایتی داشته باشند.
یكی از بهترین روش هایی كه نشان می دهد مدیر حامی و علاقه مند به معلم است آن است كه سؤالاتی از این قبیل از او بپرسد:
الف- من چه كاری می توانم بكنم كه شما كارتان را راحت تر و بهتر انجام بدهید؟
ب- من چه كار خاصی برای كمك به شما می توانم انجام بدهم؟
پ- آیا كاری هست كه من یا سایر همكاران (معاونین، مشاورین و...) بتوانیم با اجتناب از آن، انجام امور را برای شما آسان تر كنیم.
سپس به آنچه معلم می گوید، گوش كنید بعد در مورد انجام خواست های او قول مساعد بدهید و اگر احیاناً در مواردی نمی توانید این كار را انجام دهید، موضوع را بگویید.
رنسیس لیكوت (Rensis Likvet) در این مورد می گوید: مدیران حمایت كننده، بهترین روابط را با زیر مجموعه خود دارند و كاركنان آنها از بالاترین سطح انگیزش برخوردارند.

۷- مناعت طبع ایجاد كنید و انگیزش را افزایش دهید.
هدف بررسی عملكرد، بهبود عملكرد است كه می تواند با ایجاد اعتماد به نفس و افزایش انگیزش معلمان صورت پذیرد. به خودتان اجازه ندهید كه نقش قاضی یا هیأت منصفه را بازی كنید. از تلاش های معلمان حمایت كنید. نشان دهید همیشه برای كمك به آنها آماده اید. در جلسات از گفتن «من» به طور مداوم بپرهیزید و سعی كنید بیشتر از لفظ «ما» استفاده كنید. كمتر به شكست ها و ناكامی ها اشاره كنید. از فرصت ها و نقاط قوت به طور مداوم یاد كنید. به معلمان اعتماد و اطمینان داشته باشید و طوری عمل كنید كه آنها بدانند برای آنان احترام و ارزش خاصی قائل هستید.

۸- بر آینده تأكید كنید، نه برگذشته.
هدف بررسی عملكرد، صرفاً مرور كارهای گذشته و یافتن اشتباهات و خطاها و علت های آنها نیست، بلكه بررسی گذشته به منظور یافتن فرصت های طلایی آینده است. سؤال آینده نگرانه خود را این طور مطرح كنید كه چگونه كارها را طوری برنامه ریزی كنیم كه ماه آینده (یا در آینده) فعالیت ها به نحو مناسب تر و شایسته تری انجام شود. سؤال های آینده نگر آهنگ مثبت دارند و اشتیاق و انگیزش ایجاد می كند و مدیر به وسیله طرح آنها، انرژی مثبت در معلمین ایجاد می كند.

۹- نحوه اجرای بررسی عملكرد را به تك تك معلمین آموزش دهید.
آموزش كافی (سالم و مؤثر) به طور گوناگون نظیر تهیه جزوات آموزشی و توزیع آن بین معلمین، تهیه یك گزارش توجیهی از عملكرد ماه قبل، استفاده مؤثر از حضور آگاهان و اساتید فن در مدرسه و نظایر آن می تواند اجرای نظام ارزیابی (ارزشیابی) را تسهیل كند.

۱۰- در عین جست وجوی تفاهم، موارد توافق را در نهایت مكتوب كنید.
معلم را هدایت كنید كه به خلاصه ای از عملكرد خود برسد. تفاهمات را خلاصه كنید. خیلی پرتوقع نباشید و خیلی قضاوتی عمل نكنید. با چیزهایی هم كه نمی توانید بپذیرید، موافقت نكنید. در عین حال از آنجا كه توافقات نهایی در آینده الزام آور است، نتایج را مكتوب كنید و اسناد مكتوب را به عنوان منبعی زنده و مستند در نظر بگیرید، اگر شرایط تغییر كند و اهداف نیاز به تغییر داشته باشد، الزاماً باید دوباره مذاكره و اصلاحات را لحاظ كنید.


hamyary.ir