محققان امريکايي با استفاده از ديرک و کره‌هاي پليمري موفق به ارائه روش جديدي براي الگودهي شدند. در اين روش کره مورد استفاده به رنگ آغشته شده و در صورت وجود رطوبت، آب جذب کرده به سطح نزديک شده و الگو ايجاد مي‌شود.

پژوهشگران دانشگاه ايالتي کاروليناي شمالي روش نانوليتوگرافي جديدي ارائه کرده‌اند که بسيار ارزان‌تر از روش‌هاي رايج است. با استفاده از اين راهبرد مي‌توان اين فناوري را براي کاربردهاي زيست پزشکي استفاده کرد.

البنا آوانيسويچ از محققان اين پروژه مي‌گويد با اين روش جديد مي‌توان تراشه‌هايي توليد کرد که براي ساخت حسگرهاي زيستي بسيار مناسب هستند. اين حسگرها قادرند مولکول‌هاي هدف نظير پروتئين‌ها و مواد ژنتيکي را شناسايي کنند. نتايج اين تحقيق در قالب مقاله‌اي تحت عنوان Parallel Dip-Pen Nanolithography using Spore- and Colloid-Terminated Cantilevers در نشريه Small به چاپ رسيده است.
البنا آوانيسويچ استاديار دانشگاه ايالتي کاروليناي شمالي بوده و در برنامه مهندسي زيست پزشکي اين دانشگاه همکاري دارد. نانوليتوگرافي روشي براي ايجاد الگو روي سطوح با ويژگي‌هاي نانومقياس است. اين روش جديد مبتني بر کانتاليور (ديرک) است. ديرک يک نوار سيليکوني به طول 150 ميکرون مي‌باشد. روي نوک اين ديرک يک پليمر کروي وجود دارد. سطح اين کره به نوعي رنگ اغشته شده است. اين ساختار به شدت جاذب بوده به‌طوري که در رطوبت بالا مي‌تواند آب را به خود جذب کند.

زماني که اين ساختار در معرض رطوبت قرار مي‌گيرد، آب را به خود جذب کرده، سنگين شده و ارتفاع آن کم مي‌شود در نهايت نوک ديرک با سطح تماس پيدا مي‌کند. اين کار موجب تشکيل الگوهايي در سطح مي‌شود.

کاربر مي‌تواند کره مورد استفاده در نوک ديرک را به دلخواه تغيير دهد با اين کار الگوي ايجاد شده توسط ديرک به‌صورت دلخواه در مي‌آيد. در رطوبت‌هاي اندک، کره‌هاي بزرگتر آب بيشتري جذب کرده بنابراين بيشتر افت پيدا مي‌کنند. کره‌هاي کوچک نمي‌توانند خيلي پايين بيايند و به سطح برسند مگر اين که مقدار رطوبت افزايش يافته و آب بيشتري جذب شود.

از سوي ديگر مي‌توان جنس‌هاي مختلفي براي پليمر استفاده کرد و در نتيجه مقادير جذب آب را نيز تغيير داد با اين کار امکان کنترل بيشتري روي فرآيند نانوليتوگرافي فراهم خواهد شد. اين روش نسبت به روش‌هاي رايج بسيار ارزان‌تر است دليل اين امر آن است که در ديرک هيچ نوع قطعه الکترونيکي استفاده نشده است در واقع براي تماس ديرک با سطح نياز به ساختارهاي الکترونيکي نيست. قدم بعد در اين پروژه آن است که از اين راهبرد براي ايجاد الگو‌هاي ليتوگرافي روي بافت‌ها استفاده کرد.