روشهايمدلسازي
1-روش همومورفيك يا روش تحليلي(analytical(
2-روش تجربي(experimental)
3-روش تلفيقي)compositional)
در روش اول روابط بين اجزاء و مقادير آنها مشخص است و يا به اصطلاح به كل سيستم مسلط هستيم.
در روش دو، اطلاعاتي در مورد روابط و اجزاي سيستم مشخص نيست و يا نميخواهيم از آنها استفاده كنيم. اين روش از نوع تكرار شونده است.
روش سه، در واقع تلفيقي از دو روش بالا است. در اين روش ما اطلاعات كاملي از كل سيستم نداريم ولي اطلاعاتي در مورد ساختار آن داريم.
مدلسازي رياضي سيستم فيزيولوژي در عباراتي از معادلات و معمولاً معادلات تفاضلي براي توصيف ديناميكهاي سيستم استفاده ميشود. استفاده از معادلات تفاضلي و شبيه سازي آنها با استفاده از كامپيوتر نيازمند تخمينهاي عددي از پارامترها و مقادير اوليه متغيرها است.
بسياري از مدلهاي فيزيولوژيك بر مبناي قانونهاي فيزيكي به دست آمدهاند و هدف از آنها به دست آوردن مدلهايي است، كه بازتابي از رفتاركمي و كيفي موضوع مدل شده باشند. بيشتر مدلها فيزيولوژيك، با استفاده از رياضيات پيشرفته و نتايج كمي نمايش مدلها با استفاده از ديدگاه عددي به دست آمدهاند و پارامترها برپايه اندازهگيريهاي تجربي و آزمايشي تخمين زده شده اند. درنتيجه مدلها نياز به يك سيستم كامپيوتري براي اجرا دارند. كامپيوترها و نرم افزارهاي آناليز عددي براي شبيه سازي اين مدلها مناسب هستند.
به طوركلي ميتوان دو سطح براي مدلهاي رياضي در نظر گرفت. مدلهاي جامع كه به اندازه كافي جزئيات فيزيولوژيك را بيان ميكنند. اما در زمان واقعي (real time ) نميتوانند اجرا شوند و مدلهاي سادهاي كه در فهميدن مدلهاي جامع به دست آمده مورد استفاده قرار ميگيرند. اما اين مدلها تعديل و اصلاح شده هستند، و ميتوانند در زمان واقعي اجرا شوند. توسعه دادن مدلها با لايههاي متفاوت پيچيدگي، بازتابي از سختيهاي آنها است كه در هنگام آناليز علمي موضوع و پديدهها مواجه شده اند.
تعريف و تفسير چنين مدلهايي با چند هدف در ذهن و فكر انجام ميشود؛ به طوري كه يك سطح مطمئن از جزئيات، در فرمولاسيون رياضي به دست آمده، ايجادخواهد شد.