برنامه های جایگزین
یک برنامة نوآورانة کاری در برخی تحقیقات معرفی شده که طبق این برنامه، چرت زدن کوتاه در طول شیفت شب، نتایج مطلوبی به دنبال دارد. زمان بندی مناسب شیفت ها و تنفس ها در مقالات گوناگونی مورد بحث قرار گرفته است. نائوت (1993) معیارهایی را برای برنامه ریزی شیفت ها ارایه می دهد که می توان آنها را «عوامل توسعة تولید» نامید. به همین صورت، فولکارد (1992) دربارة زمان بندی مناسب شیفت های کاری بحث می کند که مزایای زیادی برای مدیریت و کارکنان دارند. بنابراین به نظر می رسد که الگوهای کار شیفتی می توانند برای افزایش بهره وری تدوین شوند و در عین حال می توان یک سیستم شیفتی پایدار را ایجاد کرد. فولکارد (1993) اظهار می دارد که این امر را می توان به طریقی انجام داد که سلامتی و ایمنی کارکنان افزایش یابد و بسیاری از نیازهای اجتماعی و خانوادگی آنها را رفع کرد.
استفاده از یک «زمان کاری بهینه» باید مد نظر قرار بگیرد که می تواند مزایایی واقعی برای کارگران شیفت شب به دنبال داشته باشد. تفاوت در سطح خستگی میان ساعات کاری نرمال و ساعات کاری متوسط و همچنین زمان های استراحت و دیگر برنامه های عملی باید به دقت مورد ارزیابی قرار گیرد تا مشخص شود که چگونه می توان بهترین سازماندهی را انجام داد تا نیازهای سازمان ها و کارکنان رفع شوند.