جنگ سایبری چیست؟

در طول تاريخ، جنگ به انواع گوناگوني دسته بندي و طبقه بندي شده است. انواع جنگ و تركيب ديگر مفاهيم با آن، براي خلق يا تعريف پديده اي جديد در عرصه منازعات انساني، چنان گسترش يافته است كه رسيدن به دريافتي مناسب از همه آنها بر اساس تنها يك نگرش خاص يا يك زاويه ديد معين، بعيد به نظر مي رسد

در كنار انواع نبردهاي كلاسيك و مدرن و با تسهيل روش هاي ارتباطات و بالا رفتن ارزش اطلاعات نسبت به قبل، دستيابي، حفاظت و حتي تغيير در اطلاعات حريف، سبب تغييراتي در راهبردها و روش هاي جنگي شده است، جنگ اطلاعات بدون نياز به زمينه هاي قبلي در جنگ كلاسيك همچون زمين، هوا و دريا، تنها به دنبال كسب سه عامل بالاست و از هر وسيله اي براي رسيدن به هدف خود بهره مي برد.

با توجه به شكل گيري جنگ اطلاعات و از سوي ديگر، ايجاد فضاي مجازي يا فضاي سايبر، عملا فضاي سايبر به عنوان عرصه پنجم نبردها تعيين شده و جنگ اطلاعاتي بيشتر در اين فضا در جريان است؛ با توجه به ويژگي هاي فضاي سايبري (كم هزينه بودن، تبادل سريع اطلاعات، ناشناس بودن كاربر سايبري و...) عملا فضاي سايبري در كنار كمك به عصر ارتباطاتف تهديدي جدي روبروي امنيت ملي حكومت ها تلقي مي شود و كشوري همچون آمريكا به دليل رشد در عرصه فناوري اطلاعات و گره زدن خود با امكانات فضاي سايبر، عملا تهديدات سايبري را جدي گرفته و حمله سايبري را در حكم حمله نظامي دانسته و اعلام مي كند به صورت جنگ سخت با تهديدات سايبري برخورد خواهد كرد.

تبليغي درباره جنگ سايبري

فارق از اينكه راهبرد سايبري آمريكا تا چه اندازه تبليغاتي، رواني و يا جدي است، توجه به ويژگي ها، نكات مثبت و تهديدات فضاي سايبري براي كشوري همچون جمهوري اسلامي ايران بسيار مهم جلوه مي كند، با وجود ورود اينترنت به ايران، با توجه به رشد فناوري ارتباطات و كاربران سايبري در سراسر كشور، ايران براي ورود كامل به عرصه سايبري چند قدمي فاصله داردغ لذا به نظر مي رسد قبل از مواجهه با تهديدات سايبري، مي بايست خود را از هر جهت بيمه كرده و براي مقابله با تهديدات سايبري اماده شود.

مسئله امنیت ملي

در یک نظام سیاسی، وظیفه دولت تامین امنیت ملی است. در واقع، برآیند تمامی وظایف و کارکردهای دولت در یک نظام سياسي، تامین امنیت ملی به مفهوم امنیت تمامی افراد جامعه است. بنابراین می توان گفت که دولت، کارخانه ای است که محصول آن، امنیت است و بر اساس برداشت و تعریفی که از آن دارند، سیاست ها و راهبردهای خاصی را تدوین می کنند. بنابراین، اتخاذ یک سیاست امنیتی، مبتنی بر پیش فرض ها و انتظاراتی است که نخبگان سیاسی یک کشور در مورد امنیت ملی و موضوع و مصداق آن دارند. اینجاست که اهمیت نوع نظام سیاسی در تعیین موضوع و مصداق امنیت ملی مشخص می شود.

مسئله دنیای مجازی و فضای سایبر

با توجه به گستردگي و پيچده شدن و اهميت فضاي سايبري در جهان، ضرورت دارد قدرت برد استراتژیک و برد تاکتیکی نظام جمهوری اسلامی ایران در یک جنگ اطلاعاتی و سايبري بیش ار پیش افزایش یابد. بنابر این لازم است تا بسترهای لازم برای یک جنگ تمام عیار اطلاعاتی را به طور فزاینده تقویت نماییم و در مقابل برد استراتژیک و تاکتیکی دشمنان را در یک جنگ اطلاعاتی کاهش دهیم.

لازم است تا نظام جمهوری اسلامی به کمک نخبگان بتواند دکترین امنیتی خود را بطور جامع تر و با قبول حضور گسترده تر در فضای سایبر و جامع اطلاعاتی پی ریزی نماید. به نظر مي رسد ايجاد سازمان پدافند غیر عامل و پليس سايبري گامي مثبت لكن كوچكي است تا در عرصه فضای سایبر به منظور افزایش برد استراتژیک و راهبردی نظام، مسیری را به صورت پویا پی ریزی نمایيم و مهمتر از همه خود در صدد آن برایيم تا عمده ترین و بنیادی ترین نیازهای کاربران را در این فضا تولید و بازتولید نمایيم.

هر چند این مسیر در میان بسیاری از نخبگان کشوری به انحاء مختلف پی ریزی شده است، اما سرعت فزاینده تحولات ما را بر آن خواهد داشت تا با جدیت و سرعت بیشتری به این امر همت گماریم. بدون تردید در حال حاضر، علم و تکنولوژی ای که روز به روز در کشورمان رو به شکوفایی خواهد رفت، قدرت ملی مان را در این عرصه نیز به تثبیت خواهد رساند. چرا که رسیدگی به افزایش سطح کیفی نیازهای کاربران از یک سو و تقویت پدافند غیر عامل در فضای سایبر از سوی دیگر، قدرت بخشی و قدرت افکنی ویژه ای را ترسیم خواهد کرد.