ستفاده از داروهای گیاهی در درمان آسیب های پوستی مانند زخم و سوختگی با انجام تحقیقات مختلف و تأیید اثربخشی آنها مرسوم گردیده است. اثرات مفید گیاهانی مانند آلوئه، همیشه بهار، لاواند و … در بهبود زخم ها و سوختگی ها كاربرد آنها را در طبابت نوین تأیید نموده است.

اخیراً استفاده از درمان های گیاهی به طور فزاینده‎ای در میان بیمارانی كه به دنبال روش‎های درمانی سنتی هستند، مرسوم شده و مورد پسند بیماران و پزشكان قرار گرفته است. تعداد ویزیت‎های انجام شده توسط پزشكان طب سنتی در آمریكا به سرعت در حال افزایش است.

به طور تخمینی تقریباً 50 درصد از مردم انواعی از طب سنتی را مورد استفاده قرار می‎دهند و بسیاری از بیماران این موضوع را به پزشك خود نمی‎گویند.

در آلمان یك مرجع تنظیم كننده بنام كمیسیون E به طور گسترده ای گیاهان شایع را بررسی کرده است و كیفیت، اثربخشی بالینی و موارد استفاده 300 فرآورده گیاهی را مورد ارزیابی قرار داده که این بررسی‎ها به استاندارد شدن درمان های گیاهی منجر شده است. در حال حاضر ایالات متحده‌ قوانین سختی در مورد فرآورده‎های گیاهی اعمال می‎نماید. در اروپا و آسیا طی هزاران سال درمان های گیاهی به طور موفقیت‎آمیزی در درمان اختلالات پوستی به كار رفته‎اند. اكنون این درمان ها بصورت علمی مورد پژوهش قرار می‎گیرند.

بررسی اثربخشی تعدادی از درمان های گیاهی برای وضعیت‎های درماتولوژیك در حال انجام است و بعضی از آنها شواهد علمی قابل توجهی از اثربخشی را نشان داده‎اند. تركیبات گیاهی زیادی برای بیماری های مختلف از جمله بیماری های پوست جهت فروش، عرضه می‎شوند. اكنون كه ارتباط پیشرفته بین پزشكان سرتاسر دنیا وجود دارد، مهم است كه اطلاعات مربوط به درمان های گیاهی،‌ اثرات آنها و تداخلات دارویی را به یكدیگر اطلاع دهیم تا ارائه راه های درمانی سنتی به بیمارانمان امكان‎پذیر باشد.

این مقاله برای آموزش و استفاده از این چالش‎های درمانی نوشته شده است. اطلاعاتی كه با یك روش عملی تألیف شده باشند، ممكن است اكثر بیماران را قادر سازند تا از این درمان ها كه اكنون در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار می‎گیرند، سود ببرند. در این نوشتار داروهای گیاهی که دارای شواهد علمی مبتنی بر اثربخشی بالینی بوده اند و نیز گیاهان رایج كه در درمان اختلالات پوستی مفید بوده‎اند، مورد بررسی قرار گرفته اند. بی‎خطر بودن هر گیاه مشخص شده است تا پزشك قادر باشد درمان های گیاهی را كه ممكن است در كار بالینی مورد استفاده قرار دهد، بهتر بشناسد. همچنین تداخلات دارویی و عوارض شایع داروهای گیاهی در زمینه بیماری های پوستی بیان شده است.

آلوئه ورا (Aloe vera)

یك برگ تازه از آلوئه را برش داده و ژل حاصل از آن را روی پوست قرار دهید، یا پوست آن را جدا كنید و باقیمانده برگ را روی پوست بمالید.

برگ های گیاه آلوئه (صبرزرد)، دو ماده تولید می‎كنند که شامل ژل و شیره یا لاتكس است. ژل را از قسمت داخلی برگ به دست می‎آورند که طی قرن‎ها برای درمان موضعی زخم‎ها و سوختگی‎ها به كار برده‎اند. شیره یا لاتكس یك مایع تلخ زرد رنگ است كه از بخش‎های ویژه‎ای از پوسته داخلی برگ استخراج می‎كنند و معمولاً بصورت پودر فروخته می‎شود و اثرات ملین بسیار قوی دارد.

چندین گزارش موردی و مطالعه روی حیوانات نشان داده كه آلوئه سوزش، خارش و جای زخم همراه با درماتیت(التهاب پوستی) ناشی از اشعه را كاهش می‎دهد. همچنین بهبود زخم‎های مزمن پا، زخم‎های ناشی از جراحی و سرمازدگی اعضاء را تسریع می‎نماید.

آلوئه، ‌ترومبوكسان A2 و B2 و نوعی پروستاگلاندین را كه موجب انقباض عروقی و تجمع پلاكتی می‎شوند، كاهش می دهد و به نظر میرسد پرفیوژن پوستی را افزایش و خطر از دست رفتن بافت به علت ایسكمی(کم خونی موضعی) را كاهش می‎دهد.

سالیسیلیك اسید در آلوئه وجود دارد و با مهار تولید پروستاگلاندین بعنوان یك مسكن و ضد التهاب عمل می‎كند.

لاكتات منیزیوم موجود در آلوئه با مهار هیستیدین دكربوكسیلاز كه تبدیل هیستیدین به هیستامین را در Mast cells كنترل می‎كند، به عنوان یك ضد خارش تأثیر دارد. همچنین به نظر می‎رسد برطرف شدن التهاب به علت خواص Immunomodulatory پلی‎ساكاریدهای ژل به ویژه Acetylated mannas باشد.

در آزمایشگاه آلوئه فعالیت ضد باكتری و ضد قارچ دارد.

عوارض جانبی:

عارضه جانبی عمده در استفاده موضعی از ژل آلوئه، درماتیت تماسی آلرژیك است. همچنین تأخیر ترمیم بعد از لاپاراتومی (شكافتن‌ شكم‌ برای‌ پی‌ بردن‌ به‌ بیماری)‌ یا سزارین گزارش شده است.

در صورت استفاده درست، مصرف خوراكی آلوئه بسیار مطمئن است.