در کشوری با مساحت 320000 کیلومتر مربع و جمعیتی بالغ بر 27میلیون نفر واقع در جنوب شرق آسیا که شغل اکثر مردمانش کشاورزی در مزارع موز، اناناس و کائوچو و یا صید ماهی بوده وتا قبل از سال 1981 اکثرا در روستاها وجنگلها و در پائینترین سطح امکانات زندگی می کردند و درآمد سرانه هر نفر کمتر از 100 دلار بود و مناقشات و جنگهای مذهبی ناشی از وجود 18 دین و مذهب ونژاد کشور را بشدت نا امن نموده بود خداوند شخصی را بعنوان هدیه برایشان فرستاد که کسی نبود به جز mahadir bin mohamat , یا همان مهاتیر محمد که تمام دنیا او را با این نام می شناسند و به او احترام میگذارند .

مهاتیر کوچکترین عضو خانواده 11 نفره ای بود که شغل معلمی پدرش تکافوی برآوردن آرزوی پسرش مهاتیر جهت خریدن دوچرخه برای رفت و آمد به دبیرستان را نمی کرد بنابراین مهاتیر جهت برآورده نمودن آرزویش شروع به فروختن موز در خیابان بعد از اتمام اوقات مدرسه نمود. مهاتیر پس از اتمام دبیرستان وارد دانشگاه پزشکی کشور همسایه سنگاپور شده و همزمان مسئولیت اتحادیه دانشجویان مسلمان آن دانشگاه را برعهده گرفت. سال 1953 پس از فارغالتحصیلی به کشورش بازگشت و بعنوان پزشک جراح به استخدام نیروهای انگلیسی که کشورش را اشغال کرده بودند درآمد، پس از خروج نیروهای انگلیسی و در سال 1957 با افتتاح مطبی شروع به طبابت نموده و نیمی از وقتش را صرف معالجه رایگان افراد فقیر نمود.

در سال 1964 به مدت 5 سال بعنوان نماینده در مجلس ملی فعالیت نمود و در سال 1970 کتاب معروف خود بنام "آینده اقتصادی مالزی" را به رشته تحریر درآورد که همین کتاب بعدها پایه واساس تفکرات آن مرد جهت تحول اقتصادی کشورش گردید. بهرحال مهاتیر در سال 1974 بعنوان سناتور وارد مجلس سنا و در سال 1975 بعنوان وزیر آموزش و پرورش و سپس نیابت نخست وزیر وبالاخره در سال 1981 به سمت نخست وزیری نائل گردید. تکرار میکنم سال 1981 یعنی سال شروع انقلاب اقتصادی یک جراح در مالزی!!

ولی پرسش اساسی این است که آن جراح مالزیایی چه کاری انجام داد ؟!!!

نخست:
نقشه آینده مالزی را ترسیم نمود و اولویتها،اهداف و نتایجی را که می بایست در طی مدت 10 سال و بعد 20 سال و نهایتا تا سال 2020 به آنها دست یابند را مشخص نمود .

دوم :
تصمیم گرفت که آموزش همگانی وتحقیقات علمی اولین اولویت و درراس برنامه ها قرار گیرند،بنحوی که بیشترین میزان بودجه و اعتبار رابرای آموزش همگانی و کسب مهارتهای فنی-ریشه کنی بی سوادی و از همه مهمتر آموزش زبان انگلیسی و تحقیقات علمی اختصاص داد. مهاتیر در همان سالها هزاران نفر از دانشجویان را با پرداخت بورسیه به بهترین دانشگاههای جهان اعزام نمود.

سوم :
استراتژی و برنامه های خود را بصورت کاملا شفاف و با صداقت با مردم کشورش در میان گذاشت، آنان را با نظام مالیاتی جدید که مسیر کشور را بسوی انقلاب اقتصادی هموار می کرد آشنا نمود و از همه مهمتر از مردم دست یاری طلبید. مردم نیز چون او را صادق دیدند باورش کردند و همراه و دنباله رو گردیدند بنابراین در اولین سال اقدام به کاشت یک میلیون اصله درخت روغنی نمودند که همین امر طی تنها دو سال مالزی را بعنوان بزرگترین و اولین کشور تولید کننده وصادر کننده روغن درختی به دنیا معرفی نمود.

مهاتیر تصمیم گرفت صنعت جهانگردی مالزی را طی 10 سال به درآمد 20 میلیارد دلاری در عوض درآمد 900 میلیونی سال 81 برساند این درحالیست که درآمد حال و حاضر مالزی از صنعت جهانگردی 34 میلیارد می باشد وی برای رسیدن به این هدف پادگان های نظامی ژاپنی را که از سالهای جنگ جهانی دوم در کشور مالزی باقی مانده بودند را به مناطق جهانگردی شامل انواع بازیهای تفریحی، ورزشی و فرهنگی تبدیل نمود تا مالزی مرکزی جهانی برای برگزاری مسابقات بین المللی اتومبیل رانی، اسب سواری و بازیهای آبی تبدیل گردد. او همچنین کولالامپور را مقر اصلی کنفدراسیون فوتبال آسیا قرارداد. مالزی در سال 1996 با رشدی معادل 46% نسبت به سالهای قبل از آن در زمینه صنعت برق والکترونیک خود را بعنوان یکی از صادر کنندگان لوازم برقی و الکترونیکی به دنیا معرفی نماید.
مهاتیر محمد با وضع قوانین شفاف و ضوابط مشخص درهای اقتصادی کشور را بسوی سرمایه گزاران خارجی گشود و با تاسیس شرکت عظیم پتروناس در برجهای دوقلوی کولالامپور بازار بورسی با یک میلیون دلار معامله در روز پایه ریزی نمود.

تاسیس بزرگترین دانشگاه اسلامی دنیا گامی دیگر جهت جذب نخبگان علمی داخلی و خارجی از تمام نقاط دنیا علی الخصوص کشورهای اسلامی بود وی توانست با تاسیس پایتخت اداری جدید بنام پاتوراجایا با دو میلیون نفر جمعیت در کنار پایتخت تجاری (کولالامپور( هم از نظر سیاحتی و هم تقسیم کار و با تاسیس دو فرودگاه جدید و مدرن و دهها جاده و اتوبان سریع السیر، رفت وآمد جهانگردان وسرمایه گزارانی که از کشورهای چین- هند و حاشیه خلیج فارس و باقی نقاط دنیا با آن کشور سفر میکردند را تسهیل بخشید.

بطور خلاصه باید گفت حاج مهاتیر محمد طی مدت 21 سال یعنی از سال 1981 تا 2003 موفق گردید کشوری فقیر با درآمد سرانه 100 دلار را به کشوری توسعه یافته با درآمد سرانه 1600 دلار در سال و میزان سرمایه گذاری را از 3 میلیارد به 98 میلیارد دلار و میزان صادرات رابه رقم قابل توجه 200 میلیارد دلار برساند .

مهاتیر محمد در سال 2003 با اراده شخصی تصمیم به کناره گیری از قدرت و سپردن زمام امور کشور به نیروهای جوان وتازه نفس گرفت علی رغم درخواست مردم کشورش مبنی بر ماندن بر مسند قدرت، او تصمیم خود را گرفته بود و بدون اینکه بخواهد فردی از افراد خانواده اش را به قدرت برساند و یا حکومت را موروثی کند بطور کلی از دنیای سیاست کناره گیری نمود تا جانشینان او بتوانند آرزوی طراحی شده او بنام مالزی "بیست، بیست" یا مالزی در 2020 را که در آن مالزی بعنوان چهارمین قدرت اقتصادی آسیا پس از ژاپن، چین، و کره تبدیل گردد را به واقعیت تبدیل نمایند. مهاتیر در نهضت اقتصادی خویش هیچگاه منتظر
کمک های آمریکا و کشورهای اروپائی نماند بلکه توکل او ابتدا بر قدرت لایزال الهی سپس بر اراده و پشتکار خود و از همه مهمتر عزم و اراده وحمایت مردم کشورش قرار داشت
اینچنین بود که یک موز فروش و یا بعبارتی پزشک جراح توانست با مهارت و عشق عمیق به کشور و مردمش و پشتکار عالی مالزی را از یک موش به یک ببر آسیائی تبدیل نماید