نوشته اصلی توسط
tania
به هر حال عرضه كردن زن به مرد در خلوتگاه و حریم كاملا خصوصی، اصلی قرآنی و حكمی الهی است كه نمی توان از آن چشم پوشید. از این رو گفته اند بسیاری از مشكلات و درگیری های میان زن و شوهر در طول روز ارتباط تنگاتنگی با خلوت گاه ایشان دارد. هرگاه مسایل خلوتگاه حل شود اغلب مشكلات دیگر به خودی خود حل می شود. اگر مردی درباره پوشش زن و یا غذا و نحوه بچه داری و مانند آن اشكالی می گیرد ریشه آن را می بایست در جای دیگر جست و این گونه چیزها بهانه هایی بیش نیستند.
- زن و حقوق ج * ن * س * ی او در خانواده
طبق قانون مدنی ایران، زن ایرانی در مقام همسر تقریبا فاقد اراده برای تصمیم گیری در مورد بدن و نیازهای ج * ن * س * ی خود است. او بدون چون و چرا باید تابع تمایلات ج * ن * س * ی همسر خود باشد؛ و در صورت پاسخ ندادن به تمایلات ج * ن * س * ی همسر خود، میتواند مورد تنبیه همسرخود و قانون قرارگیرد. نفقه یا خرجی زن (پرداخت هزینههای شخصی) مطابق قوانین ایران از مسئولیتهای مرد خانواده است که از تبعات اعطای ریاست خانواده به او میباشد. وقتی که مرد قادر باشد، تنها به دلیل حفظ شئونات خود، همسرش را از فعالیت اقتصادی و اجتماعی بازدارد، راهی جز این نمیماند جز آن که خود او موظف به تأمین رزق خانواده شود.
جالب اینجاست که این مسئولیت مالی مرد نیز در حقیقت، نه به عنوان وظیفهی او در مقابل همسر، بلکه به عنوان دستمزدی برای ایفای وظایف یک جانبهی زناشویی او که به طور خاص هم بستری است به زن تعلق میگیرد. چنین است که قانون مدنی، به صراحت زنی را که از به جا آوردن وظایف زناشویی (هم بستری) خود سرباز میزند (از پذیرش خواستههای ج * ن * س * ی شوهرتمکین نمیکند) «ناشزه» خوانده، و به تبع آن اعلام میکند که «نفقه» یا «خرجی» به «زن ناشزه» تعلق نمیگیرد. این امر در مادهی 1108 قانون مدنی به صراحت چنین بیان شده است: "هرگاه زن بدون مانع مشروع از ادای وظایف زوجیت امتناع کند مستحق نفقه نخواهد بود." چنین است که به راحتی میتوان درک کرد که زن ایرانی، از نظر قانونی، کمترین تسلطی بر جسم خود در زندگی زناشویی ندارد؛ و در حقیقت خرجی او در گروی هم خوابگی او با همسرش، با کیفیت و کمیتی که او تعیین میکند، میباشد
پاسخ با نقل قول
