بمباران شیمیایی سردشت بمبارانی بود که نیروی هوایی عراق از ۷ تیر۱۳۶۶ با استفاده از بمب‌های شیمیایی در چهار نقطه پر ازدحام شهر سردشت (از توابع استان آذربایجان غربی) انجام شد.

در این حمله ۱۱۰ نفر از ساکنان غیرنظامی شهر کشته و ۸۰۰۰ تن دیگر نیز در معرض گازهای سمی قرار گرفتند و مسموم شدند.



در کتاب «حقوق مخاصمات مسلحانه» نوشتهٔ «شارل روسو» آمده‌است: «جنگ به هیچ وجه رابطهٔ انسان با انسان نیست، بلکه رابطهٔ دولت با دولت است که در این رابطه افراد خصوصی به گونه‌ای اتّفاقی دشمنِ یکدیگر شده‌اند و این نه به عنوان دو انسان بلکه به عنوان شهروند، نه به عنوان اعضاء یک میهن بلکه به عنوان مدافع»


در جریان جنگ غیرنظامیان در آن دخالتی ندارند و بنابراین آثار جنگ هم نباید دامنگیر آنان شود. طبق مقرّرات وضع شده در سال ۱۸۷۴ (کنفرانس بروکسل) و سالهای ۱۸۹۹ و ۱۹۰۷ (کنفرانس لاهه) کشورهای متخاصم ملزم شده‌اند که از سرایت جنگ به افراد غیر نظامی خودداری کرده و افراد غیر نظامی را از صحنهٔ درگیری خارج نمایند. علاوه برآن از گسترش جبهه‌های جنگ به مناطق مسکونی منع شده‌اند.


بمباران شیمیایی شهر مرزی سردشت فجیع‌ترین تهاجم شیمیایی بود که آثار و مشکلات منفی بسیاری به وجود آورد. جمهوری اسلامی ایران، این تهاجم را غیر انسانی اعلام داشت و شهر سردشت را اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان پس از بمباران هسته‌ای هیروشیما نامید.

مجامع جهاني به دليل نفوذ پشتيبانان صدام حسين، قادر به انجام اقدام قابل توجهي نبودند. در فروردين سال 1365 (1986) سرانجام اعضاي شورای امنیت سازمان ملل متحد در واكنش به جنايات جنگي آشكار صدام حسين، مصوبه‌اي را در محكوميت به كارگیری سلاح شیمیایی توسط او گذراندند كه با وتوي آمریكا بي‌اثر شد.

تصاویری دلخـــــراش از بمباران شیمیایی سردشت

با کليک روي تصاوير ... تصاوير بزرگتر و واضحتر نمايان ميشود
ولي اينها را هم ببين