عامل هدف دار
اعمال را به گونه ای انتخاب می کند که به هدفی برسد.
يک هدف توصيفی از يک وضعيت مطلوب می باشد.
تنها پی گيری حالت فعلی کافی نيست. --عامل نياز به اضافه کردن اهداف برای تصميم گيری در مورد وضعيت های خوب دارد.
ممکن است قبل از تصميم گيری در مورد اينکه به هدف رسيده است، نياز به درنظر گرفتن دنباله هايی طولانی از اعمال داشته باشد – شامل در نظر گرفتن آينده، “ چه اتفاقی می افتد اگر عمل ... را انجام دهم؟”
“?...What will happen if I do
عامل سودمند
وقتی چندين انتخاب ممکن وجود دارد، چگونه تصميم می گيريم که کدام يک بهترين انتخاب است؟
يک هدف تفاوت ميان يک وضعيت مطلوب با يک وضعيت نامطلوب را به صورت خام مشخص می کند، اما اغلب به يک معيار کارآيی عمومی تر نياز داريم که “درجه مطلوب بودن” را توصيف کند.
تابع سودمندی
U: States R
که ميزان مطلوب بودن يک وضعيت را نشان می دهد.
امکان تصميم گيری ميان اهداف متناقض (سرعت و امنيت) و انتخاب ميان احتمال موفقيت و اهميت هدف را فراهم می کند ( اگر رسيدن به هدف غير قطعی باشد)
خصوصيات انواع محيط ها
دسترس پذير/ غير دسترس پذير
اگر تجهيزات ادراکی عاملی به آن امکان دسترسی به حالت کامل محيط که برای تصميم گيری لازم است را بدهند، محيط دسترس پذير می باشد.
چنين محيط هايي ساده هستند، زيرا عامل نياز به پی گيری تغييرات محيط ندارد.
قطعی/غيرقطعی
يک محيط قطعی است اگر حالت بعدی آن کاملا به وسيله حالت فعلی و عمل عامل مشخص باشد.
در يک محيط دسترس پذير و قطعی عامل نبايد در مورد عدم قطعيت نگران باشد.
اپيزوديک/غيراپيزوديک
يک محيط اپيزوديک به اين معناست که در آن اپيزودهای پشت سرهم به عمليات انجام شده در اپيزودهای قبلی بستگی ندارند.
در چنين محيط هايي عامل نياز به برنامه ريزی آينده ندارد.
ايستا/پويا
يک محيط ايستا در زمان تصميم گيری عامل در مورد عملی که بايد انجام دهد، تغيير نمی کند.
در اين محيط ها عامل در زمان تصميم گيری نبايد نگران گذشت زمان باشد و نياز به مشاهده محيط نيز ندارد.
در محيط ايستا زمان لازم برای محاسبه يک استراتژی خوب اهميتی ندارد.
اگر محيط با گذر زمان تغيير نکند، اما معيار کارآيی تغيير کند، محيط نيمه پويا می باشد.
گسسته/پيوسته
اگر در محيطی تعداد ادراک ها و اعمال مجزا محدود باشد، محيط گسسته و در غير اين صورت پيوسته می باشد.
خلاصه
•عامل چيزی است که قادر به درک محيط و انجام عمليات بر روی محيط باشدو دارای يک معماری می باشد و بوسيله برنامه عامل پياده سازی می شود.
•يک عامل ايده آل هميشه عملی را انتخاب می کند که منجر به حداکثر شدن معيار کارآيي گردد، با توجه به دنباله ادراکی که تاکنون دريافت کرده است.
•عامل خودمختار از تجربه اش به جای دانش درونی محيط که طراح در اختيار آن قراداده باشد، استفاده می کند.
•برنامه عامل ادراک را به عمل نگاشت می کند و حالت داخلی را بهنگام می سازد.
–عامل واکنشی ساده بلافاصله به ادراک پاسخ می دهد.
–عامل هدف دار برای رسيدن به اهدافش عمل می کند.
–عامل سودمند معيار کارآيی خود را حداکثر می سازد.
•بازنمايي دانش در طراحی موفقيت آميز عامل موثر می باشد.
–بعضی از محيط ها برای عامل ها مشکل تر می باشند. مشکل ترين محيط ها آن دسته از محيط هايي هستند که غير دسترس پذير، غير قطعی، غير اپيزوديک، پويا و پيوسته می باشند.
عامل های هوشمند
پاسخ با نقل قول
