حالات سيگار كشيدن
 كشيدن سيگار يك نمود خارجي از مبارزه اي داخلي است كه ارتباط زيادي با اعتياد به نيكوتين ندارد. در واقع يكي از فعاليت هاي جايگزين است كه توسط مردم در جامعه پرتنش امروزه براي تخليه ي فشار هاي روحي كه بر اثر برخوردهاي اجتماعي و كاري به وجود مي آيد، به كار مي رود.به عنوان مثال، اغلب مردم در حالي كه دراتاق انتظار دندانپزشك منتظرهستند، فشار روحي را تجربه مي كنند. درحالي كه يك فرد سيگاري با سيگار كشيدن نگراني و ناراحتي خود را پنهان مي كند، افرادغيرسيگاري با انجام آداب ديگري پبغام مي دهند كه نياز به قوت قلب دارند. اين آداب شامل آراستن خود، جويدن ناخن، ضربه زدن با دست يا پا، مرتب كردن آستين، خاراندن سر، بازي كردن با انگشتر يا كراوات مي شود. حالات سيگار كشيدن مي توانند نقش مهمي در بررسي رفتار يك شخص ايفا كنند، زيرا معمولأ بر اساس يك رفتار قابل پيش بيني و طبق آداب و رسوم اجرامي شود كه مي تواند به ما راهنمايي هاي مهمي از رفتار شخص بدهد.


افرادي كه پبپ مي كشند
 افرادي كه پيپ مي كشند، آدابي شامل تميز كردن، روشن كردن، ضربه زدن، پركردن، كوبيدن و دود كردن را با پيپ اجرا مي كنند و اين روش مفيدي براي رهايي از فشار روحي است. تحقيقات در زمينه ي بازاريابي نشان داده افرادي كه پيپ مي كشند معمولأ مدت طولاني تري درمقايسه با سيگاري ها وغيرسيگاري ها صرف تصميم گيري مي كنند و اين كه آداب كشيدن پيپ اغلب در لحظات پرتنش معامله اجرا مي شود. به نظر مي رسد افرادي كه پيپ مي كشند، دوست دارند تصميم گيري را به تأخير بيندازند و قادرند اين كار را به نحو پسنديده اي كه از نظر اجتماعي قابل قبول باشد،انجام دهند.اگرمايل به دريافت يك تصميم سريع از فردي كه پيپ مي كشد هستيد،پيپ اوراقبل ازمذاكره پنهان كنيد.


افرادي كه سيگار مي كشند
سيگار كشيدن افراد همانند پيپ يك جايگزين براي فشار داخلي است و فرصتي براي ايجاد تأخير به وجودمي آورند اماعمومأ فردي كه سيگار مي كشد، سريع تراز فردي كه پيپ مي كشد،به تصميم نهايي مي رسد.در واقع ، فردي كه پيپ مي كشد يك فرد سيگاري است كه نياز به زمان بيشتري براي به تأخير انداختن تصميم گيري دارد.آداب كشيدن سيگار شامل ضربه زدن ،تكاندن خاكستر،حركت دادن سيگاردر هوا و ساير علائم ظريف مي شود و نشان مي دهد كه شخص از فشار روحي بيشتر از معمول برخوردار است.يك نشانه خاص كه گوياي رفتار منفي يا مثبت شخص دربرابروضعيت موجود است ، مسير دود خارج شده به سمت بالا يا پايين است.شخصي كه احساس مثبت يا اطمينان ازخود دارد، در اغلب مواقع، دود را به سمت بالا خارج مي كند. در مقابل، شخصي كه افكار منفي مخفي يا ترديد آميز دارد ،اغلب اوقات دود سيگار را به سمت پايين وازگوشه لب ،يك رفتارمنفي تر يا مخقي تر را نشان مي دهد .البته ،فرض را بر اين مي گذاريم كه شخص سيگاري دود سيگار را نه براي اجتناب از توهين به ديگران به بالا مي دهد؛اگر چنين باشد اوشايد دود سيگار را در هر جهتي بدمد.
در فيلم هاي سينمايي ، رهبر يك گروه تبهكار معمولأ به عنوان فردي پرخاشگرو سرسخت نمايش داده مي شودكه وقتي سيگار مي كشد،به سرعت سر خود رابه عقب مي اندازدو با دقت كامل ،دودسيگاررا به سمت سقف مي فرستدتا برتري خود را برسايراعضاء گردو نشان دهد.در مقابل ،هامفري بوگارت اغلب به عنوان گانگستر ياجناينكاري نمايش داده مي شد كه سيگارش را وارونه در دست گرفته ودر حالي كه مشغول برنامه ريزي براي يك فعاليت تبهكارانه است،دود سيگار راازگوشه دهان خارج مي كند.به نظرمي رسد كه ارتباطي بين ميزان احساس منفي يا مثبت يك شخص و سرعت خارج كردن دود سيگار به سمت بالا سريع تر باشد، ميزان احساس برتري يا اطمينان شخص بيشتراست و هر چه سريع تربه سمت پايين خارج شود،احساس منفي بيشتر است .چنانچه شخصي كه ورق بازي مي كند مشغول سيگار كشيدن باشد و يك دست خوب داشته باشد،احتمال دارد كه سيگاررا به سمت بالا خارج كند در حالي كه يك دست بد باعث مي شود دود سيگاررابه سمت پايين بفرستد. بعضي از افراد چهره خود را ثابت نگه مي دارند تا هيچ گونه علائم ظاهري باعث نمايان كردن فكارآنان نشود. بعضي مايلند هنرپيشه باشند وازعلائم ظاهري منحرف كننده استفاده كنند تا به سايربازيكنان به طوركاذب آرامش دهند. به عنوان مثال ،اگر يك پوكرباز،چهارآس دريافت كند وبخواهد به سايربازيكنان بلوف بزند، مي تواند
كارت ها رابانفرت روي ميزبگذارد ناسزا بگويديا دست به سينه شودويك نمايش غيركلامي اجراكند كه نشان دهد او دست بدي دريافت كرده است .اما اوبه آرامي عقب مي نشيند و سيگارش را روشن مي كند ودود آن را به بالا مي فرستد.پس از خواندن اين بخش شما مي دانيد كه سايربازيكنان چنانچه دست بعدي را بازي كنند، حماقت كرده اند،زيرا احتمالأ مي بازند .مشاهده ي علائم مربوط به سيگاركشيدن درفروشندگي نشان مي دهد كه وقتي از يك سيگاري درخواست شده كه خريد بكند ، آنهايي كه تصميم شان مثبت است ، دود سيگاررابه بالا مي فرستند، درحالي كه افرادي كه قصد خريد ندارند، دود سيگار را به سمت پايين رها مي كنند. يك فروشنده ي هوشيار چنانچه متوجه شود كه دود سيگار خريدار در اواخر فروش به سمت پايين خارج شده ، مجددأخريداررا از تمامي مزاياي خريد محصول مورد نظرآگاه مي نمايد تا وقت كافي براي بررسي مجددبه او بدهد .خارج كردن دود سيگار از سوراخ هاي بيني نشانه ي يك فرد برتر و مطمئن از خود است .دوداغلب به سمت پايين مي رود،فقط به اين دليل كه سوراخهاي بيني به سمت پايين است وفرد اغلب سرخود را به عقب خم مي كند تا به حالت (نگاه كردن ازروي بيني)درآيد.اگرشخص هنگام خارج كردن دود از داخل سوراخ هاي بيني به سمت پايين باشد،نشانه ي عصبي بودن او است .


افرادي كه سيگاربرگ ميكشند
سيگارهاي برگ به علت قيمت و اندازه آن ها هميشه به عنوان قيمت و اندازه آن ها هميشه به عنوان وسيله اي براي نشان دادن برتري استفاده شده اند. افرادي مانند مديرعامل يك شركت بزرگ، رهبريك گروه و اشخاصي كه در مقامات بالا قراردارند،اغلب سيگاربرگ مي كشند . سيگاربرگ براي جشن گرفتن يك پيروزي ، تولد يك نوزاد،عروسي،قطعي كردن يك معامله ي تجاري يا برنده شدن دربخت آزمايي استفاده مي شود. تعجب آورنيست كه بيشتردود حاصل از كشيدن سيگاربرگ به سمت بالا خارج مي شود. اخيرأدرجشني شركت داشتم كه سيگاربرگ رايگان توزيع مي شد وجالب بود كه از 400 مورد ثبت شده از خارج كردن دود سيگار320 مورد به سمت بالا بود.

به گفته دزموند بس موريس، عمل قراردادن اشياء روي لب ها يا داخل دهان يك تلاش لحظه اي براي زنده كردن امنيتي است كه در كودكي در حال مكيدن سينه مادر تجربه كرده


علائم عمومي سيگاركشيدن
ضربه زدن مداوم به سيگاريا سيگاربرگ برروي جا سيگاري نشان مي دهد كه يك مبارزه دروني درحال وقوع است وشايد نيازباشد كه به فردسيگاري اطمينان خاطربدهيد. يك پديده جالب ديگردرسيگاركشيدن اين است كه اكثرسيگاري ها، سيگاررا تا يك فاصله ي خاصي ازانتهاي آن دودمي كنندچنانچه يك فردسيگاري سيگارش را روشن كند و به طورناگهاني قبل از معمول آن را خاموش كند،نشان مي دهدكه تصميم به ختم مكالمه گرفته است . مشاهده ي اين علامت به شما اجازه مي دهد تا كنترل مكالمه را به عهده بگيريد ياآن را به پايان برسانيد تا به نظربرسد كه ختم مكالمه ابتكارشما بوده است.


رفتار با عينك
تقريبأ هر وسيله ي مصنوعي كه توسط انسان مورد استفاده قرارمي گيرد،فرصت اجراي بسياري ازعلائم نمايان را به استفاده كننده ي آن مي دهدواين بخصوص در مورد افرادي كه عينك به چشم مي زنند صدق مي كند.يكي از رايج ترين علائم، قراردادن يك دسته ي عينك در دهان است. به گفته دزموند بس موريس، عمل قراردادن اشياءروي لب ها يا داخل دهان يك تلاش لحظه اي براي زنده كردن امنيتي است كه دركودكي درحال مكيدن سينه مادرتجربه كرده،بنابراين علامت عينك دردهان اساسأ يك علامت قوت قلب يا اطمينان خاطراست . افراد سيگاري به همين دليل از سيگار استفاده مي كنند، و نوزادبه همين دليل انگشت شست خود را مك مي زند.


كسب فرصت
همانند دود كردن پيپ، علامت عينك دردهان نيزمي تواند براي به تأخيرانداختن تصميم گيري مورد استفاده قرارگيرد. درطول انجام مذاكرات و معاملات، مشخص شده كه اين علامت بيشتر درپايان يك بحث استفاده مي شود يعني زماني كه از فرد درخواست تصميم گيري شده است. روش ديگري كه توسط افراد عينكي براي كسب فرصت به كار گرفته مي شود، برداشتن مداوم عينك و تميزكردن شيشه هاي آن است. وقتي كه چنين علامتي بلافاصله پس ازدرخواست تصميم گيري انجام مي شود،بهترين واكنش،سكوت است. حركاتي كه بدنبال اين علامت (كسب فرصت) اجرا مي شوند، قصد فرد را نشان مي دهند و اجازه مي دهند كه يك فرد را نشان مي دهند و اجازه مي دهندكه يك معامله كننده ي آگاه متقابلأ واكنش نشان دهد.به عنوان مثال اگر شخصي عينك خود را مجددأروي چشم ها بگذارد،اغلب به اين معني است كه مي خواهد دوباره حقايق را( ببيند) در حالي كه بستن عينك ،قصد او را براي ختم مكالمه نشان مي دهد.


نگاه كردن از بالاي عينك
بازيگران فيلم هاي سينمايي كه در طول دهه هاي 1920و1930 ساخته شد،ازعلامت (نگاه كردن ازبالاي عينك ) براي به تصوير كشيدن يك شخص انتقادگريا كسي كه قصد قضاوت دارد ، مانند مديريك مدر سه ي شبانه روزي ، استفاده مي كردند.اغلب پيش مي آيد كه شخصي عينك مخصوص خواندن به چشم داشته باشدوبراي نگاه كردن به شخص ديگر،ترجيحأ از بالاي عينك نگاه كند. دريافت كننده ي چنين نگاهي شايد احساس كند كه مورد قضاوت يا موشكافي قرار گرفته است ، در صورتي كه احتمالأ اين طورنيست. نگاه كردن از بالاي عينك مي توانديك اشتباه زيانبارباشد، زيرا شنونده به طوراجتناب ناپذيردست به سينه مي شود، پاهايش را روي هم قرارمي دهدومتقابلأ با يك رفتارمنفي عكس العمل نشان مي دهد. افراد عينكي بهتراست هنگام صحبت عينك خود را بردارندو هنگام گوش دادن مجددأ از آن استفاده كنند. اين عمل نه تنها باعث راحتي شنونده مي شود بلكه اجازه مي دهد كه فرد عينكي كنترل مكالمه را در دست داشته باشد. شنونده سريعأ ياد مي گيرد زماني كه عينك برچشم شخص نيست ،نبايد حرف فرد عينكي را قطع كند و زماني كه دوباره عينك مي زند بهتر است اقدام به صحبت كردن نمايد.


منبع : مجله روان‌شناسي و جامعه