کشفیات حیرت‌انگیز تلسکوپ فضایی هابل در سال 2010

[MIN@MAN]

آتشفشان‌های منظومه شمسی: آیو، قمر مشتری
هم‌زمان با تصویربرداری از فوران‌های آتشفشانی قمر آیو در سال 1999 / 1378، تلسکوپ فضایی هابل این تصویر زیبا را از عبور این قمر گریزپا از جلوی صورت مشتری شکار کرد. در حالی‌که به نظر می‌رسد آیو در بالای ابرهای مشتری شناور است، این قمر در حقیقت 500 هزار کیلومتر از مشتری فاصله دارد. لکه سیاه‌رنگ روی سطح مشتری سایه آیو است که با قطری برابر 3640 کیلومتر، تقریبا هم‌اندازه خود قمر است. سایه‌ای که با سرعت 17 کیلومتر بر ثانیه چهره مشتری را درمی‌نوردد. کوچک‌ترین جزئیات قابل مشاهده در این تصویر 150 کیلومتر پهنا دارد.

[MIN@MAN]

خانه سالمندان: خوشه کروی M72
جرم شماره 72 فهرست مسیه یک خوشه کروی است، مجموعه‌ای باستانی از ستارگان پیر که دارای بیشترین تراکم در مرکز این ساختار کروی هستند. اخترشناس فرانسوی، پیر مچین، این خوشه غنی را در آگوست سال 1780 میلادی / مرداد 1159 شمسی کشف کرد؛ اما این نام‌گذاری مدیون دستیار مچین، چارلز مسیه است که آن را دو ماه بعد، به عنوان هفتاد و دومین جرم در فهرست مشور اجرام دنباله‌دار مانند خود ثبت کرد. این خوشه کروی در صورت فلکی آبریز (دلو) و در فاصله حدود 50هزار سال نوری از زمین قرار دارد. کل زمان نوردهی برای برای تهیه این تصویر حدود 20 دقیقه و میدان دید آن حدود 3.4 دقیقه قوسی بوده است.

[MIN@MAN]

کهکشان نامنظم: M82، کهکشان سیگار
این تصویر از کهکشان باشکوه M82، واضح‌ترین تصویر تهیه شده از این کهکشان است. شهرت این کهکشان به دلیل شبکه ابرهای رشته‌ای و فوران‌های شعله‌مانند هیدروژن سوزان است که از نواحی مرکزی کهکشان به بیرون پرتاب می‌شود. در قلب این کهکشان ستارگان جوان با آهنگ ده برابر کهکشان راه‌شیری متولد می‌شوند. این کهکشان که با نام کهکشان سیگار نیز شناخته می‌شود، 11 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.

برای دیدن عکس در اندازه اصلی اینجا کلیک کنید . اندازه اصلی 710x499 پیکسل میباشد

[MIN@MAN]

معجون کیهانی: کهکشان ان.جی.سی 2467
یک زایشگاه ستاره‌ای رنگارنگ در این تصویر از کهکشان NGC 2467 مشاهده می‌شود. ابرهای عظیم گاز و غبار در این تصویر که با ستارگان جوان داغی به رنگ آبی روشن تزئین شده‌اند، دیگ جوشانی از یک معجون کیهانی خوش‌رنگ را تداعی می‌کند. ابرهای غبار با شکل عجیب خود، سیاه‌قلمی را در مقابل پس‌زمینه رنگارنگ گازهای روشن ایجاد کرده‌اند. مشابه سحابی آشنای جبار، کهکشان NGC 2467 ابر عظیمی از گاز -اغلب هیدروژن- است که نقش یک ماشین جوجه‌کشی را برای ستارگان جدید ایفا می‌کند. ستارگان داغ و جوان که اخیرا از این توده گاز شکل گرفته‌اند، تابش فرابنفش شدیدی را ساطع می‌کنند که علاوه بر درخشان شدن کل تصویر، باعث فرسایش تدریجی ابرهای گازی می‌شود.

[MIN@MAN]

کهکشان دونیمه: ان.جی.سی 5866
چشمان تیزبین هابل، خط مواجی از غبار را آشکار کرده که کهکشان صفحه‌ای NGC 5866 را به دو نیمه تقسیم می‌کند. این تصویر ساختار کهکشان را برجسته می‌کند: برآمدگی لطیف سرخ رنگی که هسته روشن را احاطه می‌کند، صفحه‌ای آبی‌رنگ از ستارگان که به موازات خط غبار حرکت می‌کنند و هاله خارجی شفافی که آن‌ها را در بر گرفته است.

برای دیدن عکس در اندازه اصلی اینجا کلیک کنید . اندازه اصلی 710x495 پیکسل میباشد

[MIN@MAN]

رقص مرگ: کهکشان‌های برخوردی Arp87
در این تصویر تلسکوپ فضایی هابل، رقص پیچیده‌ای میان دو کهکشان به نمایش گذاشته شده است. این جفت کهکشان که تحت عنوان Arp 87 شناخته می‌شوند، یکی از صدها کهکشان‌های شناخته شده در نزدیکی کهکشان ما هستند که در حال اندرکنش و ادغام شدن در یکدیگر هستند. دو بازیگر اصلی که Arp 87 را شکل داده‌اند شامل کهکشان NGC 3808 در سمت راست تصویر (کهکشان بزرگ‌تر)، و شریک آن NGC 3808A در سمت چپ هستند. کهکشان NGC 3808 کهکشانی مارپیچی با حلقه‌ای روشن و چندین بازوی اصلی است. ستارگان، گاز و غبار خروجی از کهکشان NGC 3808، بازویی جلدی را در اطراف کهکشان همدم به وجود آورده‌اند. کهکشان NGC 3808A کهکشانی مارپیچی است که از لبه دیده می‌شود و توسط حلقه‌ای گردان از ستارگان و ابرهای گازی میان ستاره‌ای احاطه شده است. این حلقه عمود بر صفحه کهکشان میزبان قرار گرفته و حلقه قطبی خوانده می‌شود. همانطور که در سایر کهکشان‌های ادغام شونده نیز مشاهده می‌شود، شکل دربازکن‌مانند مواد کشندی یا همان پل مواد مشترک بین دو کهکشان، نشان می‌دهد که برخی از ستارگان و گازها از کهکشان بزرگ‌تر در اثر کشش گرانشی کهکشان کوچک‌تر به دام افتاده‌اند. شکل هر دو کهکشان به دلیل اندرکنش گرانشی میانشان دچار اعوجاج شده است. Arp 87 در صورت فلکی اسد و در فاصله تقریبا 300 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد.

برای دیدن عکس در اندازه اصلی اینجا کلیک کنید . اندازه اصلی 710x396 پیکسل میباشد

[MIN@MAN]

بازمانده یک انفجار: سحابی ابرنواختری SNR 0509-67.5
این کره شکننده از گاز که عکس آن توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده، بی سر و صدا در اعماق فضا شناور است. این حباب از گازی تشکیل شده که تحت اثر تکان شدید حاصل از موج انفجار یک ابرنواختر قرار گرفته است. این حباب که SNR 0509-67.5 نامیده می‌شود، باقی‌مانده مرئی انفجار قدرتمند ستاره‌ای در ابر ماژلانی بزرگ (LMC) است. ابر ماژلانی بزرگ، کهکشانی کوچک و قمر کهکشان راه‌شیری است که در فاصله حدود 160 هزار سال نوری از زمین قرار دارد. موج‌های سطح این حباب ممکن است ناشی از تفاوت‌های اندک در چگالی گاز میان ستاره‌ای پیرامون آن باشد، یا به دلیل بیرون ریختن مواد از داخل آن ایجاد شده باشد. قطر این حباب گازی 23 سال نوری است و با سرعت 5 هزار کیلومتر در ثانیه منبسط می‌شود.

برای دیدن عکس در اندازه اصلی اینجا کلیک کنید . اندازه اصلی 710x500 پیکسل میباشد

[MIN@MAN]

خانواده پرجمعیت: خوشه کهکشانی MACSJ 1423.8+2404
همانند حشراتی که به دور چراغ‌های خیابان پرواز می‌کنند، به نظر می‌رسد که کهکشان‌های تاریک و کوچک مشغول جابه‌جا شدن در این تصویر هستند. جسم مرکزی تابناک، کهکشان بیضوی پرجرمی است که برجسته‌ترین عضو یک خوشه کهکشانی، با نام دهان پرکن MACSJ 1423.8+2404 است. این دسته بزرگ از کهکشان‌ها در فاصله‌ای حدود 5 میلیارد سال نوری در صورت فلکی نگهبان شمال یا عوا قرار دارند. کمان‌های هموار اطراف کهکشان مرکزی، تصاویری تغییر شکل یافته از کهکشان‌های دوردست‌تر هستند. گرانش کهکشان بزرگ نزدیک‌تر باعث ایجاد اثرات لنز گرانشی می‌شود، که هنگام عبور نور در مسیر رسیدن به چشم بیننده‌ای همچون ما، آن را منحرف و تقویت می‌کند.

برای دیدن عکس در اندازه اصلی اینجا کلیک کنید . اندازه اصلی 710x451 پیکسل میباشد