درباره رویا


رویا ،زبان عمومی ومشترک انسانها است .همه ما بر این باوریم که فقط به یک زبان، آشنایی کامل داریم و آن زبان مادری است.


اما متوجه نیستیم که همه ما با زبانی نیز صحبت می کنیم که همان زبان رویا است و در همه ادوار تاریخ وجود داشته است.


زبان رویای انسان اولیه،فرعون، و زبان رویای کسی که آمریکایی است‌، همه با هم یکسانند. ما هر شب با این زبان صحبت می کنیم


و هر خوابی نیز با رویا همراه است.این زبان مخصوص زمان خواب است و شاید در زمان بیداری قابل فهم نباشد.دلیل این امر آن است


که این زبان و حروف و کلمات آن باید به شکل رمزی و نمادین تعبیر و تفسیر شود و اشیا ملموس و مشهود که در رویا مشاهده


می شوند ، باید برای درک تجربه های درونی و امیال و تعارضات پنهانی شخص بکار روند.

چه چیزی باعث خیالپردازی می شود؟

خیالپردازی یا قول و قرار و گفتگو با خود

آیا کسی هست که با خود خیالپردازی نکرده باشد؟ ظاهرا کار بدی نیست. گاهی اوقات ما در تلاش برای به دست آوردن چیز مطلوب و مورد نظر خود هستیم و یا به یک پیروزی بزرگ اندیشیده و از آن لذت می‌بریم و یا به فکر انجام کاری هستیم که زیاد مورد علاقه مان است.

در واقع خیالپردازی یک نوع رویاست و موقعی صورت می‌گیرد که ما بیداریم و تنها تفاوت خیالپردازی و خواب دیدن همین است. هر دو مورد زمانی اتفاق می‌افتد که شخص در حال استراحت است و توجهی به محیط پیرامون خود ندارد.

جالبتر اینکه ، دو نوع خیالپردازی در کودکان وجود دارد : یکی خیالپردازی با دوستان و یاران خیالی خود و دیگری تصور فرزند خواندگی در یک خانواده اشرافی یا خاص.

خیالپردازی‌های روزانه بیان خواسته‌ها و نیازهای فردی افراد است.در حالیکه خواب و رویاهای شبانه ، توام با ترس و احساس است. به دیگر سخن ، خواب و رویا چیزی نیست که از "بیرون " منشا بگیرد ، بلکه مربوط به خواسته‌ها ، نیازها ، عواطف ، احساسات و آرزوهای افراد است.

خیالپردازی در واقع یک نوع آرزوست که در آن انسان به چیزهایی که نمی‌تواند در زندگی واقعی خود داشته باشد ، و یا به شیوه‌های دستیابی به چیزهای مورد علاقه‌اش می‌اندیشد.

در خواب و رویاهای شبانه ، فرد برای به دست آوردن آرزوها و رویاهای خود ، سعی می‌کند بیشتر به خواب و استراحت بپردازد.