سالسا رقصی است که از کشور کوبا سرچشمه گرفته اما محبوبیتش در جهان را به مهاجران پورتوریکویی مدیون است که بین سالهای 1*** تا 1930 به نیویورک مهاجرت کردند

در واقع آنها بودند که موسیقی و رقص سالسا رو به آمریکا معرفی کردند. و بعد از آن هم مردم سایر کشورها از طریق فیلم های آمریکایی با فرهنگ و موسیقی کوبا آشنا شدند. الان به جایی رسیده که تب سالسا به هند هم رسیده. اما موسیقی و رقص سالسا برای جوانان ایرانی هم جذابیت زیادی دارد.

مهتاب مقیم لندن، که سالهاست به کلاس های رقص سالسا می رود ، می گوید: "من خودم از طرفدارهای پر و پا قرص سالسا هستم و فکر می کنم نوع سازها و ریتم هایی که در آن استفاده می شود ، خیلی منحصر به فرد می باشد . جوانان ایرانی زیادی هم برای یادگیری و تمرین به کلوپ های سالسا می روند و اتفاقا خیلی خوب حرکات رو یاد گرفتند و قشنگ می رقصند.."

در رقص سالسا که دو نفر باید همدیگر رو محکم بغل کنن و با کش و قوس دادن به کمر برقصند .

سالسا کیف می ده، فانکیه و رابطه زیادی با روح آدم پیدا می کنه. به طور کلی هر رقص دو نفره ای خیلی جذابه چون باید با حرکات بدن با طرف مقابل حرف بزنی و رابطه برقرار کنی. آدم احساس می کنه آزادانه می تونه روی پیست رقص حرکت نماید."

یکی از شاگردان کلاس رقص ، رقص سالسا رو به چاشنی غذا تشبیه کرد و گفت: "سالسا مثل یک سس تند می مونه که غذا رو خوشمزه می کنه. واقعا موقع رقص به آدم خوش می گذره. وقتی آهنگ شروع می شه آدم دیوونه می شود و خود به خود می خواهد برقصد. آدم حتی می تواند تنهایی برقصد؛ مهم این است که برود وسط و برقصد."

ژاکلین که در ژنو رقص سالسا یاد گرفته است ، معتقد است : "اشکال در هدایت رقص پیش میاد. چونکه در سالسا این مرد است که رقص را هدایت می کند و به آن جهت می دهد. مشکل دیگر هم اختلاف فرهنگی است . رقص سالسا مستلزم اینه که دو طرف رقص همدیگر رو بغل کنند واین در غالب فرهنگها خیلی متداول نیست."