ای خداوند:
تو که همۀ فرشتگانت را درپای آدم به سجده افکندی،
اینک نمی بینی که بنی آدم را در پای دیوان به خاک سجود افکنده اند؟
آنان را از بند عبودیت بت های این قرن _ که خود تراشیده ایم _ به بندگی آزادی بخش عبادت خویش ، آزادی ببخش!
ای خداوند:
به علمای ما مسئولیت
و به عوام ما علم
و به مؤمنان ما روشنایی
و به روشنفکران ما ایمان
و به متعصبین ما فهم
و به فهمیدگان ما تعصب
و به زنان ما شعور
و به مردان ما شرف
و به پیران ما آگاهی
و به جوانان ما اصالت
و به اساتید ما عقیده
و به دانشجویان ما نیز عقیده
و به خفتگان ما بیداری
و به بیداران ما اراده
و به مبلغان ما حقیقت
و به دینداران ما دین
وبه نویسندگان ما تعهد
و به هنرمندان ما درد
و به شاعران ما شعور
و به محققان ما هدف
و به نااُمیدان ما اُمید
و به ضعیفان ما نیرو
و به محافظه کاران ما گستاخی
و به نشستگان ما قیام
و به راکدان ما تکان
و به مردگان ما حیات
و به کوران ما نگاه
و به خاموشان ما فریاد
و به مسلمانان ما قرآن
و به شیعیان ما علی
و به فرقه های ما وحدت
و به حسودان ما شفا
و به خودبینان ما انصاف
و به فحاشان ما ادب
و به مجاهدان ما صبر
و به مردم ما خودآگاهی
و به همۀ ملت ما ، همّت تصمیم و استعداد فداکاری و شایستگیِ نجات و عزت ببخش.
ای خدای کعبه:
این مردمی را که همۀ عمر ، هر صبح و شام ، در جهان ، رو به خانۀ تو دارند ، رو به خانه ی تو می زیند و رو به خانۀ تو می میرند ، این مردمی را که بر گرد خانۀ ابراهیم تو طواف می کنند ، قربانی جهل ، شرک و در بند جور نمرود مپسند.
(معلم شهید،دکتر علی شریعتی)