همه چيز در مورد چاپ افست (چاپ با فيلم و زينك)

[Borna66]

با سلام خدمت دوستان و اساتيد گرافيك كار .

از دوستان مجرب تقاضا دارم تو اين تاپيك تجارب و اطلاعاتشون رو از چاپ افست ، اعم از توضيحات راجع به دستگاه و روش چاپ و ... همچنين اسناد قابل چاپ با اين روش (چه فايلي باشه بهتره) واسه بقيه به اشتراك بذارن .

[Borna66]

چاپ افست همواره روشي براي دستيابي به بهترين كيفيت و بالاترين تيراژ است. وجود تمام امكانات لازم براي توليد يك سفارش چاپ افست در چاپ و طرح باعث مي شود تا كنترل كيفي به شكل مناسب و قابل قبول در تمامي مراحل امكان پذير باشد.

دقت در آماده سازي فايل، گرفتن خروجي فيلم و تهيه زينك تاثير مستقيم و به سزايي در نتيجه كار خواهد داشت و بهره بردن از امكانات خوب عمليات تكميلي موجود در خانه چاپ و طرح باعث تسريع در تحويل سفارش به مشتريان خواهد بود.
به زودی توضیخ کاملی در مورد مراحل چاپ و نحوه چاپ ارائه می کنم

[Borna66]

ابتدا تاریچه نشر و صنعت چاپ در ایران را بررسی می کنیم
صنعت نشر کتاب در ایران (که با صنعت نشر روزنامه تفاوت دارد)، بدون آنکه بخواهیم وارد جزئیات امر شویم، به‌طورکلی قدمتی صد ساله دارد و مرکزیت آن هم در پایتخت محسوس است. این امر تقریباً در تمام کشورهای دیگر نیز مصداق دارد و پایتخت کشورها مرکز تمرکز ناشران است. (تنها تفاوت در امریکاست که شهر نیویورک مرکز کلیه ناشران مهم این کشور است).
نسل اول ناشران ایران، گرچه به‌طور عمده در نواحی بازار و تیمچه حاجب‌الدوله و بازار بین‌الحرمین و خیابان ناصرخسرو کار خود را شروع کردند، اما به علت گسترش شهرتهران کتابفروشی‌های خود را به خیابان شاه‌آباد و خیابان نادری < خیابان جمهوری اسلامی > و بعدها به مقابل دانشگاه نیز توسعه دادند.
یکی از نام‌های مشهور نسل اول ناشران ایران، «علمی»‌ها هستند: میرزا علی‌اکبرخان خوانساری، جد «علمی»‌ها، در خوانسار به پیشه کتابفروشی اشتغال داشت. او به تهران می‌آید و در تیمچه حاجب‌الدوله کتابفروشی دایر می‌کند. پسر او، میرزا محمد اسماعیل، ابتدا با پدر، سپس به‌طور مستقل در خیابان ناصریه (ناصرخسرو بعدی) دکانی باز می‌کند و به فکر چاپ و نشر می‌افتد.
در این زمان به او خبر می‌دهند که روس‌ها در مشهد، قصد فروش چاپخانه‌ای را دارند. میرزا محمد اسماعیل (که حالا حاجی هم شده است) به مشهد می‌رود و یک دستگاه ماشین چاپ سنگی با لوازم آن را خریداری می‌کند و با خود به تهران می‌آورد و شروع می‌کند به کار چاپ کتاب. حاجی محمد اسماعیل پنج پسر داشته است: حاجی محمدعلی، حاج محمدحسن، محمدجعفر، عبدالرحیم و علی‌اکبر که همگی با نام خانوادگی «علمی» شناخته می‌شوند. انتشارات علمی، نام یکی از پرکارترین و مشهورترین ناشران نسل اول صنعت نشر کتاب در ایران است. (چاپخانه متعلق به حاج محمدعلی در باغچه علیجان کوچه خدابنده‌لو قرار داشت که تقریباً تمام کارهای چاپی آنها را انجام می‌داد). اینان نخست در بازار و خیابان ناصرخسرو و بعدها در خیابان شاه‌آباد و سپس مقابل دانشگاه به تأسیس کتابفروشی پرداختند و زیر نام‌های علمی و «انتشارات جاویدان» به کار خود ادامه دادند.
شادروان نصرالله صبوحی که من ایشان را چند بار در زمان حیاتش دیدم بنیانگذار «کتابفروشی مرکزی» بود و انتشارات خود را زیر همین نام منتشر می‌کرد و کتابفروشی او هم در خیابان ناصرخسرو قرار داشت. (ایشان، پس از تأسیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران، یکی از رؤسای اولیه این اتحادیه بود).
شادروان محمد رمضانی، انتشارات کلاله شرق را داشت. (کتابفروشی «کلاله خاور» نخست در ابتدای لاله‌زار قرار داشت و بعد به خیابان شاه‌آباد نزدیک کوچه سیدهشام و بعدها به خیابان اکباتان منتقل شد). او هم از پیشگامان نسل اول ناشران ایران بود.
هم ایشان «نخستین نشریه ادواری خاص و مستقل در زمینه کتاب» را به نام فصلنامه کتاب (در 64 صفحه) در فروردین 1311 (یعنی 72 سال پیش) منتشر کرد. (از این فصلنامه فقط چهار شماره منتشر و انتشار آن متوقف شد).
ایشان بعدها جزوه‌های هفتگی «افسانه» را منتشر کرد (در 8 تا 16 صفحه) که در آنها ادبیات جهان و برخی از آثار فارسی معرفی می‌شد. جزوه‌های «افسانه» بخش مهمی از فعالیت‌های فرهنگی ایران بین سال‌های 1300 تا 1310 را نشان می‌دهد.
شادروان ابراهیم رمضانی (انتشارات ابن‌سینا)، شادروان حسن معرفت (کانون معرفت)، شادروان عبدالغفار طهوری (کتابخانه طهوری)، زوار (کتابفروشی زوار)، عبدالرحیم جعفری (انتشارات امیرکبیر)، جواد اقبال (انتشارات اقبال)، محمدی (کتابفروشی محمدی)، برادران مشفق (بنگاه مطبوعاتی صفی‌علیشاه)، محمود کاشی‌چی (انتشارات گوتنبرگ)، یهودا بروخیم و اسحق بروخیم (انتشارات بروخیم) و چند نام دیگر که اکنون در خاطر من نیست، نسل اول ناشران ایران را به وجود آوردند که هنوز هم برخی از بنگاه‌های انتشاراتی آنها در صحنه‌های صنعت نشر کتاب ایران به فعالیت‌های خود ادامه می‌دهند. (البته خواننده این سطور توجه دارد که من فقط به صنعت نشر کتاب در بخش خصوصی می‌پردازم و سازمان‌های دولتی و نیمه دولتی از بحث من خارج است. گرچه، از نظر زمانی، انتشارات دانشگاه تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب و مؤسسه انتشارات فرانکلین در دایره همین نسل اول می‌گنجند).
نسل اول ناشران ایران را می‌توان نسل خانوادگی و موروثی تلقی کرد که کار نشر کتاب به‌طور سنتی از پدر به پسر یا برادر منتقل می‌گشته است. این نسل از ناشران، با آنکه از عاشقان کتاب بوده‌اند و فی‌الواقع به این کار عشق می ورزیده‌اند، اما صاحبان و بنیانگذاران این نسل به گروه «فرهیختگان» تعلق نداشتند. (فی‌المثل، علی‌اکبر علمی که صاحب «بنگاه علی‌اکبر علمی» بود، خواندن و نوشتن نمی‌دانست). اینان هیچکدام با زبان‌های خارجی آشنایی نداشتند و آثاری را که منتشر می‌کردند، از طریق مترجمان دریافت می‌کردند که لزوماً از بهترین ترجمه‌ها نبود. (یکی از همین ناشران نسل اول، فی‌المثل، داستانی از یک نویسنده ایرانی دریافت می‌کند، اما آن را برای چاپ مناسب تشخیص نمی‌دهد. این ناشر به نویسنده می‌گوید بهتر است که او یکی از آثار اشتیفن تسوایک را که آن روزها هواخواه بسیار داشته است، ترجمه کند. در این صورت، او حتماً آن را چاپ خواهد کرد. نویسنده پس از چند ماه، همان داستان فارسی خود را، با تغییر نام‌های فارسی به آلمانی، به ناشر تحویل می‌دهد و این نوشته به نام «عشق‌های اشتیفن تسوایک به قلم خودش» چاپ می‌شود. به این ترتیب، از این نویسنده اتریشی،در ایران، یک کتاب افزون بر کتاب‌هایی که او در سرزمین مادری خود چاپ کرده، منتشر شده است.*
این کتاب نوظهور، «عشق اشتیفن تسوایک» به قلم خودش، ترجمه حسین مسعودی خراسانی است که کانون معرفت آن را در سه مجموعه صد کتاب بزرگ از صد نویسنده بزرگ جهان منتشر کرد. این جزئیات را مدیون نادر نادرپور هستم که حالا آن را به پانویس بالا اضافه می‌کنم[.
نسل اول ناشران ایران، تا پیش از 1300، تنها 10 مؤسسه انتشاراتی و در میان سال‌های 1301 تا 1310، جمعاً 16 مؤسسه انتشاراتی را در ایران بنیاد کرده‌اند.
در دهه 30 و 40 و 50، رفته رفته نسل دوم ناشران ایران، پا به عرصه صنعت نشر کتاب می‌گذارد. این نسل، نسلی است که صفت «فرهیختگی» در مورد اکثر آنان مصداق دارد. اینان با زبان‌های بیگانه آشنا هستند، برخی از آنها نویسنده و مترجم و منتقد ادبی هستند و بر روی هم برآنند تا خون تازه‌ای را وارد صنعت نشر کتاب کنند.
در نسل دوم ناشران ایران، کار نشر از پدر به پسر نمی‌رسد و رویکرد اینان به امر نشر کتاب، موروثی نیست. نام‌هایی چون انتشارات نیل، زمان، آگاه، مروارید، خوارزمی، روزن، سپهر، توس، دنیا، بامداد، دهخدا و دیگران را کسانی بنیاد گذاشتند که این شغل به صورت موروثی در خانواده آنان رواج نداشت.
فرهیختگی و آگاهی درباره ادبیات نوین، انگیزه آنان در تأسیس چنین مؤسساتی بود که برخی از آنها حتی به صورت شرکت سهامی و با سهام سهامداران، پا به عرصه وجود گذاشتند. (مثل مؤسسه انتشارات خوارزمی یا شرکت انتشار).
هرچه نسل اول به ادبیات کلاسیک فارسی و متون مذهبی گرایش داشت، نسل دوم نماینده ادبیات مدرن فارسی و ادبیات مدرن جهان بود. با دو استثنا یعنی بنگاه ترجمه و نشر کتاب و مؤسسه انتشارات فرانکلین که سهم عمده‌ای در نشر ادبیات مدرن جهانی در ایران داشته‌اند بیشترین سهم چاپ آثار نوین فارسی و غیر فارسی مدیون نسل دوم ناشران کتاب در ایران است.
کلیه آثار سارتر و کامو و به‌طورکلی قلمرو ادبیات متعهد و آثار وجودنگرانه (اگزیستانسیالیستی) و نمایشنامه‌های مدرن و آثار همینگوی و فالکنر و اشتاین‌بک و موج ادبیات نو اروپا و امریکا، توسط این ناشران در دهه‌های 30 و 40 و 50 به دست خوانندگان مشتاق خود رسیده است.
سهم این ناشران در پیشبرد چامه نو در میان خوانندگان فارسی زبان چه در ایران و چه در کشورهای فارسی زبان دیگر، پاک روشن است. (در نیمه دهه پنجاه، شمار ناشران نسل اول و نسل دوم در سال 1355 به رقم 127 ناشر در تهران و 56 ناشر در شهرستان‌ها می‌رسد).
با انقلاب 1357 نسل سوم ناشران پا به عرصه وجود می‌گذارد. این نسل از ناشران، جوانانی هستند که با پدیده کتاب‌های «جلد سفید» به بازار کتاب می‌پیوندند. اینها که اکثرشان کارکنان شاغل در کتابفروشی‌های نسل اول و نسل دوم بوده‌اند و در عمل از عطش جوانان به خواندن کتاب‌های سانسور شده و ممنوع، اطلاع دارند، با چاپ کتاب‌های ممنوع با جلد سفید (هم به دلیل پنهان‌کاری از تعقیب حکومت و هم به دلیل فرار از پرداخت حق‌التألیف به صاحبان اثر) وارد عرصه نشر کتاب می‌شوند.
بخش عمده فعالیت‌های انتشاراتی در ماه‌های اول انقلاب،در تیول این جوانان است. یکی از آنان، با یک حرکت انقلابی، حتی یکی از کتابفروشی‌های امیرکبیر را که خود در آن فروشنده بود قبضه کرد و نام آن را به نام «انتشارات خلق» تغییر داد و فروشگاه را از آن خود ساخت. (بعدها که مؤسسه انتشارات امیرکبیر به دست بنیاد مستضعفان مصادره می‌شود، این فروشگاه هم از دست این جوان خارج می‌گردد).
با استعفای دولت موقت و سخت‌گیری وزارت ارشاد پدیده کتاب‌های «جلد سفید» فروکش می‌کند، اما تعداد بی‌شماری از همین جوانان، همراه با جوانان دیگری که جاذبه کار نشر، دامانشان را رها نمی‌کرده است، به صورت نسل سوم و با داشتن جواز نشر از طرف وزارت ارشاد، پا به میدان می‌گذارند. نام‌هایی چون: انتشارات روشنگران، دماوند، فرزان، فرهنگ معاصر، رسا، هیرمند، کتاب‌سرا، نشر آزمون، نشر مرکز، طلایه، پرواز، نشر گفتار، نشر خرم، نشر چشمه، نیلوفر، جامی، کاوش، صابرین، طرح نو، البرز، فکر روز، حدیث، احیای کتاب و... و صدها نام دیگری که همگی پس از انقلاب پا به عرصه وجود گذاشته‌اند. (تعداد ناشران براساس آمار رسمی هم‌اکنون از مرز 2500 گذشته که بیشترین آنها متعلق به نسل سوم هستند).
اگر نسل اول به دلیل موروثی بودن شغل و نسل دوم به دلیل فرهیختگی ناشران آن نسل از یک نوع همرنگی برخوردارند، نسل سوم اما از این یکرنگی برخوردار نیست. گروهی صرفاً به دلیل اقتصادی و گروهی به دلیل آرمان‌خواهی به این صنعت روی آورده‌اند.
آنچه تا اینجا یادآوری کردم مربوط به ایران است.
اما نسل سوم ناشران فارسی زبان، ادامه خود را به خارج از کشور نیز کشانده است. همان شرایط و انگیزه‌هایی که با تغییر اوضاع و احوال اجتماعی ایران، گروهی را به صحنه نشر کتاب کشانید، گروه دیگری را با یک جابجایی جغرافیایی در خارج از کشور وارد این قلمرو کرد. ناشران ایرانی خارج از کشور ادامه همان نسل سوم است. تقریباً همان عوامل و انگیزه‌هایی که باعث پدیدار شدن نسل سوم در داخل ایران شد، همان انگیزه‌ها در خارج از کشور نیز صنعت نشر فارسی را به وجود آورده است که عمدتاً در دو عامل اصلی خلاصه می‌شود: آرمان‌خواهی (به معنی پیشبرد اهداف سیاسی، ملی، مذهبی و فرهنگی) و عامل اقتصادی (به معنی قلمرو تازه‌ای که می‌تواند برای یک مهاجر، ممر معاشی را فراهم آورد).
نام‌هایی چون نشر باران، نشر آرش، شرکت کتاب، نشر کتاب، کتاب‌سرا، نشر زمانه، نشر پازند، چشم‌انداز، نشر هنر، نشر افرا، کتابفروشی ایران، کتاب جهان، نشر افسانه، نشر نیما، انتشارات پارس، کلبه کتاب، مرکز فرهنگی و کتاب نارنجستان، فرهنگ فردا، نشر ری‌را و ده‌ها نام دیگر به همان نسل سومی تعلق دارد که ساقه اصلی آن در روزهای بعد از انقلاب در ایران پا گرفت و شاخه‌ای از آن اکنون از هوای مهاجرت استنشاق می‌کند.
تعدادی از ناشران نسل اول، زندگی را وداع گفته‌اند، برخی از آنان هنوز در میان ما هستند، برخی از ناشران نسل دوم، روی در نقاب خاک کشیده‌اند و برخی کار نشر را رها کرده‌اند و از میان نسل سوم نیز تعداد بی‌شماری صحنه را ترک کرده‌اند. اما جالب آنکه این سه نسل، هم‌اکنون در کنار هم و به موازات هم، در صحنه صنعت نشر کتاب حضور دارند و به تلاش فرهنگی خود ادامه می‌دهند؛ گیرم که تعداد نسل اول کمتر، تعداد نسل دوم بیشتر و تعداد نسل سوم بیشترین این نام‌ها را تشکیل می‌دهند.
انواع چاپ
چاپ انواع مختلفی دارد که متناسب با آنچه که قرار است و آنچه که بر آن قرار است چاپ شود انتخاب می گردد. مهم ترین این روش های عبارتند از:
چاپ افست: عمدتا برای انتشارات، تبلیغات
چاپ فلکسو: عمدتا برای بسته بندی
چاپ هلیو گراور: عمدتا برای بسته بندی
چاپ سیلک اسکرین: عمدتا برای تبلیغات
چاپ دیجیتال: برای همه مصارف انتشاراتی، تبلیغاتی و اداری

[Borna66]

چاپ افست

[Borna66]

آیا می دانید چاپ افست DIچيست؟

چاپ DI، همان چاپ افست است؛ پليت های كار چاپی (زينک ها)، مستقيماً در داخل خود دستگاه چاپ، ظاهر می شوند و سپس چاپ 4 رنگ، به طور خودكار شروع می گردد. به عبارت ديگر، 4 عدد platesetter (دستگاه ساخت مستقيم پليت از كامپيوتر) در داخل دستگاه چاپ افست نصب شده است كه مستقيماً و به طور همزمان، اطلاعات تفكيک رنگ را از داخل كامپبوتر دريافت می كنند.

كيفيت بالای چاپ افست...

به دليل عدم حضور آب در ماشين و استفاده از مركب مرغوب افست بدون آب(waterless)، رنگ‌های چاپ شده دارای جلا و شفافيت بيشتری هستند. با استفاده از كنترل‌های كامپيوتری مركب، رنگ‌های مورد نظر به سرعت حاصل شده و هيچ نيازی به كنترل روی هم خوردن آن‌ها وجود ندارد. با روی هم خوردن صد درصد رنگ‌ها، از همان اولين چاپ، بالاترين وضوح چاپ حاصل می‌شود.

[Borna66]

چاپ دیجیتال تونری
چاپ رادنگار از سال 1379 برای اولين بار در ايران چاپ ديجيتال تونری روی کاغذهای شیت را با بهره‌گيری از دو دستگاه چاپ ديجيتال زيراكس آغاز نمود. در حال حاضر سفارش‌های چاپی در تيراژهای پايين (تا حداكثر 300 نسخه) با استفاده از دستگاه چاپ ديجيتال Xerox DocuColor 6060 چاپ شده و در كمترين زمان تحويل می‌شوند. كليه مراحل چاپ شامل بررسی‌های فنی فايل گرافيكی (Preflighting)، چاپ و پس از چاپ در كمترين زمان انجام می‌شوند.

[Borna66]

مراحل چاپ افست

• طراحی و اماده کردن طرح
• کامپيوتر :

با ورود کامپيوتر به دنيای گرافيک و چاپ ٬ مراحل متعددی از پروسه چاپ ٬ بطريقه کامپيوتری صورت ميگيرد.
در مرحله طراحی ٬ اسکن ٬ رتوش و اصلاح اوريژينالها ٬ نمونه گيری ٬ خروجی فيلم يا زينک و بالاخره جديدا در خود دستگاههای چاپ برای تنظيم رنگها و کنترل فرآيند چاپ.
امروزه شما در هربخش از صنعت چاپ که مايل به فعاليت باشيد ٬ دانش و مهارت کار باکامپيوتر و نرم افزارهای مربوطه ٬ جزئی لاينفک از تخصص شما خواهد بود و کسانی که به اين ابزار مهم آشنايی نداشته باشند مانند افرادی بيسواد در ميدان عمل خواهند بود.
برای يادگيری اين مورد نيز ميتوانيد در دوره های تخصصی گرافيک کامپيوتری که در سطوح مختلف و در مراکز خصوصی و دولتی ارائه ميشوند به تحصيل بپردازيد.

• زينك
• 50 سال گذشته پيشرفت‌هاي مهمي در ساخت زينك‌هاي افست صورت گرفته است، به‌طور يكه ماشين‌چي براي كار كردن با زينك به تخصص خاصي نياز ندارد. امروزه، انتظار مي‌‌رود كه زينك از زمان انتقال به چاپخانه حاضر و آماده بستن به ماشين باشد و البته اين چنين نيز هست. با پيشرفت‌هاي فني، ‌اشكالات زينك (مانند خوردگي تصوير، مركب‌گيري در قسمت‌هاي بدون چاپ و غيره) تا ميزان زيادي از بين‌ رفته است.

زينك‌هاي چاپ افست با لايه حساس به نور پوشش داده شده‌اند، لايه حساس قسمت‌هاي بدون تصوير زينك در موقع نوردهي، دستگاه قيدكپي طوري تغيير مي‌‌كند كه در موقع ظهور شسته و پاك مي‌‌شود.


بسياري از زينك‌ها از جنس آلومينيوم ساخته مي‌‌شوند. البته بعضي از زينك‌ها كه براي كارهاي چاپي با تيراژ زياد به‌كار مي‌‌روند، از تركيب چند فلز ساخته مي‌‌شوند. (مثل زينك‌هاي مسي مصرفي در چاپ‌هاي پرتيراژ).


لايه حساس زينك‌هاي نگاتيو بايد به صورتي باشد كه در برابر نور سخت شده و يا پوشش آن غيرقابل حل شدن باشد. پس از نوردهي زينك زير فيلم نگاتيو داروهاي ظهور يا زينك‌شويي، پوشش قسمت‌هاي نورديده را پاك مي‌‌كنند و اين قسمت‌ها به عنوان سطح بدون تصوير چاپي در خواهند آمد.


زينك‌هاي پوزتيو داراي پوشش قابل حل در برابر نور هستند، در موقع ظهور، قسمت‌هاي نور نخورده به عنوان قسمت‌هاي چاپ‌شونده ظاهر خواهند شد.


نوردهي بيش از اندازه در ظهور زينك‌هاي نگاتيو، باعث درشت شدن (نخودي شدن) ترام مي‌‌شود،‌ در حالي كه همين شرايط در كار با زينك پوزتيو موجب ريز شدن و سوزني شدن ترام (كور كردن ترام) مي‌‌شود.


در ايران زينك پوزتيو بيشتر مصرف مي‌‌شود. استفاده از زينك‌هاي نگاتيو آسان‌تر بوده و صرفه‌جويي در فيلم را نيز به همراه دارد. در اين نوع زينك نيازي به تميز كردن لبه‌هاي فيلم نيست.


امكان كنترل روي هم خوردن با زينك پوزتيو آسان‌تر است و انعطاف‌پذيري بيشتري را در كنترل محدوده درصد كم‌ترام و ترام‌هاي سوزني فراهم مي‌‌سازد. در اكثر كشورهاي اروپايي و آسيايي از زينك‌هاي پوزتيو استفاده مي‌‌شود.


زينك‌هاي حساس مي‌‌توانند از نوع <افزايشي> يا <كاهشي> باشند. زينك‌هاي افزايشي داراي مواد تقويت‌كننده تصوير هستند كه در مرحله ليتوگرافي به آن اضافه مي‌‌شود، اين مواد به همراه پوشش غيرحساس به نور در مرحله ليتوگرافي از قسمت‌هاي بدون چاپ زينك پاك مي‌‌شود. تكنولوژي جديد حق انتخاب وسيعي را براي چاپخانه‌داران فراهم ساخته است. البته ضرورت دارد كه چاپخانه‌داران فقط از داروهاي ظهور و روش‌هاي توصيه‌شده توسط توليدكننده زينك استفاده كنند.


ظ‌ دوام زينك‌هاي پوزتيو و يا نگاتيو را مي‌‌توان با انجام عمليات بعد از ليتوگرافي افزايش داد. زينك‌هاي پوزتيو بعد از سوزانده شدن (در حرارت بيش از 249 درجه سانتي‌گراد) براي چاپ با تيراژ بيش از يك ميليون گردش مناسب هستند. بعضي از زينك‌هاي نگاتيو را هم مي‌‌توان سوزاند. بعضي از زينك‌هاي نگاتيو را مي‌‌توان بعد از ظهور، دوباره نور داد تا عمر آن به چهار برابر افزايش يابد.


ظ‌ بعضي از زينك‌هاي مخصوص را قبل از ظهور، حرارت مي‌‌دهند و به اين وسيله تيراژ چاپ آن افزايش مي‌‌يابد.





زينك‌هاي متفاوتي در بازار وجود دارد و چاپخانه‌داران حق انتخاب وسيعي دارند، انتخاب صحيح از اهميت خاصي برخوردار است، به‌طور معمول كيفيت كار چاپي و تيراژ، تعيين‌كننده نوع زينك مصرفي هستند، به عنوان مثال، انتخاب يك زينك گران كه براي چاپ با تيراژ يك ميليون مناسب باشد براي چاپخانه‌اي كه كار كم‌تيراژ چاپ مي‌‌كند، اقتصادي نيست. تيراژ زينك‌ها به‌طور تقريبي به شرح ذيل است:


نوع زينك مصرفي حداكثر تيراژ چاپ‌


زينك‌كاغذي، پلاستيكي و يا تركيبي از هر دو 10000 - 100
زينك حساس به نور از نوع دستي 75000 - 500
زينك حساس (نگاتيو) ديازو 75000 - 10000
زينك حساس فتوپليمر (نگاتيو) 1000000- 10000
زينك حساس ديازو يا فتوپليمر (پوزتيو) 1000000- 10000
زينك مسي (چند فلزي) يك ميليون و بيشتر