چگونه زیردریایی در زیر آب می ماند؟
اساس علمی کار زیردریایی بسیار ساده است.
این که می بینید زیردریایی به اعماق آب فرو می رود یا از ته دریا بالا می آید، بر یک مبنای بسیار ساده درست شده است.
بیشتر زیردریایی های امروزی دارای دو بدنه می باشند:
ـ بدنه ی داخلی
- بدنه‌ ی خارجی
آن گاه، در میان این دو بدنه مخزن هایی به صورت « صدف » جای دارند که در آن ها آب یا هوا، برای سنگین یا سبک کردن وزن زیردریایی، پر می شود.
وقتی که زیردریایی، می خواهد در آب فرو رود؛ شیرهای بزرگ آن را باز می کنند، شیرهایی که به نام « کینگـستن » معروفند و در زیر مخزن ها قرار گرفته اند. بدین وسیله، آب وارد مخزن ها شده. در ضمن، هوای موجود در آن ها را از راه هواکش ها تخلیه می کند. این هوا کـش ها در بالای مخـزن ها قرارگرفته اند.
هنگامی که آب بدین گونه وارد مخزن ها شود،‌ زیردریایی هم سنگین می شود و به اعماق آب فرو می رود. سپس وقتی که بخواهد از ته دریا بالا بیاید نخست هواکش ها را می بندند و با دستگاهی هوا را چنان با فشار وارد مخزن ها می کنند که آب درون آن ها از شیرهای « کینگـستن » دوباره بیـرون رانـده می شود. در این هنگام زیر دریایی سبک می شود و می تواند که به راحتی سر از زیر آب بیرون بیاورد. برای فرو بردن زیر دریایی به زیر آب یا برعکس، از چند سکان که افقی بر بدنه اش چسبیده اند، استفاده می شود.
اما هنگام حرکت به پیش مانند یک کشتی معمولی فقط با یک سکان هدایت می شود. در زیردریایی، اتاقک های متعددی به وسیله ی کشیدن تیغه هایی عمود بر هم، درست کرده اند. برای ورود و یا خروج از آن ها انسان، باید از میان درهای کیپ و زود جفت شونده ای، بگذرد. این درها بسـیار سریع بسته می شوند و طوری ساخته شده اند که هرگز آب نمی تواند از آن ها به داخل نفوذ کند.
افزون بر این ها، زیردریایی به چند دریچه‌ ی نجات و ریه های اطمینان مجهز است تا به هنگام بروز خطر، بتوان از آن ها استفاده کرد.
آیا زیردریایی چشم هم دارد؟
آری، زیرا اگر نداشت پس ناخدا چگونه می توانست ازحوادث بیرون آب آگاه شود. چشم زیردریایی پریسکوپ نام دارد. آن دارای لوله ای دراز می باشد که در بدنه‌ زیردریایی جای داده شـده و به هنگام لزوم، طوری آن را در آب رها می کنند که سرش از سطح آب بیرون می آید.
سر « پریسکوپ » به چندین منشور مجهز است که به کمک آن ها شخصی که پایین لوله نشسته، خواهد توانست اشیایی را که بر سطح آب است، تماشا کند. با چرخاندن لوله « پریسکوپ » می توان افق دریا را زیر نظر گرفت.
زیر دریایی یک دستگاه گیرنده ی صدا هم دارد که صدای کشتی ها را از مسافت دور گرفته، در ضمن مکانشان را هم تعیین می کند. علاوه بر این، به رادار نیز مجهز می باشد تا در کشف اجسام شناور بر سطح آب به کار آید.
در 1951 فرمان ساختن نخستین زیردریایی اتمی جهان صادر گردید و سپس آن را در 21 ژوئیه 1955 به آب انداختند.
زیردریایی اتمی بیشتر از هر زیردریایی دیگری می تواند به اعماق آب فرو رود. این زیردریایی در عمق 250 متر، تا 40 هزار کیلومتر مسافت را می پیماید، بی آن که در این اثنا نیازی به لنـگر انـداختن داشته باشد.