آتلانتیس راز ابدی 2











زمین مکان های اسرار آمیز و بناهای فراوانی دارد که بشر را به اندیشیدن درباره ی اصل و منشاء انگیزه برپایی آن ها وامی دارد. از جمله این مکان ها آتلانتیس و قسمت های داخلی زمین است که هنوز غیز قابل دسترس هستند. عده ای از این مکان ها در مخیله صاحبانشان قرار دارد. عده ای دیگر اگرچه وجود خارجی دارند ولی هنوز اسرارشان کشف نشده است. هرم بزرگ خئوپس در جیزه و بناهای تاریخی فراعنه مصر، ستون های عظیم و خرسنگ های استون هنج« به زودی به تفضیل درباره ی استون هنج در وبلاگ صحبت خواهد شد.» در بریتانیا که سازندگان ناشناس آن نه تنها برای ثبت حرکت خورشید از آن استفاده می کردند بلکه کاربرد های ناشناخته ی دیگری هم داشته اند. در صحرای پرو خط های طویلی وجود دارد که شکل هایی از حیوانات و شبه انسان ها« به زودی به تفضیل درباره ی خطوط نازکا همراه با تصاویر در وبلاگ صحبت خواهد شد.» در ابعاد بسیار بزرگ بر روی زمین نشان می دهد که تنها از ارتفاع بسیار بالا قابل تشخیص هستند. معنی این اشکال چیست؟ هدف از کشیدن آن ها چه بوده؟ اینگونه علامات، بناهای تاریخی و مکان ها درحدی هستند که از حد تخیلات محض به مسائل ملموس مادی و از رمز و راز به علم می رسند و می بایست توضیحی برای آن ها پیدا شود. از نظر عده کثیری پرجاذبه ترین این اسرار همان جزیره ی گمشده ی آتلانتیس است. موضوعی که شاید در حدود دو هزار کتاب ، مقاله و شعر درباره ی آن نوشته شده.











شاید آتلانتیس در کوه های آفریقای شمالی یا در صحرای آفریقا و یا در جزایر مالت در دریای مدیترانه یا در شهر های کارتاژ در خلیج تونس یا در جنوب غربی اسپانیا باشد. جستجو برای آتلانتیس به کشف تمدن هایی مانند تمدن های هلنی-یونانی، مایا ها و اینکاها در دنیای جدید و حتی مصر باستان منجر شده است. حتی دو قاره ی گمشده مو و لموریا را هم می توان به نوعی به آتلانتیس نسبت داد.
نخستین کسی که به مسئله آتلانتیس پرداخت، فیلسوف بزرگ، افلاطون بود که در بین سال های 428_348 قبل از میلاد مسیح می زیست. او شاگرد سقراط حکیم بود و مکتب خود را در مدرسه ی آتن برپا کرد. فلسفه ی خود را در کتابی به صورت گفتگویی دو نفره که سقراط شخصیت اول آن است نوشته است. در جمهوری سقراط و طرف های صحبتش نظریه و فلسفه دولت آرمانی و استبداد ملایم شاهان را مطرح می کنند.
اولین نوشته های افلاطون درباره ی آتلانتیس در سن هفتاد سالگی نوشته شد. از مهمترین شخصیت های کتاب افلاطون تیمائوس ستاره شناس است. قسمت اعظم گفتگو به نام خود اوست و به نحوی ارائه شده که درباره ی علوم طبیعی صحبت می کند، کریتیاس تاریخ نویس از فلسفه ی اداره ی حکومتی محلی سخن گفته که عینا در جمهوری آمده. بنا بر نوشته افلاطون این داستان به کریتیاس و بعد از او به راهبی مصری و از طریق او به سیاستمداری به نام سولون منتقل شده است. بنا به نظر مصریان شرایط مناسب برای استقرار جمهوری مکانی به غیر از آتن نیست. ولی 9000 سال قبل از افلاطون «آتنا» رب النوع دانایی بنیان شهری را می گذارد، شهری با مردمانی والا. بنا بر نوشته ی افلاطون آنسوی ستون های هرکول جزیره ای بزرگتر ازآفریقای شمالی و آسیای صغیر، مشابه با اندازه های دنیای افلاطون وجود داشته است. درون جزیره قدرت فوق العاده ای سربلند می کند. این قدرت همان آتلانتیس است.
پادشاه سلطه ی خود را به مناطق دیگر از جمله مرکز مدیترانه، ایتالیا و مصر می کشاند. مردمان این سرزمین در اندیشه ی تسلط به تمام جهان بوده اند. و از همین روی به سرزمین یونان حمله می کنند، اما در جنگی سخت که در شرف پیروزی بود زمین لرزه و سیل واقع می شود و در طی یک شبانه روز تمامی سرزمین را از صحنه ی روزگار ناپدید می کند.
این مصیبت به وسیله ی راهبی مصری روایت شده است. با وقوع این بلا قسمتی از تاریخ یونان نامعلوم مانده است. مصر به دلیل طغیان رود نیل که سالانه در زمان معینی اتفاق می افتد همیشه از چنین بلایایی مصون مانده و مصریان قادر به ثبت و پیش بینی این گونه حوادث بوده اند. اشاره به جنگ در تاریخ یونان بخش بحث انگیز و نامعلومی را برای تاریخ نویسان باقی گذاشته است. کریتیاس آتلانتیس را با تمام جزئیات نقل می کند. گزارش های وی پر از شرح معماری مهندسی و جزئیات برگزاری جشن ها است و نمی تواند تنها زائیده ی فکر و عقاید فلسفی افلاطون باشد. به طور خلاصه می توان گفت که افلاطون با مرارت و زحمت فراوان وقایع آتلانتیس را طوری به رشته ی تحریر درآورده که برای خوانندگان زمان خود باورکردنی باشد. این نوشته ها بعد از 200 سال هوز سند محکمی محسوب می شود.
منبع: کتاب مکان های اسرار آمیز جهان