1-3 تعریف اتصال خرجینی گیردار
اتصال خرجینی گیردار اتصالی است که چنانچه زیر اثر لنگر قرار گیرد، پس از تغییر شکل، زاویه بین تیر
و ستون در محل اتصال تغییر محسوسی نکند . حداقل سختی چرخشی اولیه اتصال خرجینی گیردار د ر
ساختمانهای متعارف برابر 2000 تن متر بر رادیان می باشد. علاوه بر این، اتصال خرجینی گیردار باید
قابلیت انتقال نیروهای افقی ، قائم و لنگر خمشی بین تیر و ستون را دارا باشد.
3، اتصال از نوع خرجینی گیردار محسوب م ی شود و . در صورت استفاده از جزئیات ارائه شده در بند 3
در صورت استفاده از جزئیاتی متفاوت، لازم است سختی اتصال با استفاده از آزمایش و یا با تحلیل دقیق
و در نظر گرفتن همه شرایط و محدودیتهای اتصال تعیین گردد . در این صورت، چنانچه سختی چرخشی
اولیه اتصال بیش از 2000 تن متر بر رادیان باشد و قابلیت انتقال نیروها ی افقی و قائم وارده، و لنگر
خمشی درحد ظرفیت خمشی تیر را داشته باشد، اتصال گیردار محسوب م یشود.
2-3 انواع اتصال خرجینی گیردار
اتصال خرجینی گیردار بر دو نوع است : اتصال خرجینی با صفحات افقی (نوع 1) و اتصال خرجینی با
.( صفحات قائم (نوع 2
نوع 1. اتصال خرجینی گیردار با صفحات اتصال افقی
در این اتصال نیروهای قائم (برش) تیرها از طریق اتصال با نشیمن نرم یا سخت مذکور در فصل 2
به ستون منتقل می گردد و نیروی محوری و لنگر خمشی تیرها از طریق ورقهای جوش شده روی بالهای
فوقانی و تحتانی تیر که به ستون جوش شده اند، منتقل می گردد. این نوع اتصال فقط در قابهای خمشی
فولادی با شکل پذیری معمولی می تواند به کار رود.
نوع 2. اتصال خرجینی گیردار با صفحات اتصال قائم
در این اتصال، کلیه نیروهای قائم و افقی و لنگر خمشی تیرها از طریق ورقهایی که روی دو بر
ضوابط طراحی ساختما نهای با اتصال خرجینی
24
ستون (عمود بر محور تیر ) جوش شده و با ج وشهای نفوذی به بالهای فوقانی و تحتانی تیرهای دو طرف
ستون متصل می گردد، منتقل می شود. این نوع اتصال در قابهای خمشی با شکل پذیری معمولی و با
شکل پذیری ویژه م یتواند به کار رود.