چگونه باشيم؟ : چند قانون براي ارتباطات انساني آفتاب یزد : بهداشت رواني همان سلامت فكر و قدرت سازگاري فرد با محيط و اطرافيان است. همچنان كه از جسم خود ‌مراقبت مي‌كنيم ، روح خود را نيز بايد مقاوم‌تر كنيم تا زندگي بهتري داشته باشيم. در زندگي، "چگونه بودن" ‌خيلي مهم‌تر از "بودن يا نبودن" است.‌‌ ايجاد فرصت براي شكوفايي استعدادها، توانايي‌ها و كنار آمدن با خود و ديگران يكي از اهداف مهم و اسـاسـي بـهـداشـت روانـي اسـت. ‌جـوامـع مـخـتلف سعي مي‌كنند تا سياست‌هاي مربوط به بهداشت رواني را سازماندهي كنند. اصل كلي در اين تلاش، سالم سازي محيط فردي و اجتماعي است كه افراد جامعه را در بر مي‌گيرد.

اين نگرش حكم مي‌كند كه خانواده‌ها بيش از پيش با بهداشت رواني خانواده و ‌چگونگي پيشگيري و درمان بيماري‌هاي روحي آشنا شوند.‌چون در مواجهه با چالش‌ها و مشكلات روزمره، ما براساس ويژگي‌هاي رواني خود با آنها برخورد مي‌كنيم، هر چه از سلامت رواني ‌بيشتري برخوردار باشيم به يقين آسيب‌پذيري ما كمتر خواهد بود.


‌اهداف بهداشت رواني در خانواده :

1-‌ تأمين سلامت جسماني، رواني، عاطفي، اجتماعي و اخلاقي اعضاي خانواده.‌
2-‌ تلاش براي شناخت رفتار خود و افراد خانواده.‌
3-‌ برقراري روابط حسنه بين اعضاي خانواده.‌
4-‌ ايجاد ارتباط صميمانه و حفظ اسرار خانواده، به طوري كه اعضاي خانواده در داخل خانه به يكديگر تذكر بدهند ولي در بيرون مدافع ‌هم باشند.‌
5-‌ تقويت اعتماد و عزت نفس اعضاي خانواده و احترام به شخصيت ديگران.‌
6-‌ به وجود آوردن احساس رضايت از زندگي.‌
7-‌ آموزش خانواده‌ها براي كمك به پيشبرد اهداف صحيح اجتماعي.‌



عوامل موثر در بهداشت رواني:

1- تغذيه: حالات روحي ما در انتخاب نوع غذايي كه مي‌خوريم موثرند. ما در حالات مختلف غذاهاي متفاوتي را طلب مي‌كنيم، هنگام احساس ‌قدرت و پيروزي به غذاهاي گوشتي، هنگام احساس تنوع و تحول به غذاهايي با انواع سس و هنگام اضطراب يا پرخاشگري به ‌خوراكي‌هاي گاز زدني تمايل داريم، در حالي كه وقـتــي خـسـتــه هـسـتـيــم چــاي و قـهــوه را تــرجـيــح مــي‌دهـيــم. بـنــابـرايـن با شـنـاخت خود و سوخت و ‌ساز بدن مي‌توانيم با انتخاب مواد خوراكي مناسب به آرامش بيشتري دست يافته و از خوردن لذت ببريم.

2- ‌ايمان: اعتقادات و باورهاي مذهبي قادر است در مصيبت‌هاي زندگي، از فرد افسرده و مايوس، انساني اميدوار و محكم بسازد، چنانكه هرگز ‌خود را تنها و بيمناك احساس نكند. او باور دارد كه خدا پيوسته با اوست، در رويارويي با سختي‌هاي زندگي تنها نيست و خداي مهربان ‌به او علاقه و توجه دارد. اين باور موجب مي‌شود كه فرد عليه انزواطلبي و گوشه‌گيري كه بسياري از مبتلايان به امراض خطرناك را ‌از پاي در مي‌آورد، ايمن شود.‌

3-مدرسه: مسئوليت اولياي مدرسه فقط در پرورش نيروي عقلي و آشنا كردن دانش‌آموزان به مسائل اجتماعي و اخلاقي خلاصه نمي‌شود. مدرسه ‌مسئول تغيير و اصلاح رفتارهاي ناسازگارانه و تامين نوع عاطفي و سلامت رواني دانش‌آموزان نيز مي‌باشد.‌در مدرسه فرزندان دوست داشتن و دوست داشته شدن را تجربه مي‌كنند. معلم با تكريم شخصيت، محبت و توجه دانش آموزان، آنان را در مسير ‌صحيح هدايت مي‌كند. دانش‌آموز در مدرسه چگونگي برقراري روابط درست عاطفي، سازگاري با ديگران و مسئوليت‌پذيري را ‌مي‌آموزد و راه‌هاي مبارزه با كينه‌توزي، ديگر آزاري و حسادت را ياد مي‌گيرد.‌

4- ورزش: ورزش يكي از رموز سلامت جسماني و رواني است. افراد داراي آمادگي جسماني از لحاظ احساسات، عواطف، ‌شخصيت اجتماعي و نوع‌دوستي كامل‌تر و در فعاليت‌هاي شغلي و حرفه‌اي موفق‌ترند. ورزش موجب تقويت ‌اعتماد به نفس در فرد شده، او را متعادل، متفكر و سازگار با محيط مي‌كند. با ورزش، شخص كمتر دچار ‌حسادت، حقارت و ستيزه‌جويي مي‌شود و در نتيجه از سلامت رواني بهتري برخوردار خواهد بود.‌



چند قانون براي ارتباطات انساني :

1- ‌ مراقب حرف‌هايتان باشيد: اگر تصميم پيگيري كاري را نداريد، نگوييد كه آن را انجام خواهيد داد. اعتبار شما ارتباط تنگاتنگي با كلامتان ‌دارد. اگر به قول خود عمل نكنيد، در مورد كارهاي بزرگ به شما اعتماد نشده و در نتيجه پيشرفتي نخواهيد كرد.

2-‌ قدرداني و سپاسگزاري كنيد: اگر فردي لطفي به شما كرد و يا جهت انجام كاري براي شما از خواسته خود گذشت، به ‌اين سعي و تلاش آگاه شويد. شما به خودي خود مستحق لطف نبوده و كسي به شما بدهكار نيست. اگر مورد لطف واقع شديد،‌تشكر نموده و در عوض مقابله به مثل كنيد.

3-‌ با فكر و با ملاحظه باشيد: هرگز تصور نكنيد كه ديگران سخنان شما را مساعد و ارزشمند تلقي خواهند كرد. برخي افراد به صورت ‌طبيعي تك تك كلماتي كه شخص بيان مي كند را براي يافتن يك رودررويي شخصي مورد جستجو قرار مي ‌دهند. شما نمي توانيد اين‌گونه افراد را تغيير دهيد، اما قادريد نزد آنها حرف هاي خود را با دقت سازماندهي ‌نماييد. پيش از صحبت كردن فكر كــــنــــيـــــــد و مــــطــــمــــئـــــــن شـــــــويـــــــد هــــيـــــــچ ابـــهــــــامــــــي كــــــه بــــــاعــــــث سوء تعبير شود در سخنان شما ‌وجود ندارد.‌

4-‌ از خود گذشتگي كنيد: گاهي از مكان شغلي خود خارج شده و به ديگران در كارهايشان كمك نماييد. اين عمل را بدون اينكه از شما ‌درخواست شود انجام دهيد. گفتن: "كمك لازم نداري؟" يك تاثير دوگانه در پي دارد. ابتدا، شما ديگران را تشويق ‌به از خود گذشتگي نموده و در نتيجه محيط كاري مثبت‌تري ايجاد خواهد شد. دوم، براي خود لطفي ‌متعاقب را خريداري مي كنيد، چرا كه مهرباني هميشه بازمي گردد.‌

5-‌ متواضع و فروتن باشيد: تلاش‌هاي مشهود براي تحت تاثير قرار دادن همكاران و اشخاص مافوق ، نتيجه عكس به همراه خواهد داشت. ‌هيچكس آدم خودنما را دوست ندارد. اگر مي خواهيد كمالات شما توسط ديگران تصديق شوند، كافي است تمرين ‌بردباري بيشتري بنماييد. كاميابي هاي شما زماني مصداق واقعي پيدا مي كنند كه اجازه دهيد ديگران خود متوجه ‌آنها گردند نه اينكه مرتب صحبت از آن به ميان آوريد.‌

6- ‌ به حفظ آبروي ديگران كمك كنيد: هر كسي اشتباه مي كند. به دفعه قبلي كه اشتباهي خجالت آور مرتكب شديد فكر كنيد. دوست نداشتيد كسي بيايد ‌و اشتباه شما را كوچك جلوه داده و از جديت آن بكاهد؟ پس همين كار را شما در مورد ديگران انجام دهيد. با ‌خنديدن به اشتباهي كه شخص ( نه با خنديدن به خود شخص) مرتكب شده به همراه ضربه اي دوستانه به شانه‌هاي او از پريشاني اش كاسته و بگوييد، "اين براي بهترين افراد هم ممكن است پيش بيايد." با اين ‌كار به او و به ديگران اطمينان مي دهيد كه دنيا به پايان نرسيده است. اگر مناسب است، به جاي جلب توجه بي ‌مورد نسبت به اشتباه رخ داده، هيچ چيزي نگوييد.‌